شعر | اشعار احمد شاملو |

[ارغنون؛]

آنچه به دید می‌آید و
آنچه به دیده می‌گذرد.
آنجا که سپاهیان
مشقِ قتال می‌کنند
گستره‌ی چمنی می‌تواند باشد،
و کودکان‌ رنگین‌کمانی
رقصنده و پُرفریاد

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

تو جانِ مرا از تلخی و درد آکنده‌ای
و من تو را دوست داشته‌ام
با بازوهایم و سرودهایم.
تو مهیب‌ترین دشمنی مرا
و تو را من ستوده‌ام،
رنج برده‌ام ای دریغ
و تو را
ستوده‌ام... .

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

کِی بود و چه‌گونه بود
که نسیم
از خِرامِ تو می‌گفت؟
از آخرین میلادِ کوچک‌ات
چند گاه می‌گذرد؟

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

لیکن شنیده‌ام که شبِ تیره هرچه هست
آخر ز تنگه‌های سحرگه گذر کند...
زین‌روی در ببسته به خود رفته‌ام فرو
در انتظارِ صبح.

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

آن‌که می‌گوید دوستت دارم
خُنیاگر غمگینی‌ست
که آوازش را از دست داده است
عشق را ای‌کاش زبان ِ سخن بود...

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

کوچکترین لبخند تو مرا
از همه‌ی بدبختی‌ها نجات می دهد.
کوچک ترین مهربانی تو مرا از نیروی
همه‌ی خداها سرشار می‌کند...

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

توفان‌ها
در رق*ص عظیم تو
به شکوهمندی
نی لبکی می‌نوازند
و ترانه‌ی رگ‌هایت
آفتاب همیشه را طالع می‌کند
بگذار چنان از خواب برآیم
که کوچه‌های شهر
حضور مرا دریابند.

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

هر روز که می‌گذرد،
ضربتی تازه‌تر بر پیکر آدمی
از وهنی تازه اثری می‌گذارد.
هر ضربه،
شایسته‌ی فریادی‌ست
و در روزگار ما،
بی‌گمان شعر جز فریادی نیست!

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

هرگز از مرگ نهراسیده‌ام ، اگرچه
دستانش از ابتذال شکننده‌تر بود ؛
هراس من باری همه از مردن
در سرزمینی‌ست که مزدِ گورکن
از بهای آزادیِ آدمی افزون باشد !

-احمد شاملو.

 

[ارغنون؛]

بی‌آن‌که دیده بیند،
در باغ
احساس می‌توان کرد
در طرحِ پیچ‌پیچِ مخالف‌سرای باد
یأسِ موقرانه‌ی برگی که
بی‌شتاب
بر خاک می‌نشیند.
بر شیشه‌های پنجره
آشوبِ شبنم است.
ره بر نگاه نیست
تا با درون درآیی و در خویش بنگری.
با آفتاب و آتش
دیگر
گرمی و نور نیست،
تا هیمه‌خاکِ سرد بکاوی
در
رؤیای اخگری.
این
فصلِ دیگری‌ست
که سرمایش
از درون
درکِ صریحِ زیبایی را
پیچیده می‌کند.
یادش به خیر پاییز
با آن
توفانِ رنگ و رنگ
که برپا
در دیده می‌کند!
هم برقرارِ منقلِ اَرزیزِ آفتاب،
خاموش نیست کوره
چو دی‌سال:
خاموش
خود
منم!
مطلب از این قرار است:
چیزی فسرده است و نمی‌سوزد
امسال
در سینه
در تنم!

-احمد شاملو.