متون و دلنوشته ◇احمد شاملو◇

[HILDA]

{تو کجائي ؟
در گستره ي بي مرز اين جهان
تو کجائي ؟
من در دوردست ترين جاي جهان ايستاده ام :
کنار تو
تو کجائي ؟
در گستره ي ناپاک اين جهان
تو کجائي ؟
من در پاک ترين مقام جهان ايستاده ام
بر سبز شور ، اين رود بزرگ که مي سرايد براي تو}​

 

[HILDA]

{براي شما که عشق ِتان زندگي‌ست

شما که عشقِ تان زندگي‌ست
شما که خشمِ تان مرگ است

شما که تابانده‌ايد در يأسِ آسمان‌ها
اميد ستارگان را

شما که به وجود آورده‌ايد ساليان را
قرون را

و مرداني زاده‌ايد که نوشته‌اند بر چوبه‌ي دارها
يادگارها
و تاريخِ بزرگِ آينده را با اميد
در بطنِ کوچکِ خود پرورده‌ايد}​

 

[HILDA]

{من آنچه را احساس باید کرد
یا از نگاه دوست باید خواند
هرگز نمی پرسم
هرگز نمی پرسم که : آیا دوستم داری ؟
قلب من و چشم تو می گوید به من : آری}​

 

[مـطی]

• مرگم باد ؛
اگر دمی کوتاه آیم..
از تکرار این پیشِ‌ پا افتاده‌ترین سخن که: دوستت دارم! •​

 

[مـطی]

دستت را به من بده؛
دستهای تو با من آشناست..
ای دیریافته، با تو سخن میگویم
بسان ابر که با توفان
بسان علف که با صحرا
بسان باران که با دریا
بسان پرنده که با بهار
بسان درخت که با جنگل سخن می‌گوید..
زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام؛
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست​

 

[مـطی]

نخست ،
دیر زمانی در او نگریستم..
چندان که چون نظر از وی باز گرفتم؛
در پیرامون من، همه چیزی
به هیات او در آمده بود!​