دلنوشته دلنوشته مرغزن | کوهیار راد کاربر انجمن کافه نویسندگان

[Kaf_Tofan]

«بسم رب النور...»
_____________

نام اثر: مرغزن
به قلم: کوهیار راد
ژانر: اجتماعی-تراژدی

***
دیباچه:
لباس‌های کودکی‌ام پاره بود.
پدر رفته بود پدال چرخ خیاطی را تعمیر کند.
مادر با کفش‌های پاره‌اش داشت می‌رقصید.
پدر بازگشت، لباس‌هایم دوخته شد؛ اما
مادر هنوز داشت می‌رقصید!... .​

 

[مآهلی]

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!


پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه‌ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین بخش دلنوشته

شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.

درخواست جلد برای آثار

پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.

درخواست نقد دلنوشته

پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.

درخواست تگ برای دلنوشته

همچنین پس از ارسال ۲۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود...

اعلام اتمام اثر

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود.

درخواست انتقال به متروکه

|کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان|​

 

[Kaf_Tofan]

دلقکی کمدی می‌رقصید و مادرم تراژدی می‌گریست.
ناگهان غمی مرا گرفت!
پدر داشت به ر‌قصِ دلقک، اجتماعی می‌خندید!... .​

 

[Kaf_Tofan]

تنهایی پر است از خودت و خالی از مردم... .
انگاری دهان برادرم را با دست پوشانده‌ام؛ اما صدای گریه‌اش خانه را برداشته است.
پدر ترسناک قافیه‌یِ آرامشش را باخته است و مادر در بستر با چشم باز خوابیده است.
ناگهان وهمی مرا گرفت!
گربه‌ی روی شیروانی، زوزه می‌کشید!... .​

 

[Kaf_Tofan]

روح پدر رفته بود و مردی عصبانی در خانه مانده بود.
مردی که در گذشته سیگار پشت سیگار آتش می‌زد؛ اما درحال و زیر پنجره ما دود می‌خوریم... .
ناگهان سخمیه‌ای مرا گرفت!
هزار و یک شب در آغو‌ش پدری می‌خوابیدم که هر هزار شبش را مردی عصبانی بود.
یک روز آخرش را عصبانی بود؛ ولی به خانه پایان باز نگاه می‌کرد!​

 

[Kaf_Tofan]

آسمان آبی و هوار روشن است.
گندم‌زاری از علف‌ها خم شده‌اند و انگاری به باد و گردباد تعظیم می‌کنند.
مادر میان بیشه‌زاری تاریک در آنسوی مزرعه، دارد ژاکتی سفید می‌بافد.
ناگهان تذبذبی مرا گرفت!
مترسک با کلاغ‌ها گندم آسیاب می‌کرد... .​

 

[Kaf_Tofan]

آشنایی در کنج حیات نشسته بود و بر روشنایی چراغ نفتیِ میان اتاق سایه می‌انداخت.
ده انگشتش میان مرز روشنایی و تاریکی می‌رقصید. تئاتری هیجان انگیز و ترسناک!... .
مادر پشت به در خوابیده بود و پدر به ظلش بلند می‌خندید!
ناگهان دردی مرا گرفت!
از قلب مادر به صورتم خون می‌پاشید... .​

 

[Kaf_Tofan]

هوا بارانی‌ست و برادر به باغ رفته است.
مادر در ایوان با چتر ایستاده است.
پدر در حیات زیر باران، بدون چتر نشسته است.
ناگهان لرزی مرا گرفت!
بر بام خانه، گرگی با رویای شکار، به انتظار برف خفته است.​