دلنوشته دلنوشته ابد و یک روز| الماس کاربر انجمن کافه نویسندگان

[الماس]

به نام او به یاد او در پناه او
دلنوشته: ابد و یک روز
دل نگار: نگین بای

مقدمه:
حلاوت لبخند هایت قلم مرا مزه‌دار کرده است؛
رایحه‌ی عمیق موهایت، در ریه‌هایم رسوب کرده و ته‌نشین شده!
دیار من، شکوه ماهیت غرقه در هلهله‌ی لطف و تواضع توست!
دیار من، والایی قلب‌مصمم بر پاکی چیستی و ذاتی توست!
تو، آوای‌زندگی من هستی!

 

[Ally]

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!


پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ دلنوشته در انجمن کافه نویسندگان


شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.

درخواست جلد برای دلنوشته

همچنین شما می‌توانید پس از گذشت ۶ پست درخواست کاور تبلیغاتی دهید.

درخواست کاور تبلیغاتی

پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.

درخواست نقد

پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.

درخواست تگ برای دلنوشته

همچنین پس از ارسال ۲۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود...

اعلام اتمام آثار ادبی

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...

درخواست انتقال به متروکه

کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان​

 

[الماس]

چاپار این دل بی‌دل، پر دل و جرات، پشته‌ای از پندار و گفتار و کردار تلنبار شده را در بغض خفه می‌کند و برایت می‌فرستد؛
شاید بدانی بحران نبودت، گلوگیرم کرده است!

 

[الماس]

چکیده‌ی تعهد من،
استوار بر خواسته و خواهشی مشتمل اندوه و زندگی سرد و بی‌روحم است.
خواسته و خواهشی از تو،
گر بیایی، مخاطبم خواهی شد.

 

[الماس]

دریای‌مواج و موثر، زندگی است.
محوطه‌ی زمین را محو آدمی و محاربه‌ی آنان کرده است.
غرق می‌شویم!
این شنا کردن نادرست است.

 

[الماس]

گوهر کرامت، کنه‌اش کهنه شده؛
و این دیوانگی کردارها و خلل عقل‌ها، قند در دل کسی آب نمی‌کند.
به جای صفا و پاکی، کاشف شط ریا و دو رویی شده‌اند!

 

[الماس]

دلق پوشیدن، به از پیراهن غفلت پوشیدن است.
شرالبشر بودن، جایگزین خیرالبشر شده.
خمپاره‌ی ترس اندازی را باید کنار گذاشت‌؛
این خمپاره یا مرگ جان می‌دهد، یا مرگ روح و روان!

 

[الماس]

بی‌گمان، طنین بی‌صدای تو، سفتن قلب خسته‌ام را خوب می‌داند.
من که هیچ،
می‌ترسم دل‌زده شوی از این قلب آوار شده.

 

[الماس]

این قلم، دفتر دلنوشته‌های دل‌ گرفته‌ام را می‌سازد.
ای کاش مع*شوق بود،
تا عاشق دل‌شکسته را بسازد!

 

[الماس]

دولت عشق من، زاینده‌ی وجود دم و بازدم من است؛ قلم سرکش و شیوای من است.
درون مایه ی درخت حکمت پربار من است.
دریغ ورزیدن آن، شیوع مرگ در سلول سلول بدن من است.
آنچه می‌ماند ز من، خاک قیام کرده از وجود من است.