از یه جایی به بعد سنگ جای لطافت قلبت رو میگیره.دیگه نه اشک میریزی و نه میخندی فقط یک لبخند تلخ؛از یه جا به بعد میشی یک آدم دیگه. چیزایی که همیشه خیلی برات قشنگ بود دیگه نمیتونه لبخند به لبت بیاره.از یه جا به بعد دیگه هیچی مهم نیس دیگه غد و یه دنده نیستی دیگه حوصله لجبازی نداری به همه چی قانعی و فقط میخوای تموم شه این مثلا زندگی.از یه جا به بعد خوبی چون دیگه حوصله حال بدو نداری حوصله پاک کردن اشکات نداری پس میخندی ولی نه طوری که به گونه هات فشار بیاد. از یه جا به بعد فقط نفس می کشی؛
آخرین ویرایش توسط مدیر: