شعر | اشعار فروغ فرخزاد |

[سِرمه.]

این تاپیک به منظور قرارگیری اشعار شاعر ایرانی فروغ فرخزاد، پری کوچک شعر ایران، ایجاد شده است.​

 

[سِرمه.]

ای سراپایت سبز
«دستهایت» را چون
خاطره ای سوزان
در دستانِ عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم
از هستی
به نوازش های لبهای
عاشق من بسپار..‌.

-فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان می‌روم و انگشتانم را
بر پوست کشیده‌ی شب می‌کشم
چراغ‌های را*بطه تاریک‌اند
چراغ‌های را*بطه تاریک‌اند
کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک‌ها نخواهد برد
پرواز را بخاطر بسپار
پرنده مردنی‌ست.

- فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

نگاه کن که غم درون دیده ام
چگونه قطره قطره آب می شود
چگونه سایهٔ سیاه سرکشم
اسیر دست آفتاب می شود
نگاه کن
تمام هستیم خر*اب می شود
تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطر ها و نورها
نشانده ای مرا کنون به زورقی
ز عاجها ، ز ابرها ، بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعر ها و شورها
به راه پر ستاره می کشانیَم
فراتر از ستاره می نشانیَم
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل
ستاره چین برکه های شب شدم

- فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

قاصدی آمد اگر از ره دور
زود پرسيد که پيغام از کيست
گر از او نيست، بگوئيد آن زن
ديرگاهيست، در اين منزل نيست

-فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

و دختری‌ كه گونه‌هايش را
با برگ‌های‌ شمعدانی‌ رنگ می‌زد
آه
اكنون زنی‌ تنهاست
اكنون زنی‌ تنهاست . . .

-فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

ﻣﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﻮ
ﻭ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿ‌ﺪﺍﺭﺩ
ﻭ ﮐﺴﯽ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮔﻨﮕﯽ ﺑﺎﺯ می‌یاﺑﺪ
ﺑﺎ
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﭼﯿﺰ ﻏربتﺒﺎﺭ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ
ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﻮﺕ ﺗﻨﺪ ﺯﻣﯿﻦ هستم
ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ آب‌ﻬﺎ ﺭﺍ می‌ﮑﺸﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﯾﺶ
ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ
دشت‌ها ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﺳﺎﺯﺩ..!

-فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

تو از میان نارونها گنجشکهای عاشق را
به صبح پنجره دعوت می کردی
وقتی که شب مکرر میشد
وقتی که شب تمام نیمشد
تو از میان نارونها گنجشک های عاشق را
به صبح پنجره دعوت میکردی
تو با چراغهایت می آمدی به کوچه ما
تو با چراغهایت می آمدی
وقتی که بچه ها می رفتند
و خوشه های اقاقی می خوابیدند
و من در آینه تنها می ماندم
تو با چراغهایت می آمدی ...
تو دستهایت را می بخشیدی
تو چشمهایت را می بخشیدی
تو مهربانیت را می بخشیدی
وقتی که من گرسنه بودم
تو زندگانیت را می بخشیدی
تو مثل نور سخی
بودی...

-فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

من از دیار عروسک‌ها می‌آیم
از زیر سایه‌های درختان کاغذی
در باغ یک کتاب مصور
از فصل‌های خشک تجربه‌های عقیمِ
دوستی و عشق ..

-فروغ فرخزاد.

 

[سِرمه.]

مرد حیران شد و گفت
حلقه خوشبختی است، حلقه زندگی است

همه گفتند : مبارک باشد
دخترک گفت : دریغا که مرا
باز در معنی آن شک باشد

سالها رفت و شبی
زنی افسرده نظر کرد بر آن حلقه زر
دید در نقش فروزنده او
روزهایی که به امید وفای شوهر
به هدر رفته هدر

زن
پریشان شد و نالید که وای
وای این حلقه که در چهره او
باز هم تابش و رخشندگی است
حلقه بردگی و بندگی است

-فروغ فرخزاد.