- Jul
- 1,776
- 110
- 148
- وضعیت پروفایل
- ???? ?̈???? ????? ?????????
بسمه تعالی
۱
(اخلاص/ مقدمه)
العسکری (علیه السلام)- لَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْمَدِینَهًَْ أَتَوْهُ بِعَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌صُورِیَا، فَقَالَ: یَا مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله) ... أَخْبِرْنِی عَنْ رَبِّکَ مَا هُوَ فَنَزَلَتْ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ إِلَی آخِرِهَا.
امام عسکری (علیه السلام)- چون رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد مدینه شد، یهودیانی که دشمنان خدا بودند، عبدالله‌بن‌صوریا را نزد ایشان آوردند. گفت: «مرا آگاه ساز که پروردگار تو کیست»؟ در آن هنگام نازل شد: قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ ابن‌صوریا عرض کرد: «درست گفتی».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
الإمام العسکری، ص۴۵۲/ الاحتجاج، ج۱، ص۴۴/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(اخلاص/ مقدمه)
الصّادق (علیه السلام)- وَ کَانَ سَبَبُ نُزُولِ سُورَهًِْ الْإِخْلَاصِ أَنَّ الْیَهُودَ سَأَلُوا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَنْ نِسْبَهًِْ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ فَأَنْزَلَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ هُوَ اللهُ الْأَحَدُ الْوَاحِدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- سبب نزول سوره‌ی اخلاص این بود که یهود از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی نسبت خدای عزّوجلّ پرسیدند. خدای عزّوجلّ نازل فرمود: او خداوند یکتا، یگانه و بی‌نیازی است که همه‌ی نیازمندان قصد او می‌کنند؛ خدایی که [هرگز] نزاد، و زاده نشد، و برای او هیچگاه شبیه و مانندی نبوده است!
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
بحارالأنوار، ج۸۲، ص۵۲/ القمی، ج۲، ص۴۴۸/ نورالثقلین؛ «بتفاوت»/ البرهان؛ «بتفاوت»
(اخلاص/ مقدمه)
الصّادق (علیه السلام)- رُوِیَ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) لَمَّا نَزَلَتْ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ خَلَقَ اللَّهُ لَهَا أَرْبَعَهًَْ آلَافِ جَنَاحٍ فَمَا کَانَتْ تَمُرُّ بِمَلَإٍ مِنَ الْمَلَائِکَهًِْ إِلَّا خَشَعُوا لَهَا.
امام صادق (علیه السلام)- وقتی قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ نازل شد برایش چهار هزار بال خلق گردید به هر گروهی از ملائکه که می‌گذشت نسبت به او کوچکی می‌کردند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
الخرایج والجرایح، ج۲، ص۶۸۶/ نورالثقلین
۲
(اخلاص/ مقدمه)
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ رَأَیْتُ الْخَضِرَ (علیه السلام) فِی الْمَنَامِ قَبْلَ بَدْرٍ بِلَیْلَهًٍْ فَقُلْتُ لَهُ عَلِّمْنِی شَیْئاً أُنْصَرْ بِهِ عَلَی الْأَعْدَاءِ فَقَالَ قُلْ یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ فَلَمَّا أَصْبَحْتُ قَصَصْتُهَا عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ لِی یَا عَلِیُّ (علیه السلام) عُلِّمْتَ الِاسْمَ الْأَعْظَمَ وَ کَانَ عَلَی لِسَانِی یَوْمَ بَدْرٍ وَ أَنَّ أَمِیرَ لْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَرَأَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ فَلَمَّا فَرَغَ قَالَ یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ اغْفِرْ لِی وَ انْصُرْنِی عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ وَ کَانَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یَقُولُ ذَلِکَ یَوْمَ صِفِّینَ وَ هُوَ یُطَارِدُ فَقَالَ لَهُ عَمَّارُ‌بْنُ‌یَاسِرٍ یَا أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) مَا هَذِهِ الْکِنَایَاتُ قَالَ اسْمُ اللَّهِ الْأَعْظَمُ وَ عِمَادُ التَّوْحِید.
امام علی (علیه السلام)- امام صادق (علیه السلام) از امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: «یک شب پیش از جنگ بدر خضر (علیه السلام) را در خواب دیدم و به او گفتم که مرا چیزی تعلیم کن که به آن بر دشمنان نصرت یابم. گفت که بگو: یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ یعنی ای او ای کسی که اویی نیست مگر او و چون صبح کردم این خواب را بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قصّه کردم، به من فرمود: «یا علی (علیه السلام) اسم اعظم به تو تعلیمداده شده و در روز بدر این بر زبانم جاری بود و به‌درستی‌که امیرالمؤمنین (علیه السلام) سوره قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ را خواند و چون فارغ شد فرمود: یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ اغْفِرْ لِی وَ انْصُرْنِی عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ، بیامرز مرا و یاری کن مرا بر گروه کافران. و بیامرز مرا و یاری کن مرا بر گروه کافران. و علی (علیه السلام) در روز جنگ صفین این را می‌فرمود و حمله می‌برد عمّاربن‌یاسر به آن حضرت (علیه السلام) عرض کرد: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام) این کتاب‌ها چیست و کنایه پوشیده و ناصریح سخن‌گفتن است». حضرت فرمود: «اسم اعظم خدا و عماد توحید است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
بحارالأنوار، ج۳، ص۲۲۲/ نورالثقلین؛ فیه: «و کان علی (یقول ذلک ... الی آخر» محذوف
۳
(اخلاص/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ عَدَلَتْ لَهُ بِثُلُثِ الْقُرْآن.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ را یک مرتبه بخواند، یک‌سوّم قرآن را خوانده است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۳۴/ نورالثقلین/ البرهان
۴
(اخلاص/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ تَعْدِلُ ثُلُثَ الْقُرْآن.
امام باقر (علیه السلام)- قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ برابر با یک‌سوّم قرآن است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۳۴/ نورالثقلین/ البرهان
۵
(اخلاص/ مقدمه)
الباقر (علیه السلام)- کُلُّ مَنْ لَمْ تُبْرِئْهُ سُورَهًُْ الْحَمْدِ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ لَمْ یُبْرِئْهُ شَیْءٌ وَ کُلُّ عِلَّهًٍْ تَبْرَأُ بِهَاتَیْنِ السُّورَتَیْنِ.
امام باقر (علیه السلام)- کسی که سوره‌ی حمد و قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ او را از بیماری نجات ندهد، چیزی او را نجات نخواهد داد و این دو سوره همه‌ی بیماری‌ها را از بین می‌برد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
نورالثقلین
۶
(اخلاص/ مقدمه)
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَلِیِّ‌بْنِ‌رَاشِدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّکَ کَتَبْتَ إِلَی مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْفَرَجِ تُعَلِّمُهُ أَنَّ أَفْضَلَ مَا تَقْرَأُ فِی الْفَرَائِضِ بِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ إِنَ صَدْرِی لَیَضِیقُ بِقِرَاءَتِهِمَا فِی الْفَجْرِ فَقَالَ (علیه السلام) لَا یَضِیقَنَّ صَدْرُکَ بِهِمَا فَإِنَّ الْفَضْلَ وَ اللَّهِ فِیهِمَا.
امام کاظم (علیه السلام)- ابوعلی‌بن‌راشد گوید: به امام کاظم (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم! شما در نامهای به محمّدبن‌فرج به او آموختهای که بهترین سورههایی که در نمازهای واجب خوانده می‌شود، إِنَّا أَنزَلْنَاهُ و قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ است، امّا من از خواندن این دو سوره در نماز صبح دلتنگ میشوم». ایشان فرمود: «از این دو سوره دلتنگ مشو؛ چراکه به خدا سوگند، فضیلت در این دو سوره است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
الکافی، ج۳، ص۳۱۵/ البرهان
۷
(اخلاص/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- سَمِعَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) رَجُلًا یَقُولُ عِشَاءً اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ فَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَقَدْ سَأَلَ اللَّهَ بِاسْمِهِ الْأَعْظَمِ الَّذِی إِذَا سُئِلَ بِهِ أَعْطَی وَ إِذَا دُعِیَ بِهِ أَجَابَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در حدیثی طولانی آمده است: پیامبر (صلی الله علیه و آله) از مردی شنید که این اسماء را بعد از نماز عشا می‌خواند: خداوندا به‌درستی که من گواهی می‌دهم به آنکه جز تو خدایی نیست تو یگانه بی‌نیازی [هرگز] نزاد، و زاده نشد، و برای او هیچگاه شبیه و مانندی نبوده است!. آنگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «قسم به کسی که نفس من به دست قدرت اوست که هرآینه این مرد خدای خود را به اسم اعظم سؤال کرد، آن‌چنان اسمی که هرگاه خدای تعالی به آن سؤال کرده شود، عطا می‌کند و هرگاه او به آن اسم خوانده شود حاجت بنده‌ی خود را بر می‌آورد».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۹۰، ص۲۲۴
۱
(اخلاص/ مقدمه)
العسکری (علیه السلام)- لَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْمَدِینَهًَْ أَتَوْهُ بِعَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌صُورِیَا، فَقَالَ: یَا مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله) ... أَخْبِرْنِی عَنْ رَبِّکَ مَا هُوَ فَنَزَلَتْ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ إِلَی آخِرِهَا.
امام عسکری (علیه السلام)- چون رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد مدینه شد، یهودیانی که دشمنان خدا بودند، عبدالله‌بن‌صوریا را نزد ایشان آوردند. گفت: «مرا آگاه ساز که پروردگار تو کیست»؟ در آن هنگام نازل شد: قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ ابن‌صوریا عرض کرد: «درست گفتی».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
الإمام العسکری، ص۴۵۲/ الاحتجاج، ج۱، ص۴۴/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(اخلاص/ مقدمه)
الصّادق (علیه السلام)- وَ کَانَ سَبَبُ نُزُولِ سُورَهًِْ الْإِخْلَاصِ أَنَّ الْیَهُودَ سَأَلُوا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَنْ نِسْبَهًِْ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ فَأَنْزَلَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ هُوَ اللهُ الْأَحَدُ الْوَاحِدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- سبب نزول سوره‌ی اخلاص این بود که یهود از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی نسبت خدای عزّوجلّ پرسیدند. خدای عزّوجلّ نازل فرمود: او خداوند یکتا، یگانه و بی‌نیازی است که همه‌ی نیازمندان قصد او می‌کنند؛ خدایی که [هرگز] نزاد، و زاده نشد، و برای او هیچگاه شبیه و مانندی نبوده است!
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
بحارالأنوار، ج۸۲، ص۵۲/ القمی، ج۲، ص۴۴۸/ نورالثقلین؛ «بتفاوت»/ البرهان؛ «بتفاوت»
فضیلت
۱(اخلاص/ مقدمه)
الصّادق (علیه السلام)- رُوِیَ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) لَمَّا نَزَلَتْ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ خَلَقَ اللَّهُ لَهَا أَرْبَعَهًَْ آلَافِ جَنَاحٍ فَمَا کَانَتْ تَمُرُّ بِمَلَإٍ مِنَ الْمَلَائِکَهًِْ إِلَّا خَشَعُوا لَهَا.
امام صادق (علیه السلام)- وقتی قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ نازل شد برایش چهار هزار بال خلق گردید به هر گروهی از ملائکه که می‌گذشت نسبت به او کوچکی می‌کردند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
الخرایج والجرایح، ج۲، ص۶۸۶/ نورالثقلین
۲
(اخلاص/ مقدمه)
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ رَأَیْتُ الْخَضِرَ (علیه السلام) فِی الْمَنَامِ قَبْلَ بَدْرٍ بِلَیْلَهًٍْ فَقُلْتُ لَهُ عَلِّمْنِی شَیْئاً أُنْصَرْ بِهِ عَلَی الْأَعْدَاءِ فَقَالَ قُلْ یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ فَلَمَّا أَصْبَحْتُ قَصَصْتُهَا عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ لِی یَا عَلِیُّ (علیه السلام) عُلِّمْتَ الِاسْمَ الْأَعْظَمَ وَ کَانَ عَلَی لِسَانِی یَوْمَ بَدْرٍ وَ أَنَّ أَمِیرَ لْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَرَأَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ فَلَمَّا فَرَغَ قَالَ یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ اغْفِرْ لِی وَ انْصُرْنِی عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ وَ کَانَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یَقُولُ ذَلِکَ یَوْمَ صِفِّینَ وَ هُوَ یُطَارِدُ فَقَالَ لَهُ عَمَّارُ‌بْنُ‌یَاسِرٍ یَا أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) مَا هَذِهِ الْکِنَایَاتُ قَالَ اسْمُ اللَّهِ الْأَعْظَمُ وَ عِمَادُ التَّوْحِید.
امام علی (علیه السلام)- امام صادق (علیه السلام) از امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: «یک شب پیش از جنگ بدر خضر (علیه السلام) را در خواب دیدم و به او گفتم که مرا چیزی تعلیم کن که به آن بر دشمنان نصرت یابم. گفت که بگو: یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ یعنی ای او ای کسی که اویی نیست مگر او و چون صبح کردم این خواب را بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قصّه کردم، به من فرمود: «یا علی (علیه السلام) اسم اعظم به تو تعلیمداده شده و در روز بدر این بر زبانم جاری بود و به‌درستی‌که امیرالمؤمنین (علیه السلام) سوره قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ را خواند و چون فارغ شد فرمود: یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ اغْفِرْ لِی وَ انْصُرْنِی عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ، بیامرز مرا و یاری کن مرا بر گروه کافران. و بیامرز مرا و یاری کن مرا بر گروه کافران. و علی (علیه السلام) در روز جنگ صفین این را می‌فرمود و حمله می‌برد عمّاربن‌یاسر به آن حضرت (علیه السلام) عرض کرد: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام) این کتاب‌ها چیست و کنایه پوشیده و ناصریح سخن‌گفتن است». حضرت فرمود: «اسم اعظم خدا و عماد توحید است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۰
بحارالأنوار، ج۳، ص۲۲۲/ نورالثقلین؛ فیه: «و کان علی (یقول ذلک ... الی آخر» محذوف
۳
(اخلاص/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ عَدَلَتْ لَهُ بِثُلُثِ الْقُرْآن.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ را یک مرتبه بخواند، یک‌سوّم قرآن را خوانده است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۳۴/ نورالثقلین/ البرهان
۴
(اخلاص/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ تَعْدِلُ ثُلُثَ الْقُرْآن.
امام باقر (علیه السلام)- قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ برابر با یک‌سوّم قرآن است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۳۴/ نورالثقلین/ البرهان
۵
(اخلاص/ مقدمه)
الباقر (علیه السلام)- کُلُّ مَنْ لَمْ تُبْرِئْهُ سُورَهًُْ الْحَمْدِ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ لَمْ یُبْرِئْهُ شَیْءٌ وَ کُلُّ عِلَّهًٍْ تَبْرَأُ بِهَاتَیْنِ السُّورَتَیْنِ.
امام باقر (علیه السلام)- کسی که سوره‌ی حمد و قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ او را از بیماری نجات ندهد، چیزی او را نجات نخواهد داد و این دو سوره همه‌ی بیماری‌ها را از بین می‌برد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
نورالثقلین
۶
(اخلاص/ مقدمه)
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَلِیِّ‌بْنِ‌رَاشِدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّکَ کَتَبْتَ إِلَی مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْفَرَجِ تُعَلِّمُهُ أَنَّ أَفْضَلَ مَا تَقْرَأُ فِی الْفَرَائِضِ بِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ إِنَ صَدْرِی لَیَضِیقُ بِقِرَاءَتِهِمَا فِی الْفَجْرِ فَقَالَ (علیه السلام) لَا یَضِیقَنَّ صَدْرُکَ بِهِمَا فَإِنَّ الْفَضْلَ وَ اللَّهِ فِیهِمَا.
امام کاظم (علیه السلام)- ابوعلی‌بن‌راشد گوید: به امام کاظم (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم! شما در نامهای به محمّدبن‌فرج به او آموختهای که بهترین سورههایی که در نمازهای واجب خوانده می‌شود، إِنَّا أَنزَلْنَاهُ و قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ است، امّا من از خواندن این دو سوره در نماز صبح دلتنگ میشوم». ایشان فرمود: «از این دو سوره دلتنگ مشو؛ چراکه به خدا سوگند، فضیلت در این دو سوره است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
الکافی، ج۳، ص۳۱۵/ البرهان
۷
(اخلاص/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- سَمِعَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) رَجُلًا یَقُولُ عِشَاءً اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ فَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَقَدْ سَأَلَ اللَّهَ بِاسْمِهِ الْأَعْظَمِ الَّذِی إِذَا سُئِلَ بِهِ أَعْطَی وَ إِذَا دُعِیَ بِهِ أَجَابَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در حدیثی طولانی آمده است: پیامبر (صلی الله علیه و آله) از مردی شنید که این اسماء را بعد از نماز عشا می‌خواند: خداوندا به‌درستی که من گواهی می‌دهم به آنکه جز تو خدایی نیست تو یگانه بی‌نیازی [هرگز] نزاد، و زاده نشد، و برای او هیچگاه شبیه و مانندی نبوده است!. آنگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «قسم به کسی که نفس من به دست قدرت اوست که هرآینه این مرد خدای خود را به اسم اعظم سؤال کرد، آن‌چنان اسمی که هرگاه خدای تعالی به آن سؤال کرده شود، عطا می‌کند و هرگاه او به آن اسم خوانده شود حاجت بنده‌ی خود را بر می‌آورد».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۵۲
بحارالأنوار، ج۹۰، ص۲۲۴
آخرین ویرایش توسط مدیر:
