افضلالدین محمد مَرَقی کاشانی معروف به باباافضل کاشی یا باباافضل کاشانی (متوفی ۶۶۷ ق / به روایتی آغاز قرن هفتم) شاعر و عارف ایرانی اهل کاشان بودهاست.
[ زندگی افضل الدین ]
پدر وی حسن پسر حسین پسر محمد خوزهای است و در واپسین سالهای سده ششم هجری زاده شد. باباافضل همدوره با تازش مغول میزیست. بابا افضل کاشانی در تمام مدت عمر خود در مرق ساکن بوده و اوقات خود را به تدریس و تألیف و تحقیق و مباحثه گذراندهاست. برخی خواجه نصیرالدین طوسی را شاگرد یا خویشاوند وی میدانند.
اشعار زیر از اوست:
ده بار از این نه فلک و هشت بهشت
هفت اخترم از شش جهت این نامه نوشت
پنج حواس و چهار ارکان وسه روح
ایزد به دو گیتی چو تو یک بت نسرشت
ای دل تو ز هیچ خلق یاری مطلب
وز شاخ برهنه سایه داری مطلب
عزت ز قناعت است و خواری ز طمع
با عزت خود بساز و خواری مطلب
در ضمن خواجه نصیرالدین طوسی شعر زیر را در وصف بابا افضل سرودهاست.
شرح دهد سپهر اعلا
فضل فضلا و فضل افضل
از ملکی به جای تسبیح
آواز آید که افضل افضل
اشعار زیر از اوست:
ده بار از این نه فلک و هشت بهشت
هفت اخترم از شش جهت این نامه نوشت
پنج حواس و چهار ارکان وسه روح
ایزد به دو گیتی چو تو یک بت نسرشت
ای دل تو ز هیچ خلق یاری مطلب
وز شاخ برهنه سایه داری مطلب
عزت ز قناعت است و خواری ز طمع
با عزت خود بساز و خواری مطلب
در ضمن خواجه نصیرالدین طوسی شعر زیر را در وصف بابا افضل سرودهاست.
شرح دهد سپهر اعلا
فضل فضلا و فضل افضل
از ملکی به جای تسبیح
آواز آید که افضل افضل
آخرین ویرایش توسط مدیر: