شعر راینر ماریا ریلکه | شاعر اتریشی

[دِلکَـــــش]

شاید عشق تازه‌ ای را

آغاز کرده‌ ام، شاید پناهی گرفته‌ ام.

چه شگفت، چه ناشناس

تقدیرم آشکار می‌ شود.

 

[دِلکَـــــش]

من آنم که اینک لمیده است

زیر آسمان بی‌ کرانه،

همچنان که رایحه‌ ی دل‌ انگیز چمنزاری،

به پس و پیش می‌ شتابد،

 

[دِلکَـــــش]

بی‌ درنگ بانگ برمی‌ کشم و نگرانم،

مگر کسی صدایم را بشنود،

صدایی که مقدر است ناپدید شود

در دیگری.