تازه چه خبر

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

با خواندن و نوشتن رشد کنید,به آینده متفاوتی فکر کنید که بیشتر از حالا با خواندن و نوشتن می‌گذرد.در کوچه پس کوچه‌های هفت شهر نوشتن با کافه نویسندگان باشید

آموزشی [سبک ادبی دوره مشروطه]

  • شروع کننده موضوع Lidiya
  • تاریخ شروع
  • بازدیدها 191
  • پاسخ ها 5
L

Lidiya

مهمان

ادبیات مشروطه


ادبیات مشروطه: پس از سبک خراسانی، عراقی، هندی و دوره بازگشت، باید سبک شعر و ادبیات مشروطه را به آن اضافه نمود. ابعاد وسیع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نهضت مشروطه، جهش فکری عظیمی را در بین شاعران و نویسندگان ایران به وجود آورد. این امر به نوبۀ خود، تحول شگرفی در ادبیات ایجاد کرد. مسلم است که این تحول، تحت تأثیر آشنایی نزدیک ادیبان ایرانی با تحولات جدید فکری اجتماعی اروپا و نیز ظلم و بیدادگریهای شاهان و درباریان و تعدی و تجاوز بیحد آنان به جان و مال و ناموس ملت بود و از دیگر سو، نوع دوستی و وطن پرستی، عواطف و احساسات آنها را بر می انگیخت.​
 
آخرین ویرایش:
L

Lidiya

مهمان
ویژگی های مهم ادبیات مشروطه

شعر مشروطه از نظر محتوا، مردم گرایانه، جامعه گرایانه و ملی است. از نظر زبان، ساده و از نظر شیوه و مکتب، واقع نماست. واقع نمایی، جامعه گرایی و سادگی، سه عنصر ادب مشروطه است. از عناصر شعر مشروطه عاطفه است. عاطفه هایی که در شعر این دوره بیشتر دیده میشود، عواطف و احساساتی است که برای بیدار کردن حس ناسیونالیسم و عقب افتادگی های فرهنگی و فقر و نبودن آزادی و انتقاد از خرافات مذهبی دور میزند. روی این حساب از یک «من» اجتماعی سرچشمه میگیرد. برعکس شعر دوره ی قبل از آن «عصر قاجاری» که بر محور یک «من» شخصی حرکت میکرد.​
 
آخرین ویرایش:
L

Lidiya

مهمان
تمایز ادبیات مشروطه با ادبیات دوره قبل

درونمایه واقع گرایانه وجه بارز شعر مشروطیت است که آن را از ادبیات درون گرا و ذهنی چند قرن اخیر شعر فارسی متمایز میسازد. مضامین نو مانند حمایت از طبقه کارگر و زحمت کشان، موجب ظهور ادبیات کارگری میشود که در دوران رضاخانی، به شدت با آن مبارزه و از توسعه ی آن جلوگیری شد. این مضامین را در اشعار سید اشرف الدین حسینی، عارف قزوینی، لاهوتی و فرخی یزدی میتوان دید.​
 
آخرین ویرایش:
L

Lidiya

مهمان
ادبیات طنز در دوره مشروطه

گاهی شاعر مضامین رنج آور و ناخوش آیند، حوادث نامساعد سیاسی و اجتماعی و انتقادهای کوبنده را با زبانی آمیخته به شوخی و نیشخند مطرح میسازد. این نوع ادبیات که به «ادبیات طنز» مشهور است کوبنده ترین اثر انتقادی به شمار میرود و از مشخصه های بسیار مهم ادبیات سیاسیِ مردمی است.

اصول اندیشه، زبانی و ادبی شعر مشروطه

شعر مشروطه، ادراک فلسفی نوینی از جهان، انسان، جامعه و محیط زندگی اش ارائه میدهد: ادراکی که مبتنی بر عقل باوری، علم باوری و آزادی و اراده انسان است. بیشتر نویسندگان و شاعران روشنفکر مشروطه، همین حرفها را میزنند و به طور دائمی در تمامی آثارشان چه ادبی و چه مقالات سیاسی و روزنامه هایی که انتشار مییافت، بر اینها تأکید میکردند. سروده های شاعران مشروطه از نظر آرایه های ادبی و جنبه های زیباشناسی سخن ضعیف است، اما هدف بیان مشکلات سیاسی و اجتماعی پیش روی جامعه است.
 
آخرین ویرایش:
L

Lidiya

مهمان
سبک مشروطه
ما بین سالهای 1275 شمسی تا کودتای رضاخان 1299 شمسی، در جریان مبارزه برای کسب آزادی و حکومت مردم، ادبیاتی به نام ادبیات مشروطه بوجود آمد که تاثیر و تغییر شگرفی در پی داشت و منجر به بوجود آمدن سبک مشروطه شد.

مختصات سبک مشروطه
ادبیات برای نخستین بار و به مفهوم واقعی مردمی شد.

قالب شعری رایج این دوره، ترجیع بند، مستزاد، مسمط و چهارپاره است.

لغات کهن ادبی کنار گذاشته شد. توجه به فرهنگ ایران باستان، آزادی زنان، تنفر از دیکتاتوری از دیگر مختصات این سبک است.

از نظر زبانی، شاعران از زبان همه فهم و لغات همان عصر استفاده کرده و از طرفی فکر و زبان را برای بوجود آمدن سبک آزاد آماده می‌کنند.

شاعران تمام وقت خود را وقف پرداختن به مسایل سیاسی و اجتماعی کرده تا برای مردم آگاهی بخش باشند، طوری که شاعرانی داریم که شعر آنها شاید از نظر ادبی خیلی دارای ارزش ادبی نیست اما از نظر تاریخ اجتماعی دوران خود بسیار دارای اهمیتند، افرادی چون میرزاده عشقی، عارف قزوینی و سید اشرف الدین حسینی از جمله این شاعران هستند.

از شاعران معروف این دوره می‌توان به دهخدا، بهار، ایرج میرزا، میرزاده عشقی، عارف قزوینی و ... اشاره کرد.​
 
آخرین ویرایش:
L

Lidiya

مهمان
* مهم *
مختصات سبک آزاد



مع*شوق زمینی و مونث است.

موضوعات متنوعی دیده می‌شود.

مخاطب اشعار مردم معمولی هستند.

توجه شدید به مسایل اجتماعی و سیاسی دارد.

زبان آن برای مردم مانوس و قابل درک است.

از تمام واژها استفاده می شود و محدودیت ندارد.

صنایع ادبی، تشبیه و استعاره در آن دیده می‌شود.

از شاعران معروف این سبک می توان به نیما یوشیج، احمد شاملو، سهراب سپهری، مهدی اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و ..... اشاره کرد.​
 
آخرین ویرایش:

Who has read this thread (Total: 0) View details

بالا