آخرین فعالیت رویاrnk
-
رویاrnk به RPR" نوشته در موضوع پایان یافته دلنوشته شَبَحِ حَسْرَت | اثر سونیا با
Like واکنش نشان داد.
شاید روزی متوجه شوم که این جدایی مقدر بوده، اما اکنون نمی‌توانم این حقیقت تلخ را بپذیرم. روزها بی‌خبر از من می‌گذرند و شب‌ها، معصومیت... -
رویاrnk به RPR" نوشته در موضوع پایان یافته دلنوشته شَبَحِ حَسْرَت | اثر سونیا با Like واکنش نشان داد.
هر شب، در خیالی دردناک، به یاد آن روزی می‌افتم که هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم. نگاه‌های ما، بیانگر همه احساسات بود. حالا اما، گویی این...
-
رویاrnk به RPR" نوشته در موضوع پایان یافته دلنوشته شَبَحِ حَسْرَت | اثر سونیا با Like واکنش نشان داد.
تنهایی اما، رفیق وفادار من شده است. هر روز صبح که خورشید می‌تابد، یاد او در سینه‌ام زنده می‌شود. صدای او در گوشم طنین‌انداز است، انگار...
-
رویاrnk به RPR" نوشته در موضوع پایان یافته دلنوشته شَبَحِ حَسْرَت | اثر سونیا با Like واکنش نشان داد.
فرداها می‌آیند و می‌روند، اما درد فقدان او همیشه با من است. نگاه می‌کنم به جاهایی که روزی سرشار از زندگی بودند، اکنون بویی از خاموشی و...
-
رویاrnk به RPR" نوشته در موضوع پایان یافته دلنوشته شَبَحِ حَسْرَت | اثر سونیا با Like واکنش نشان داد.
چشم‌هایم به درختان کهنسال خیره می‌شود، آن‌ها هم گواه غم من‌اند. احساس می‌کنم ریشه‌هایشان در دل زمین تنهایی فرو رفته است، درست مانند من...
-
رویاrnk به RPR" نوشته در موضوع پایان یافته دلنوشته شَبَحِ حَسْرَت | اثر سونیا با Like واکنش نشان داد.
بِسْمِ نْورْ اثر: شَبَحِ حَسْرَت به قلم: سونیا ژانر: تراژدی، عاشقانه ویراستار: @یاسمن بهادری دیباچه: شب تاریک است، ستاره‌ها خاموش‌اند و...
-
*** سکوت در فضای وسیع و باشکوه اتاق مانند یک دیوار بی‌صدا بر همه چیز سنگینی می‌کرد، تنها صدای ضرب‌آهنگ قاشق‌ها و چنگال‌ها بود که در میان...
-
برگه‌ها را مرور کرد، اما ذهنش جایی دیگر بود. نگاهش به خط‌ها نبود، به عددها و امضاها؛ ذهنش درون تار عنکبوتی پرسه می‌زد که خودش تنیده بود...
-
بی‌صدا دور میز بیلیارد چرخید. صدا خفه و نامفهومی از گوشی پیچید، اما وقتی جای مناسبی گرفت، کلمات واضح‌تر شدند: - حدود بیست‌وچهار تن…...
-
نگاهش را از کف‌پوش قهوه‌ای نو رد کرد و به جا‌دکوری‌های چوبی پشت سر مسعود دوخت. چشم از مجسمه‌های کوچک فیل برداشت و روی دو صندلی چوبی کنار...
-
زن دخترک را آرام در آغو*ش کشید؛ محکم اما مهربان؛ آن‌گونه که گویی می‌خواست او را از گزند تمام اندوه‌های جهان پنهان کند. سپس سرش را به گوش...
-
واژه‌ی مرگ مثل زهر کش‌داری در ذهنش می‌لولید و جان خسته‌اش را مچاله می‌کرد. رگ‌به‌رگ وجود بی‌کسش این درد را پس می‌زد، اما روحش دیگر رمق...
-
حامد آرام از جایش بلند شد. نور کمرنگ غروب صورت خسته‌اش را خط‌خطی کرده بود. همان‌طور که از کنارش می‌گذشت، صدای بم و گرفته‌اش در گوش آنید...
-
روی یکی از نیمکت‌های کهنه‌ی پارک نشست. رنگ چوب‌ها از بس زیر آفتاب مانده بودند، پوسته‌پوسته شده بود. نسیم ملایمی از لابه‌لای شاخه‌های...
-
خون دورتادور مردمک‌هایش چرخ خورد. می‌سوخت؛ تار می‌دید و خشم در رگ‌هایش فریاد می‌کشید. ابراهیم یخ‌زده حتی قدرت خم شدن برای جمع کردن...