پیشتر برخی واژگان بدون فاصله نوشته میشدند، امّا بر اساس شیوهی جدید، با نیمفاصله به کار گرفته میشوند؛ به موارد زیر توجّه کنید:
1) «به» جدا نوشته میشود.
مثال: به صورتِ، به طرفِ، به این و ...
2) «هم» با نیمفاصله نوشته میشود.
مثال: همچنین، همدیگر، همنگاه و ...
واژگانی چون «همراه» و «همایش» که خود به تنهایی یک واژه حساب میشوند، استثناء هستند.
3) «تر» و «ترین» با نیمفاصله نوشته میشوند.
مثال: باشکوهتر، زشتترین، شاعرانهترین و ...
استثناء: بهتر، بیشتر، مهتر، کمتر
4) «چه» با نیمفاصله نوشته میشود.
مثال: آنچه، اونچه، و ...
استثنا: چنانچه
5) «همین» و «همان» جدا نوشته میشوند.
مثال: همین جا، همان دختر، همان لباس و ...
6) «این» و «آن» با فاصله نوشته میشوند.
مثال: این قدر، آن قدر و ...
استثنا: اینها/ اینها، آنها/ آنها، اینکه/اینکه
7) «های جمع» با نیمفاصله نوشته میشود.
مثال: دشتها، کوهها، باغها و ...
استثناء: «ها»ی تأکید فاصله میخورد.
مثال: سهیل دست به آتیش نزنی ها!
هیچکس ایرادی به شما نمیگیرد اگر در چت کردن با دوستانتان از چنین روشی استفاده کنید و اگر حوصله ندارید کلمات را خلاصه بنویسید؛ ولی وقتی پای نگارش رمان و داستان به میان میآید، یعنی در حال نگارش رسمی هستید! استفاده از مخففهای بیمفهومی که اتفاقاً نیفزودن یک «ه» به هیچکجا نمیرساندتان، جنایتی ادبیست. شاید کسانی سهواً و به خاطر کلاس چنین کاری کنند –و در مقولة نوشتن، محتوی و هنر مورد بررسی قرار میگیرد نه این چیزها- شما به آنها هشدار دهید.
اعداد «ترتیبی» را همیشه بهحرف بنویس.
ترتیبی یعنی «ـــُم ـــُمین» دارد:
ششم، بیستویکم، سیوششمین، هفتادوهشتم، صدوبیستونهمین.
پس، دیگر مهم نیست یکتکهای باشد یا چندتکهای. «هر» عددی اگر ترتیبی باشد، باید بهحروف بیاید، نه بهرقم.
?به نام خالق زیباییها?
?با عرض سلامی گرم خدمت شما، مایلم شما را به خواندن این تاپیک دعوت کنم، تاپیکی که رعایت و دانستن خط به خطش برای یک نویسنده الزامیه.
?بعضی کاربران هدفشان از نوشتن تنها به قلم کشیدن کلمات است و محتوا برای آنها اهمیت چندانی ندارد.
?دوستان و کاربرانی که بدون توجه به علائم نگارشی و... پیش میروند اصلا نمیدانند که این رعایت نکردن توهینی به خواننده و مخاطب رمان است.
?وقتی خواننده و کاربری وقت میگذارد و خود را مشغول خواندن رمانی میکند و با سیلی از بیدقتی و تکرار حروف و... مواجه میشود، دیگر میل و رغبتی برای خواندن ادامهی رمان پیدا نمیکند.
?نویسندگان شاید ندانند اما از نظر یک خواننده، قبل از ژانر رمان، سطح نوشتاری آن اهمیت دارد!
?استفاده صحیح از علائم نگارشی
?دقت به نثر رمان
?استفاده نکردن از اموجی
?فضاسازی مناسب
?نوشتن صحیح کلمات
?در پست های بعد مثالهایی خواهیم زد که به نوشتن و سطح نوشتاری شما کمک میکند.
(.)
یک نقطه:
نشانه ختم و پایان یک جمله است، با استفاده از نقطه جملات از یکدیگر متمایز میشوند.
بعد از حروف اختصاصی و مخففها
تذکر: نباید در پایان شعر از نقطه استفاده کنیم. مثال: او هوش و حواس مرا با خودش برد.
?
(،)
فاصله یا ویرگول:
گاهی برای معنای بیشتر متن ما به مکث کوتاهی نیاز پیدا میکنیم که در این حالت از ویرگول استفاده میشود، رها کردن ویرگولهای فراوان در متن باعث زشت شدن متن در یک نگاه میشود، در بسیاری از موارد خواننده مکث میکند و گذاشتن ویرگول اضافی است و باید از آن پرهیز شود. مثال: این کتاب؛ راهنمای دانشآموزان است.
?
(؛)
سرکج یا ویرگول با نقطه:
نشانه درنگ و مکث است، نشانه این است که جمله تمام شده ولی مطلب ادامه دارد. مثال: او هم مثل من بود؛ گاهی دیوانه و گاهی عاقل.
به نظر میرسد جمله تمام شده ولی هنوز ادامه دارد و قصد نویسنده این است که نظر خواننده را به ادامه نوشته جلب کند.
?
(؟)
علامت سوال:
نشانه آن است که باید جمله را پرسشی خواند. مثال: قصد داری با ما همراه شوی؟
?
(!)
علامت تعجب یا عاطفه:
نشانه ی حالتی عاطفی چون تعجب بیان شده است.
مثال: چه درد عجیبی دارد!
همچنین بعد از اسمی که او را مخاطب قرار داده ایم؛ میتوانیم از این علامت استفاده کنیم. مثال: امیر! این چه رفتاری است؟
?
( : )
نقل قول:
نشانه آن است که توضیح اضافه ای درباره مطلب بیان شود. مثال: قیافه جالبی داشت: یک دست کت و شلوار مرتب و کراوات و یک حفت کفشهای واکس زده و براق!
گذاشتن این علامت بعد از عنوانها لازم نیست.
?
(《》)
گیومه:
نشانه آن است متنی که در گیومه قرار میگیرد، نقل قول از شخص مهمی است. مثال: به قول حضرت حافظ: 《...》
همچنین وقتی در متن از کلمه ای استفاده شود که منظور معنای آن باشد نه خود کلمه، از گیونه استفاده میشود. مثال: لطفا نظر خود را درباره نام 《یوسف》بیان کنید.
(-)
خط فاصله- خط تیره:
در هنگام نگارش داستات یا نمایشنامه و... برای پرهیز از تکرار نام شخصیتها استفاده میشود. مثال:
علی: بلاخره آمدی؟
امیر: خیلی خسته شدم.
خسته نباشی؛ جواب آزمایشها چی شد!؟
تا اینجا که مشکلی نبوده.
گاهی پس از اعداد از خط تیره استفاده میشود که البته توصیه نمیشود.
میان بعضی از کلمات که باید همراه هم خوانده شوند هم از خط تیره استفاده میشود. مثال: سازمان تفریحی-رفاهی
برای دسته بندی مطالب و فاصله میان دو عدد هم استفاده میشود.
?
(...)
سه نقطه:
نشانه این است که قسمتی از متن حذف شده. مثال: او حق نداشت این رفتار را نشان دهد... چه فکری پیش خود کرده بود!؟
از نشانه برای خودداری از نوشتن واژههای مقدس هم بهره برده میشود. مثال: ماشا...! چه چشمان زیبا و گیرایی دارد.
?
()
پرانتز، ابروکمان:
نوشته میان پرانتز با متن ارتباط فرعی دارد. برای ذکر توضیح تکمیلی، نشانه اختصاری، معنای واژه و... به کار میرود. مثال: امیدوارم این گالری(نمایشگاه) به زودی در تمام کشور شناخته شود.
نویسنده معتقد است: 《...》(حکیمی ۲۴:۱۳۷۴)
گاهی نیز شماره را در میان پرانتز میگذارند. مثال: (۲)
یا: ۲)
همچنین برای نوشتن واژههای اختصاری و دعا. مثال: امام زمان (عج)
?
( [] )
کروشه:
نوشته میان دو قلاب به متن اصلی اضافه میشود. مثال: گفت: «هیچکس را هیچ ندادند از دنیا تا از آخرتش صدچندان کم نکردند، از بهر آنکه [تو را] به نزدیک حق تعالی آن خواهد بود که کسب میکنی، خواه بسیار کن و خواه اندک».
واژههایی که باید چسبیده نوشته شوند:
پسوند دارند: گلدان
ضمیر مالکیتی دارند: نگاهش
ضمیر های مالکیتی زمانی که به (ه) و (ی) و (و) متصل باشند، جدا نوشته میشوند.
?
واژههایی که باید جدا نوشته شوند:
نشانههای جمع دارند: شکلاتها
حرف ربط (که) دارند: همونکه
(می) استمراری افعال دارند: میروند.
صفت عالی و برتر دارند: مشکلتر
فعلهای اسنادی ایم، اید، است و... دارند: خوشحالم.
?
دقت کنید که املای واژگان رو صحیح بنویسید، یک فرهنگ لغت نصب کنید و ازش کمک بگیرید یا سرچ کنید.