ویژه دلنوشته‌ی بطله‌‌الکربلا | Madiheh کاربر انجمن کافه نویسندگان

[Madiheh]

در بیداری کابوس‌ها و روانی غم‌های یک جفت چشمه‌ای که درفش آسمان را می‌تراود، پرستش تو بیداد می‌کند اما... با خداحافظی تو به لبخند پدر درود گفت و می‌دانم شاپرک‌های دلت، در خاموشی شمع نگاهش مرد!​

 

[Madiheh]

در شریان‌های چشم‌ پدر به زینت، مهر را قلم زدی؛ به رقم خستگی‌های غم به دفتر اشک‌‌های اسارت صبر را نواختی. دیده‌های عالم در روشنی زبانت حُسن هاشم را دید... .​

 

[Madiheh]

میان تو و نامت، یک نامه‌ی جبرئیل فاصله بود؛ رایحه‌ی عجیبش را شاید همان لمحه آسمان هم لم*س کرده بود که در قعر دردهای تو، ابرش خون به ریه کشید.​

 

[Madiheh]

مصیبت هم بوی صبر گرفت. در سجده‌هایی که غنچه‌ی شیوایی بر چادرت پر می‌زند، معطر نشدن طرفه می‌شود!​

 

[Madiheh]

در زوال عقل معراجی ز دل تابید. موج درخشان جاودانی بر زبان تو سوی طوفانی به دربار کفار می‌رفت... ساحل بی‌کران حقیقت، پذیرای کشتی استدلال توست سرور من!​