شعر اشعار امیرهوشنگ ابتهاج

[مـطی]

شاهد سرمدی تویی
وین دل سالخوردِ من
عشق هزار ساله را
بر تو گواه می‌‌کند... .​

 

[مـطی]

رندان نبریدند دل از دست درازی
تا زلف تو را این همه کوتاه ندیدند.​

 

[نهنــگ]

باز امشب از خیالِ تو، غوغاست در دلم
آشوبِ عشقِ آن قد و بالاست، در دلم
دستی به سینه‌ی منِ شوریده سر گذار
بنگر چه آتشی ز تو برپاست در دلم

[هوشنگ ابتهاج]​

 

[نهنــگ]

تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست

[هوشنگ ابتهاج]​

 

[نهنــگ]

آفتابا چه خبر؟
این‌همه راه آمده‌ای
که به این خاکِ غریبی برسی؟
ارغوانم را دیدی سرِ راه؟
مثلِ من پیر شده‌ست؟
چه به او گفتی؟
او با تو چه گفت؟

نه، چرا می‌پرسم
ارغوان خاموش است
دیرگاهی‌ست که او خاموش است
آشنایانِ زبانش رفته‌ند
ارغوان ویران است
هردومان ویرانیم...

[هوشنگ ابتهاج]​