- Jun
- 1,810
- 30
- 148
اخترشناسان دانشگاه استکهلم یک سیارۀ فراخورشید کشف کردند که ۱۰ برابر پرجرم‌تر از سیارۀ مشتری است. این سیاره به دور ۲ ستاره می‌چرخد که از نظر گرانشی به یکدیگر قفل شده‌اند.
این سیاره که بی‌قنطورس‌بی (b Centauri b) نام دارد، حدود ۳۲۵ سال نوری از زمین فاصله دارد. این غول گازی متعلق به دسته‌ای از سیاراتی بنام «اَبَر مشتری» است که از نظر جرم بسیار بزرگتر از سیارۀ مشتری هستند. اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ( VLT) واقع در شیلی، بصورت مستقیم از این منظومه عکسبرداری کردند.
دانشمندان می‌گویند که این سیاره فراخورشیدی نباید وجود داشته باشد؛ زیرا این منظومه به قدری عظیم و داغ است که در اطرافش عملا هیچ سیاره‌ای نمی‌تواند شکل بگیرد. این سیاره ممکن است وسیع‌ترین مدار را در بین سیاره‌های شناخته شده، داشته باشد به طوری که حدود ۱۰۰ برابر بزرگتر از مدار مشتری به دور خورشید و حدود ۵۶۰ برابر گسترده‌تر از مدار زمین است. دو ستاره تشکیل دهنده منظومه بی قنطورس، روی همدیگر جرمی بین شش تا ده برابر خورشید دارند.
تاکنون هیچ سیاره‌ای کشف نشده بود که به دور ستاره‌ای بیش از سه برابر جرم خورشید بچرخد. ستارگان بزرگتر از این جرم، به قدری تشعشع ساطع می‌کنند که تاکنون این تصور وجود داشت که فرایند تشکیل سیاره را به آتش می‌کشند اما این کشف باعث تغییر این نگرش می‌شود.
به گفته اخترشناسان، احتمالا فرایند شکل‌گیری سیاره‌ها بسیار متنوع است و معماری خاص سیارات منظومه شمسی نمی‌تواند رایج‌ترین نوع معماری برای منظومه‌های سیاره‌ای باشد. ستاره اصلی این سامانه، «بی قنطورس آ»، یک ستاره از نوع B است. این ستاره از نظر کیهانی بسیار جوان هستند و حدود ۱۵ میلیون سال سن دارد.
همچنین این ستاره حدود پنج تا شش برابر خورشید جرم دارد و با دمایی حدود ۱۸۰۰۰ درجه سانتیگراد بیش از سه برابر داغ‌تر از خورشید است. این ستارۀ بسیار پرجرم و داغ مقادیر زیادی از اشعه ماورا بنفش و پرتو ایکس پرانرژی آزاد می‌کند که تاثیر زیادی بر محیط و سیارات اطراف خود می‌گذارد.
اخترشناسان تاکنون بیش از ۴۵۰۰ سیارۀ فراخورشیدی را کشف کرده‌اند که اکثر آنها توسط روش ترانزیت یا عبور از مقابل ستاره‌های خود شناسایی شده‌اند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Nature منتشر شده است.
این سیاره که بی‌قنطورس‌بی (b Centauri b) نام دارد، حدود ۳۲۵ سال نوری از زمین فاصله دارد. این غول گازی متعلق به دسته‌ای از سیاراتی بنام «اَبَر مشتری» است که از نظر جرم بسیار بزرگتر از سیارۀ مشتری هستند. اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ( VLT) واقع در شیلی، بصورت مستقیم از این منظومه عکسبرداری کردند.
دانشمندان می‌گویند که این سیاره فراخورشیدی نباید وجود داشته باشد؛ زیرا این منظومه به قدری عظیم و داغ است که در اطرافش عملا هیچ سیاره‌ای نمی‌تواند شکل بگیرد. این سیاره ممکن است وسیع‌ترین مدار را در بین سیاره‌های شناخته شده، داشته باشد به طوری که حدود ۱۰۰ برابر بزرگتر از مدار مشتری به دور خورشید و حدود ۵۶۰ برابر گسترده‌تر از مدار زمین است. دو ستاره تشکیل دهنده منظومه بی قنطورس، روی همدیگر جرمی بین شش تا ده برابر خورشید دارند.
تاکنون هیچ سیاره‌ای کشف نشده بود که به دور ستاره‌ای بیش از سه برابر جرم خورشید بچرخد. ستارگان بزرگتر از این جرم، به قدری تشعشع ساطع می‌کنند که تاکنون این تصور وجود داشت که فرایند تشکیل سیاره را به آتش می‌کشند اما این کشف باعث تغییر این نگرش می‌شود.
به گفته اخترشناسان، احتمالا فرایند شکل‌گیری سیاره‌ها بسیار متنوع است و معماری خاص سیارات منظومه شمسی نمی‌تواند رایج‌ترین نوع معماری برای منظومه‌های سیاره‌ای باشد. ستاره اصلی این سامانه، «بی قنطورس آ»، یک ستاره از نوع B است. این ستاره از نظر کیهانی بسیار جوان هستند و حدود ۱۵ میلیون سال سن دارد.
همچنین این ستاره حدود پنج تا شش برابر خورشید جرم دارد و با دمایی حدود ۱۸۰۰۰ درجه سانتیگراد بیش از سه برابر داغ‌تر از خورشید است. این ستارۀ بسیار پرجرم و داغ مقادیر زیادی از اشعه ماورا بنفش و پرتو ایکس پرانرژی آزاد می‌کند که تاثیر زیادی بر محیط و سیارات اطراف خود می‌گذارد.
اخترشناسان تاکنون بیش از ۴۵۰۰ سیارۀ فراخورشیدی را کشف کرده‌اند که اکثر آنها توسط روش ترانزیت یا عبور از مقابل ستاره‌های خود شناسایی شده‌اند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Nature منتشر شده است.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
