شعر | اشعار بیژن الهی |

[ارغنون؛]

این تاپیک به منظور قرارگیری اشعار شاعر پارسی زبان بیژن الهی ایجاد شده است.​

 

[ارغنون؛]

چه خبر؟ مرگِ عالَمی تنها،
خاطرش خُفته، شاهدش سَفَری.
جانِ جانان، کجا؟ ورای کجا.
گوشه زد با ستاره‌ی سحری.

- بیژن الهی.

 

[ارغنون؛]

به تصویر درختی
که در حوض
زیر یخ زندانی‌ست،
چه بگویم؟
من تنها سقف مطمئنم را
پنداشته بودم خورشید است
که چتر سرگیج‌هام را
– همچنان که فرو نشستن فواره‌ها
از ارتفاع گیج پیشانی‌ام می‌کاهد –
در حریق باز می‌کند؛
اما بر خورشید هم
برف نشست.

- بیژن الهی.

 

[ارغنون؛]

آدم‌های بهاری.
چه می‌کنید با برگی که خزان دوست بدارد؟
چه می‌کنید با پروانه‌یی که به آب افتد؟
از سر هر انگشت
پروانه‌یی پریده ست.
پروانه‌ی کدام انگشت تشنه بود؟
پروانه‌ی کدام انگشت به آب می‌میرد؟

- بیژن الهی.

 

[ارغنون؛]

خوابم نمی‌برد بس که تَرَم.
‏چرا نمی‌سوزم ازین روشنی
‏که بافته‌ام؟
‏امّا یک شب
‏مادران مرا میانِ علف می‌یابند
‏که شفا یافته‌ام.

‏- بیژن الهی.

 

[ستاره سربیی]

آزادی: ماهیان نیمه شب آتش گرفته‌اند
تا همچنان که هفته
در قلب تو
به پایان می‌رسد
دریا را چون شمعدانی هزار شاخه برداری​