آخرین فعالیت Mayar
-
Mayar به موضوع در حال تایپ رمان سایه‌های تمرد | اثر Mayar پاسخ داده‌است.باید زخمش رو می‌بستم، یهو نگاهم به شلوار داغونم افتاد. با بدبختی آهی کشیدم و پاچه‌ی شلوارم رو تا زانو پاره کردم و زخم گرگه رو بستم تا... -
Mayar به موضوع در حال تایپ رمان سایه‌های تمرد | اثر Mayar پاسخ داده‌است.با ترس و لرز دنبالش راه افتادم. فکر کنم حدود یک ساعتی گذشته بود و من همچنان داشتم دنبال این گرگه می‌رفتم. وای خدا! پاهام درد می‌کنه،...
-
Mayar به موضوع در حال تایپ رمان سایه‌های تمرد | اثر Mayar پاسخ داده‌است.زبونشون هم از دهنشون افتاده بود بیرون و دندون‌های وحشتناکشون هم معلوم شده بود. گرگ بزرگه از کنارشون رد شد و هر لحظه بیشتر بهم نزدیک...
-
Mayar به موضوع مشاوره مشاوره ارتقای قلم و توصیفات پاسخ داده‌است.سلام وقت بخیر، برای بهتر شدن قلم و توصیفات چیکار باید بکنم؟
-
*** داریم به تیمارستان نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم. همان ساختمان بلند و خاکستری، ساختمانی که ترس شب هایش، همچون سایه‌ای سنگین بر وجودم...
-
متعجب، اما همچنان در حال تحلیل، می‌گویم: - با این لباس‌ها؟ سریع می‌فهمن فراری‌ایم. بعد هم زنگ می‌زنن به تیمارستان. و با دست، انگشت شستم...
-
در تصویری بعد از پنج ثانیه، دستش را به سمت چیزی که نمی‌دانم چیست به شکل اشاره گرفته است. به آن چیز نگاه می‌کنم و پنج ثانیه‌ای صبر...
-
*** فصل سوم: جنگل جیغ سرعت قدم‌هایم بالاتر از حد معمول است. در اطرافم فقط دار و درخت می‌بینم. تنها و پیاده، جاده‌ی وسط جنگل را دنبال...
-
دهانم خشک شده. از این ارتفاع، همه‌چیز کوچک‌تر از حد معمول به نظر می‌رسد؛ اما ضربان قلبم بلندتر از همیشه در گوشم طنین می‌اندازد. سرم را...
-
*** آسمان ابری و بی‌خورشید است. با او جلوی دیوار بلند و سفید رنگ روان‌خانه ایستاده‌ام. من او را همراه خودم آوردم؟ این آدم کنارم، همان...
-
تعریف‌هایش هم با کنایه همراه است. چه شباهتی، شباهت به من عجیب است، نه؟ انگار در او چیزی از خودم را می‌بینم. همین بازی با کلمات، همین...
-
و حرف‌هایی که با کمی تلخیص به مکانشان بازگشتند؛ آن هم در کنار بغضی که از بین رفته و دیگر گلویم را اذیت نمی‌کند. در عجبم؛ اما با صدایی...
-
چرا در ذهنم نقشه‌ام کامل‌تر بود و الان گویی چیزی مبهم است؟ معلوم است که ندارم. بی‌محابا می‌گویم: - نه ولی الان می‌تونم بنویسم. صدایش...
-
*** ده دقیقه در آن‌جا مانده بودم. خبری از او نشد. خود را به یقین رساندم که من به حرف او گوش داده‌ام؛ اما حرف حوصله‌ی سر رفته‌ام بی‌شک...
-
کاسه‌ی غذا را کمی جلوتر می‌برم و به او نزدیک‌تر می‌شوم. سایه‌ی چهره‌اش، که در نور زرد کم‌رنگ آشپزخانه افتاده، چیزی در خود دارد که برایم...
