پول توجیبی، وسیله اذیت یا تربیت بچه ها ؟!
پول تو جیبی بچهها، از مواردی است که اغلب در خانواده مشکلآفرین میشود.ریشه اصلی این مشکلات نگرش اشتباه ما نسبت به آن است. ما گمان میکنیم «پول تو جیبی»، پاداشی برای رفتار خوب یا حقالزحمهای برای کارهای روزانه بچههاست.
به همین خاطر، از آن به عنوان وسیلهای برای فشار آوردن بر کودک و واداشتن او به اطاعت استفاده میکنیم. آنچه که باید به آن توجه کرد این است که «پول تو جیبی» یک وسیله آموزشی و تربیتی است که هدف و غایتی مشخص دارد: ما میخواهیم از طریق «حق انتخاب» و «مسئولیت»، به فرزند خود یاد بدهیم که چگونه از پولش استفاده کند و او را در اندوختن تجربه در این راه یاری کنیم.
به همین جهت نظارت و تجسس بیش از اندازه بر «پول تو جیبی» و طریقه خرج کردن آن و نیز استفاده از آن به عنوان وسیلهای برای تنظیم پاداش و تنبیه کودک، هدف اصلی این وسیله تربیتی را خنثی میکند.
یکی از نکات مهم در تربیت اقتصادی فرزندان، درست خرج کردن و فراگیری آیندهنگری اقتصادی فرزندان است. عده زیادی از کودکان و نوجوانان از میزان پولی که به عنوان پول تو جیبی از والدین خود دریافت میکنند، ناراضی هستند و معتقدند این مبلغ فقط برای مخارجشان کافی است.
در مقابل، والدین نیز معتقدند که میزان پول دریافتی فرزندانشان زیاد است. البته مبلغ و میزان پول تو جیبی بچهها ارتباط مستقیم با شناخت والدین از نیازهای فرزندانشان و شناخت مناسب فرزندان از وضع مالی والدینشان دارد.
اینکه پول تو جیبی چهقدر باشد، خیلی مهم نیست؛ مهم این است که بچهها استفاده درست را بلد باشند. مطالعات نشان داده که پول هفتگی یا ماهیانه بستگی به سن اطفال دارد.
کودکانی که سن کمتری دارند ظرفیت و توانایی نگهداری پول خود را تا آخر ماه نداشته و تمام پول را یکجا خرج میکنند. بنابراین بهتر است کودکان 7 تا 9 ساله بهطور هفتگی و کودکان بالای 10 سال بهطور ماهیانه پول تو جیبیشان را دریافت کنند.
آخرین ویرایش توسط مدیر: