اطلاعیه ~ایده یاب رمان~

[سادات.۸۲]

با سلام خدمت همراهان عزیز کافه نویسندگان?

با توجه به افزایش تعداد رمان ‌های انجمن با هماهنگی سارا جان تصمیم به ایجاد این تاپیک کردم.
کادر مدیریت تصمیم به افزایش کیفیت رمان‌ها گرفته پس نویسنده‌های گل لطفا این تاپیک رو اشتراک بزنید?

خب ایده یاب رمان چیه؟
توی این تاپیک من و یا حتی شما عزیزان ایده‌های جذاب رو برای نوشتن رمان میزاریم.
خیلی از ما نویسنده ها توی ذهنمون ایده‌های ناب داریم اما خب به هر دلیلی مثلاً نبود وقت یا تمرکز کافی نمی‌تونیم این ایده رو روی ورق بیاریم.
یا حتی بعضی از خواننده ها ایده‌ای دارند که دوست دارند به عنوان رمان بخونند.
پس بیاید باهم کیفیت رمان‌های انجمن رو بالا ببریم?❤

اشتراک یادت نره???

https://www.forum.cafewriters.xyz/threads/درخواست-ایده-در-ایده-یاب.5937/

اینجا میتونید ژانر مورد نظر رو درخواست بدید تا بعد بررسی ایده اولیه به شما داده بشه

 

[HADIS.HPF]

ژانر : جنایی
توی ژانر جنایی خودم همیشه موفق عمل کردم.?
مهم ترین اصل تکراری نبودنه، اگه تو یه رمان قتل اتفاق بیافته دلیل بر این نمیشه رمان جنایی باشه!
رمان جنایی میتونه راجع به یه قاتل زنجیره ای باشه!
مثلا میتونید راجع به یه پرونده جنایی باشه که چند تا مقتول رو دست پلیس ماجرا می افته.
سعی کنید معمایی باشه! با ذهن خواننده بازی کنید.
نذارید بفهمه قاتل کیه؟ چرا مقتول کشته شده؟
نکته:
۱-رمان جنایی رو با ژانر عاشقانه ترکیب نکنید.
۲- هر چی تاریک تر، قشنگ تر!

 

[HADIS.HPF]

ژانر اجتماعی:
یکی از گسترده ترین ژانر هاست، ولی متاسفانه همیشه قربانی شده.?
اکثر نویسنده‌ها که عاشقانه می‌نویسند، ژانر دوم یا سوم رو اجتماعی انتخاب می‌کنند.
من بار‌ها گفتم دوتا کل کل و دعوا، یا دانشگاه رفتن دلیل نمی‌شه رمان اجتماعی باشه.
ژانر اجتماعی راجع درد‌های جامعه می‌گه، چیزهایی که خودمون یا پدر و مادرمون هر روز با اون‌ها دست و پنجه نرم می‌کنیم.
حالا خانم نویسنده x می‌تونه تو هر یک از شاخه‌های زیر بنویسه:
اعتیاد، گرانی، ازدواج، بی خانمان‌ها، بیماری، بیکاری و غیره...!!
مثلاً:
دختری که پدرش معتاده، مثل بقیه نمی‌تونه زندگی کنه این اعتیاد توی اینده‌اش تاثیر می‌زاره، خواهش می‌کنم تخیلی ننویسید. پسری با لامبورگینی سفید میاد و با دختر فقیر که بابای معتاد داره ازدواج می‌کنه!!!! ما تو فرهنگ‌مون، حتی تو شعر هامون داریم. کبوتر با کبوتر، باز با باز !
پس سعی کنید رمانتون رو از یک نواختی در بیارید، یک خانواده مولتی میلیاردر اجازه نمیدن تک پسرشون که از قضا قدش۱۹۰، چشم‌هاش عسلی، تازه دکتر هم هست?
با یک دختر فقیر ازدواج بکنه!

نکته؛
۱- تا جایی که می‌تونید با ژانر عاشقانه ترکیبش نکنید، مگر اینکه واقعاً موارد بالا توی ایده باشه.
۲- یادتون نره دوتا بیرون رفتن و یک پاساژ رفتن ژانر رمان رو اجتماعی نمی‌کنه

اشتراک یادتون نره?❤

 

[HADIS.HPF]

ژانر عاشقانه:
از اسمش پیداست که راجع به عشق دو تا آدم به هم هست، ژانر قشنگی و اکثر خواننده ها دوسش دارند. و بقیه متنفر هستند.?
قبل از اینکه بخوام راجع به این ژانر توضیح و ایده بدم. گفتم بزار یه تحقیقی بکنم و متاسفانه اکثرا‌ً این ژانر رو آبکی می‌دونند. به نظرتون چرا؟
اکثر رمان‌های عاشقانه یه خط داستانی رو دنبال می‌کنند که به چند صورته؛
۱- پسره فقیر ، دختر پولدار
۲- دختره فقیر، پسره پولدار
۳- پسره مغرور، دختره شیطون
۴- هر دو مغرور یا هر دو شیطون
خب چون برای بار اول و دوم جذابه، ولی وقتی این مدل شخصیت و موضوع رو بارها بخونی دیگه بدت میاد.
شما به عنوان نویسنده باید یک چیز جدید خلق کنی، که همه برای دیدن پارت‌های بعدی تشنه باشند. مثلاً رمان five feet apart که شاید فیلمش هم دیده باشید واقعا یه شاهکاره!!
نویسنده با استفاده از اسم یک بیماری و داستان عشق دوتا بیمار این رمان خاص رو نوشته.
اگه می‌خواهید از یه بیماری استفاده بکنید هوشمندانه بنویسید، راجع به علائم، داروها و درمانش تحقیق کنید.
یک رمانی خوندم دختره بیماری قلبی داشت و بعد یه روز بعد اینکه عمل پیوند قلب داشت با پسره ازدواج کرد??
( مرز های باور پذیری عمل قلب رو جابه‌جا کرد?)
پس سعی کنید همیشه مجهول بنویسید و با ذهن خواننده بازی کنید❤

 

[HADIS.HPF]

ژانر: ترسناک
من خودم با این شنیدن این ژانر یاد استیفن کینگ‌ و ار.ال. استاین می‌افتم. به نظرم دوتا نویسنده عالی برای الگو قرار دادن هستند.
ژانر ترسناک متاسفانه یکم تکراری شده، یعنی اکثر نویسنده ها چند تا فیلم ترسناک رو انتخاب می‌کنند بعد اونو تو یه خط داستان میارن! البته فقط تو رمان‌ها اینطور نیست حتی فیلم نامه‌ها!
بزارید چندتا مثال تکراری بزنم:
۱- چند تا دوست توی جاده میرن و اونجا یه قاتل زنجیره ای پدرشون رو در میاره??

۲- زوجی برای تعطیلات به یه کلبه دور از شهر میرن

۳- بچه خانواده دوست خیالی داره که از قضا اون دوسته اخر فیلم باباهه رو می‌کشه?

۴-روح خبیثی که تو خونه می‌چرخه و مادر خونه رو اذیت می‌کنه
و هزار تا مثال دیگه که شاید شما بارها و بارها دیده و خونده باشید. اما بزارید بهتون یه تقلب برسونم. افسانه‌های ترسناک زیادی توی همه‌ی فرهنگ و کشورها وجود داره و شما می‌تونید با یه سرچ ساده تو‌گوگل ایده اولیه داستان رو پیدا کنید. مثلا: پاگنده‌ها، خب ایده انتخاب شد حالا این شما هستید که به عنوان نویسنده پاگنده ها رو باید کابوس خواننده بکنید
پس یادتون نره برای رمان های ترسناک هزاران هزار افسانه محلی وجود داره که میتونید ازش استفاده بکنید
اشتراک یادتون نره?

 

[HADIS.HPF]

ژانر: تخیلی

وقتی از رمان تخیلی صحبت می‌کنیم یعنی داریم وارد یه دنیای عجیب و غریب میشیم پس نباید توقع باور پذیری داشته باشیم.
ژانر تخیلی، ژانر جالبیه و نویسنده هیچ محدودیتی نداره و با یک ایده جدید و دقت می‌تونه یه رمان خوب تحویل خواننده بده.
اولین کار تا میتونید رمان های تخیلی بخونید تا ذهنتون آماده نوشتن بشه.
دومین کار اینه که زمان و فضای رمان رو انتخاب کنید و اگر قراره یکی از این دو مورد واقعی باشه باید راجع بهش تحقیق بشه. یعنی اینکه داستان رمان مثلا قراره تو سال ۱۹۶۰ توی سرزمین مزارع زرد اتفاق افتاده ! خب مزارع زرد که واقعی نیست ولی سال ۱۹۶۰ توی تاریخ بوده پس میتونید از اتفاق‌هایی که اون سال افتاده تو داستان استفاده بکنید.
سومین کار مجهول بودن رمانه، یعنی مثلا اگه قراره آغاز رمان با یک نبرد باشه سعی کنید همه‌ی ماجرا رو نشون ندید و اطلاعات اصلی داستان رو عین بمب نگه دارید و اول رمان اون بمب رو منفجر نکنید!
تو پاراگراف های اول تا جایی که می‌تونید از ضمایر به عنوان اسم استفاده کنید.

یادتون نره که ژانر تخیلی می‌تونه مکمل جذابی برای ژانر ترسناک یا هیجانی باشه، به شرطی که هوشمندانه کنار هم قرار بگیرند.

اشتراک یادتون نره?❤

 

[HADIS.HPF]

ژانر عاشقانه(۲):

خب توی پست‌های قبل راجع به این ژانر صحبت کردم. الان قراره دو یا سه تا سبک تکراری که توی این ژانر استفاده میشه معرفی کنم.

سبک هم‌خونه ای:
با دیدن این اسم تنها چیزی که به ذهن آدم می‌رسه، دختر و پسری هستند که توی خونه باهم زندگی می‌کنند. حالا آشنایی این‌ها اکثراً اینجوریه که:
۱- ازدواج اجباری
۲- خون بها
۳- ازدواج فامیلی
۴-رسوم خانوادگی

سبک عقده‌ای بازی:?
اسم این رو خودم گذاشتم، می‌پرسید چرا؟ میگم که تو این ژانر پسره به دلیل خیا*نت، نامزدی ناموفق، مرگ همسرش تمام بدبختی هاش رو سر دختره می‌زنه و خیلی تکراری شده، با تمام اخلاق بد و توهین‌ها دختره عاشق‌تر میشه?

سبک استاد_ دانشجویی:
اینم جزو سبک های تقریباً تکراری هست، که دختر شیطون ما توی دانشگاه عاشق استاد مغرورش میشه!

خب پس برای شروع یک ر مان عاشقانه سعی کنید مثل زندگی واقعی بنویسید. فرض کنید پسر خاله یا دختر خاله خودتون عاشق قراره بشه و ازدواج بکنه.
منظورم در کل اینه یکم واقعی تر بنویسید.

 

[HADIS.HPF]

ژانر معمایی:
یکی از بهترین ژانر‌های رمان‌نویسی ژانر معمایی هست. ژانری که تا لحظه آخر تو رو سرکار می‌ذاره.
خب برای نوشتن این نوع رمان باید یه ایده پر از پیچ و خم داشته باشید. جوری که خواننده برای هر پارت منتظر باشه.
شخصیت‌های رمان رو عجیب و غریب انتخاب کنید، سعی کنید مثل بقیه رمان‌ها یک جور اخلاق نداشته باشند. سعی کنید تو اوایل رمان شخصیت منفی داستان رو معرفی نکنید یکم کشش بدید نه اون قدر که خواننده کلافه بشه.
تو بعضی از جاهای داستان سعی کنید چند تا شوک بزرگ به خواننده بدید، جوری که خودش متعجب بشه?
توی روند داستانی رمان، پایان‌های باز بذارید، نذارید کسی با خوندن داستان بقیه رمان رو بفهمه.
سرنخ های گوناگون برای خواننده قرار بدید، حتی بعضی وقت‌ها با یه راز یا یه اتفاق دنبال نخود سیاه بفرستید?
لحظه‌ی آخری نشون بدید همه‌چیز که خواننده فکر کرده اشتباه بوده.
حالا همه‌ی این‌ها رو گفتیم بریم سراغ ایده خام اولیه، فرض کنید یک دختری یک دفعه وسط شهر توکیو بیدار می‌شه، حافظه اش رو از دست داده. نمی‌دونه کجاست و حتی زبون ژاپنی هم بلد نیست.
حالا نویسنده آروم آروم ماجرا رو برای خواننده باید باز کنه، که اصلاً این دختر کیه؟ چند سالشه؟ اهل کدوم کشوره؟ تو ژاپن چیکار می‌کنه؟
این‌ها اطلاعات اولیه است و بعد از اون شروع به نشون دادن گذشته اش می‌کنید.

اشتراک یادتون نره?

 

[HADIS.HPF]

ژانر طنز
خب من به شخصه ترجیح میدم فیلم کمدی ببینم تا کتاب طنز بخونم ولی خب سلیقه‌ها متفاوته?
چارچوب اصلی این ژانر اینه که نویسنده با استفاده از کمدی و خندوندن خواننده مشکلات جامعه رو روی کاغذ میاره.
می‌تونه با بزرگنمایی، یا مسخره کردن داستانی این‌کار رو بکنه، یا مثلا با جملات بانمک سعی به خندوندن مخاطب بکنه.
بزارید قبل راه حل دادن چند تا نکته رو بهتون یادآور بشم.
اکثر نویسنده ‌های رمان‌های عاشقانه، ژانر دوم رو طنز انتخاب می‌کنند، که این کاملاً از نظر من اشتباهه، چون همونطور که دوتا کافه رفتن رمان رو اجتماعی نمی‌کنه، دوتا با کتک از خواب بیدار کردن یا دویدن دنبال هم تو خونه رمان رو طنز نمی‌کنه.
شاید من خواننده اون لحظه از این خنده ام بگیره اما وقتی بارها و بارها تو رمان‌های عاشقانه شاهد این میشم‌، جذابیتش از بین میره.
رمان در همسایگی گودزیلا موقعی که منتشر شد حسابی برای سال ۹۳ جذاب بود. و فکر کنم ۱۵ سالم بود که خوندم، امروز ولی دیگه کل کل و لوس بازی هاشون برام جذاب نیست! با اینکه من عاشق اون رمان بودم و هزاران با خوندش خندیدم.
پس لطفاً برای همه‌ی سنین بنویسید

ادامه دارد....
اشتراک و لایک یادتون نره??

 

[HADIS.HPF]

ژانر طنز (۲)
خب توی پست قبل از نباید های ژانر طنز گفتم حالا میخوام اطلاعات رو تکمیل کنم.

۱- شخصیت های عادی رو توی شرایط غیر عادی بزارید
شخصیت عادی رمانتون عین همه‌ی آدم ها باید معمولی باشه ولی خب مثلاً تو شرایط خنده دار قرارش بدید.
مثلا پسر اقای احمدی دیشب بعد از دیدن خواب ترسناک جای خودشو خیس می‌کنه ولی خب روش نمیشه به مامانش بگه، برای همین موقعی که از اتاقش بیرون می‌یاد متوجه خضور کل فامیل میشه..!

۲- شخصیت های غیرعادی در شرایط عادی قرار دهید
خب این درست برعکس راه حل قبله، همه‌ی ما پت و مت یا لورل و هاردی رو می‌شناسیم. و خب این بهترین مثال برای درک کردن بهتر شماست.
توی ورژن ایرانیش می‌تونم به سریال دایی جان ناپلئون اشاره کنم، که به خاطر ترسیدن دایی از انگلیسی‌ها لحظات خنده دار ایجاد میشد.
یا حتی می‌تونه یه دوست خیالی کنار شخصیت اول رمانتون باشه.

۳- از چرا و یا چی می‌شد استفاده کنید.
خب با اینکه عنوان ساده ای داره ولی شاید برای شما گیج کننده باشه.
برای بهتر درک کردن مثال ها رو بخونید:
* مثلا چی می‌شد اگه یه کیف پر پول پیدا می‌کردم.
*چی می‌شد اگر می‌تونستم توی زمان سفر کنم و یه کیوسک تلفن جادویی تو حیاط خونه داشتم!
* چی می‌شد اگه دوران نوزادی خودم رو می‌تونستم ببینم

* چی می‌شد فردا که از خواب بیدار شم
پسر/ دختر باشم
و هزاران چرا دیگه که شاید هیچ وقت نتونیم بهش برسیم اما می‌تونیم برای نوشتن استفاده کنیم
که به نظر من هم ترکیب خوبی با ژانر تخیلی میشه?

ادامه دارد.....
اشتراک فراموش نشه❤

 

[HADIS.HPF]

ژانر طنز (۳)

خب میریم برای ادامه راه حل نوشتن طنز خوب?

۴- نقش‌های سنتی و همیشگی رو عوض کنید

خب همه‌ی ما از غافلگیر شدن خوشمون میاد و گاهی برامون خنده دار هم هست پس یه لطفی در حق خودت به عنوان نویسنده و خواننده بکن
خاص باش تا اسمت رو همه بشناسن!
نویسنده می‌تونه باید عوض کردن چیزهای تکراری رمان رو جذاب کنه. یعنی چی؟!
یعنی اینکه مثلاً شغل شخصیت که بر اساس عرف جامعه است رو عوض کن. اگه توی رمان یه باند خلافکار وجود داره که توش پر پسرهای مغروره عوضش کن، رییس گروه خلافکار ها رو دختر بزار! یا راننده تاکسی خانمی که بعد فوت شوهرش باید درامد زایی کنه، یا جای اینکه رییس یه تالار ازدواج رو خانم قرار بده

۵- از آدم‌های ناشی استفاده کن

الان می‌پرسی یعنی چی؟!
خب بزار بهت بگم که می‌تونی برای تنوع تو ایده رمان مثلاً جای آشپز ریاست جمهوری رو با رییس جمهور جابه‌جا کنی. چرا چون آشپز داستان وقتی سیبلشو می‌زنه شبیه رییس جمهور میشه!
یا مربی فوتبالی که مجبور میشه سرمربی گری تیم والیبال رو تو مسابقات المپیک بکنه.
و خیلی از جا‌به جا شدن آدم ها که رمانت رو خاص می‌کنه.

۶- با زمان و مکان بازی کنید

بزارید اینو با مثال براتون راحت تر بکنم، فرض کن
ناصر الدین شاه از زمان گذشته به اسپانیا بره?
مردی که توی تاریخ بسیار با خانم‌ها خوب بوده?
و حالا با اون لباس های قدیمی و سیبیل توی استادیوم سانتیگو برنابئو مادرید ظاهر بشه!
خب لباس‌هاشو بزاریم کنار اون حتی اسپانیایی هم بلد نیست، و بسیار دوست داره حرم سرا شعبه‌‌ی دو رو تو مادرید بزنه?
پس خود به خود اتفاقات های خاص براش می‌افته که میتونه خواننده رو بخندونه?

 

[HADIS.HPF]

ژانر فانتزی:

اسمش روشه، فانتزی!
نمی‌‌دونم از کی و کجا تو ذهن نویسنده‌ها شکل گرفت اما باعث شد نویسنده‌های معروفی مثل:
جی.کی رولینگ، جی آر آر تالکین پدیدار بشند.
تو ژانر فانتزی باز محدودیتی نیست، شما به عنوان نویسنده می‌تونید تفکرات و آرزوهای خودتون رو روی برگه بیارید. دنیاهای عجیب و غریب بسازید. کارکترهای خارق العاده یا حتی معمولی که توی دنیای عجیب گیر می‌کند.
خیلی از رمان‌ها رو‌ می‌تونید الگو خودتون قرار بدید.
چیزی که من به شخصه نمی‌پسندم زیاد شدن رمان‌های خون آشامی هست. زیادی برام تکراری هست.
حالا بیاید یه ایده خام بهتون بدم؛ فرض کنید:
پسری که سگ‌های توی خیابون رو آزار میده و به همین خاطر فرشته‌ی حیوانات اون رو جادو می‌کنه!
حالا پسر بچه داستان ما توی بدن یک سگ ژرمن شپرد گیر کرده و باید خودش رو نجات بده!

اشتراک یادتون نره?

 

[HADIS.HPF]

کلیشه‌ای ننوسیم (۱)

سلامی دوباره

از اسم موضوع امروز منظورم رو کاملاً می‌فهمید.
امروزه خیلی از نوجوان‌ها علاقه به نوشتن دارند و چون اکثرا به دنبال راحت نوشتن هستند و دوست دارند با مسائل خلاف قوانین ارشاد بنویسند به اینستاگرام روی میارند.
چند وقته دارم دنبال نویسنده‌های با استعداد توی فضای خارج از انجمن می‌گردم و خب متاسفانه فعلاً هیچ کس رو پیدا نکردم!
اما ایراد واقعاً چیه؟
بزرگترین مشکل یه نویسنده کلیشه‌ای نوشتنشه!
از نظر من اگه جذاب ترین رمان دنیا هم بنویسی و توش از کلیشه‌ها استفاده کنی، خودت رو باختی.
من به عنوان کسی که از چهارده سالگی می‌نویسه و شاهد پیشرفت های خودش بوده می‌خوام این بحث رو خیلی رک و صادقانه باز کنم.
بذارید از رمان نابود کرد، نابود شد ( جلد اول) شروع کنم.
سال ۹۴ من این رمان رو نوشتم، برای دوره‌ی خودش تو نظر سنجی محبوب ترین رمان دوم شد، اما نسخه اولیه‌اش واقعاً کلیشه‌ای بود!
یعنی الان که دارم بازنویسی می‌کنم خودم به خودم می‌خندم که چرا حدیث!؟
مثلا تو نسخه‌ی اول همه‌ی کارکترها دانشجو حقوق بودند و توی دانشگاه تحصیل می‌کردند.
و متاسفانه یه عالمه توش کل کل نوشته بودم?
منی که خودم الان راحت توی نقد‌هام با این کل کل ها مخالفم!
توی نسخه‌ی اولیه نفس تو دانشگاه کتک کاری می‌کنه?
چرا اینجوری نوشتم؟ خودم جوابش رو بهتون میدم چون من از محیط دانشگاه خبر نداشتم!
پس لطفاً قبل از نوشتن رمان یکم تحقیق کنید.
اگر قراره رمان تو محیط دانشگاه باشه، چارچوب ‌ها رو رعایت کنید.
اگر قرار توی بیمارستان باشند چند تا اصطلاح پزشکی یاد بگیرید.
اگر قراره پلیس باشند، رو عقل و منطق یه پلیس باشند نه تو سن ۱۸ سالگی طرف سرهنگ باشه!
از قنداق هم اگه اسلحه دستش بگیره باز تو ۱۸ سالگی سرهنگ نمی‌تونه باشه?
پس از کلیشه به دور باشید
تو ادامه بیشتر براتون توضیح میدم

اشتراک یادتون نره

 

[HADIS.HPF]

کلیشه‌ای ننوسیم (۲)
چهره پردازی کارکترها

یه چیز دیگه‌ای که خیلی تکراری شده، خوشگلی بیش از حده!
من به عنوان یه نویسنده خودم دچار این سندروم بودم؛ من بهش میگم سندروم خوشگل پسند?
وقتی شروع به نوشتن یه رمان میکنی دوست داری همه چیز پرفکت و فوق العاده باشه و من حق میدم!
چون آدم حس می‌کنه مثلاً امیر داستان اگه چشم‌هاش آبی نباشه یعنی نمی‌تونه مرد منحصر به فرد داستان باشه.
همه‌ی ما به دنبال زیبایی هستیم و در این شکی نیست اما باید یه جایی این بازی کثیف رو تموم کنیم??
پس قدم به قدم این مشکل رو حل کنید؛ البته بهتون ارفاق می‌کنم و می‌ذارم اول با شخصیت‌های فرعی شروع کنید
۱- از کارکترهای چاق شروع کنید؛ توی ایران، توی خیابون خیلی‌ها هستند که اضافه وزن دارند پس چه ایرادی داره توی رمان استفاده بشند؟
۲- چرا همیشه شخصیت‌های منفی یا خنثی رمان‌ها کجل هستند؟ مگه همه‌ی دنیا مو دارند؟
سخته می‌دونم ولی حداقل از پدر کارکتر اصلی شروع کنید!

۳- خال و زخم یه چیز طبیعی هست، اما خب من ندیدم زیاد توی چهره‌ی شخصیت‌ها استفاده بشه.

۴- موهای کوتاه پسرونه برای دختر رمان؛ چه ایرادی داره غزل قصه‌ی ما موهاش تا کمرش نباشه و موهای کوتاه داشته باشه؟ مگه دخترهای مو کوتاه عاشق نمیشند؟

من نمیگم یه مشت زشت رو بریزید تو رمانتون!
من میگم یک جوری کارکتر ها رو توصیف نکنید که انگار خواننده با مدل‌های چشم بور اروپایی طرف هست!
تابو ها رو بشکنید?

 

[HADIS.HPF]

کلیشه‌ای ننویسم(۴)
وجدان لعنتی...!

سلام من باز برگشتم با نجات کافه نویسندگان?
امروز می‌خوام راجع به چرت‌ترین و رو اعصاب‌ترین بخش رمان‌های نویسنده تازه‌کار با شما صحبت کنم.
( ببخشید خیلی رک قراره حرف بزنم)
چند وقتی هست که متوجه این قضیه وجی توی رمان‌های انجمن شدم.
خواهر من، برادر من! این بازی کثیف رو تمومش کن!
اول از همه وجدان یه چیز کاملاً جدیه و چیزی نیست که هی به مسخره‌ گرفته بشه!
وقتی من خواننده یک رمانی رو می‌خونم دنبال یه چیز متفاوت و به دور از کلیشه می‌گردم.
هیچ انسانی انقدر با وجدانش حرف نمی‌زنه!
اگر وجدان می‌تونست حرف بزنه به هیلتر می‌گفت که آلمانی‌ها رو نکشه!
اگر وجدان می‌تونست حرف بزنه، قتل و جرم و کلاه‌برداری اتفاق نمی‌افتاد.
پس لطفاً این بحث وجدان ( وجی) توی رمان نیاورید.

 

[HADIS.HPF]

ژانر وحشت:

خب من قبلاً راجع به ژانر ترسناک صحبت کرده بودم، اما بنا بر درخواست یکی از نویسنده‌های عزیزمون...
یک سری نکات دیگه می‌خوام بگم.

• لحن داستان برای ایجاد یک اتمسفر تاریک، بی‌احساس و پر از ترس و وحشت باید باشه. مثل این می‌‌‌مونه که نویسنده با تشریح نکردن یک موقعیت خاص، خواننده را حرص میده تا در ناشناخته بودن یک موقعیت یا شخص، احساس ترس و دلهره ایجاد بکنه.
• حوادث ناگهانی باید صورت بگیره. البته به تعداد کم، چون باید غیرقابل پیش‌بینی باشند و پشت سرهم یکم سیر رمان رو تند می‌کنه.
• داستان‌ها معمولاً با خشونت بالا باید روایت بشند .
• کارکتر‌ها در موقعیت‌های مختلف داستان، نیمه‌ی تاریک خود را باید نشان بدهند تا باعث انزجار مخاطب بشه.
• معمولاً بهترین فرم داستان‌گویی، سوم شخص است و راوی خود نویسنده می‌تونه باشه.

اشتراک یادتون نره