گیوه نوعی پاپوش تابستانی، سبک، بادوام و مناسب برای راهپیماییهای طولانی، دارای قدمت طولانی ویژه مردان و از جمله صنایع دستی استانهای چهارمحال و بختیاری، کردستان، کرمانشاه، ایلام، فارس ، همدان ، قزوین ،زنجان و آذربایجان غربی است. همه مراحل تولید این پاپوش، دستی است و عموماً از نخ قالی، نخ ابریشم و کف آن از پارچه، چرم یا لاستیک است.کردها به گیوه کلاش و لُر ها به گیوه آژیه میگویند.
مواد تشکیل داده گیوه نخ پنبهای، نخ قالی و نخ ابریشم (در شهرستان آباده استان فارس اصطلاحاً تنه نامیده میشود) و ضایعات چرم است. رویه گیوه بدست زنان و توسط انواع سوزنها (به جز سوزن خیاطی) و جوالدوز بافته میشود و قسمت کف گیوه (زیره) نام دارد که از جنس پارچه، چرم یا لاستیک میباشد. کف گیوه (زیره) از نظر جنس سه نوع میباشد:
¹.یکی از انواع آن پارچه است که جنس پارچه باید از پنبه باشد و به غیر از پنبه، نمیتوان آن را درست کرد. (تختی که از پارچه تهیه میشود، هر چه پارچه کهنه باشد تخت آن مرغوب تر است) تختی که پارچه در ساختمان آن بکار رفته در فرهنگ آباده به آن شیوه میگویند. این نوع تخت از نظر کیفیت در سطح بالایی قرار گرفته.
².دومین نوع آن چرم است که کیفیت آن به مراتب بهتر از پارچه است.
³.استفاده از زیره های صنعتی یا پیو که علاوه بر سبکی کیفیت نسبتاً بهتری در مقایسه با پارچه دارد.
در مناطق کوهستانی به دلیل گذرگاههای صعب العبور آن و کم بودن راههای ارتباطی ماشین رو، نوع معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی و ضرورت تحرک فراوان در فصول سهگانه بهار و تابستان و پائیز (که فصلهای کار هستند) پاافزاری را میطلبد که سبک، راحت، مقاوم، خنک و در عین حال ارزان باشد. خود منطقه عشایری، روستائی و جوامع نیمه شهری با امکانات موجود منطقه قادر به تولید آن باشند، و تا حدی خودکفا بوده و تا حد خود مصرفی بتوانند به تولید آن اقدام کنند. پا افزاری چون گیوه بهترین پاسخگو برای تمامی این نیازها بوده و هنوز هم میتواند باشد زیرا:
⬳مواد اولیه کف آن تماماً در منطقه موجود است.
⬳ابزار کار ساده است و به راحتی میتوان آن را تهیه کرد.
⬳بخش عظیمی از زنان منطقه را که در زمینه کارهای تولیدی مسلط منطقه قادر به فعالیت نیستند فعال میکند.
⬳در صورت تولید بیشتر میتواند حوزه آن به خارج از محدوده خود نیز کشیده شود و به جای اینکه با خروج مواد اولیه غذائی، نیازهای دیگر تأمین گردد، مواد غذائی برای اهالی باقی بماند، نوع تغذیه کامل گردد، از مقدار بیماریهای ناشی از سوءتغذیه کاسته شود، نیروی بیشتری صرف تولیدهای مسلط منطقه گردد، راه سیاست خودکفائی بازتر شود، و نیازهای مصرفی منطقه از این راه تأمین گردد.
تولید گیوه در روستاهای منطقه بیشتر به نوع خاصی از گیوه مربوط میشود که تخت آن کهنهای است و به نام گیوه «زیره ای» یا «کلاش» شهرت دارد. شهر «نودشه» و روستای «حجیج» در هورامان لهون از مراکز قدیمی و مهم تولید این نوع گیوه بودهاست. امروزه روستای دل با جمعیتی حدود ۱۵۰۰ نفر نزدیک به ۲۰۰ کارگاه گیوه بافی دارد. امروزه صدها نفر از زنان منطقه هورامان در شهرهای پاوه ونودشه و نوسود و حتی مریوان و تمام روستاهای هورامان به کار گیوه بافی وگیوه چنی مشغول میباشند. آن طور که از قرائن پیدا است، گیوه برای اولین بار در شهر نودشه درست شدهاست و از آنجا به طویلهٔ عراق و روستای هجیج رفتهاست. بهطوریکه میتوان شهر نودشه را زادگاه کلاش دانست.
بخشی از مواد اولیه مورد مصرف در گیوه کشی در محل تهیه میشود و بخشی نیز از نقاط دیگر آورده میشود. موادی که در محل تهیه میشوند:
پوست گاو که به صورت نوارهای باریک در کف گیوه به کار میرود و از روستاهای اطراف و بخصوص «اسپریس» میآورند.
پیه برای اینکه به درفشها یا نوارهای باریک پوست مالیده شود و ضمن کار اصطکاک را از بین ببرد.
نری گاو برای نصب در نوک و انتهای گیوه که بعد خشک شدن حالت شاخی پیدا میکند و استحکام گیوه را افزایش میدهد.
نخ تابیده شده از موی بز برای بخیه کاری دور تخت گیوه که رویه گیوه به آن بافته میشود؛ ولی چون مواد تولید شده در محل بخصوص در روستای نودشه که تولید زیاد است کفاف مصرف کار را نمیدهد، کمبود آن را از نقاط دیگر بخصوص از روستاهای اطراف چهارمحال و بختیاری شهرهای کرمانشاه، سنندج، همدان و… تهیه میکنند.
رنگ، برای رنگ کردن پارچههای کف گیوه، که معمولاً از کرمانشاه، سنندج، تهران و اصفهان آورده میشود.
پارچه نازک نخی، برای درست کردن فیتههای کف گیوه، که از ملافههای کهنه بیمارستانهای شهرهای دور و نزدیک آورده میشود.
کتیرا، برای آهار دادن و منسجم کردن فیتلههای کف گیوه که بیشتر از سنندج میآورند.
نخ تابیده شده (نخ قرقره) برای بافتن رویه گیوه که از کرمانشاه و اصفهان آورده میشود.
میخ سیاه بنفش برای کف گیوه، که از شهرهای نزدیک تهیه میشود.
پارهای از این مواد را گیوه کشان بدون اینکه کاری روی آن انجام دهند به کار میبرند مثل پیه، نخ قرقره، چرم دباغی شده گاومیش (که فقط دوربری میشود)، رنگ (رنگ شیمیائی آماده شده در کارخانه) کفهای پلاستیکی که در کارخانههای تهران تهیه میشود، میخ سیاه بنفش، کتیرا (که فقط در آب میخیسانند)، چسب و نخ قرقره. روی پارهای دیگر از مواد استادکاران و کنندگان کار فعالیتهای اولیهای انجام میدهند تا در گیوه کشی قابل استفاده باشد که عبارتند از:
پوست، که باید ابتدا خشک و سپس رشته رشته و در پایان موزدائی و سپس پیه مالی شود.
نری گاو، که باید ابتدا پوست کنی، سپس خشک، دوباره اندکی نمدار و سپس قطعه قطعه شود.
پارچه نخی که باید ابتدا رنگ و سپس رشته رشته و بعد از آن تبدیل به فیتله شود.
موی بز، که در پارهای موارد توسط زنان تابیده شده و تبدیل به ریسمانهای نازکی میشود یا اینکه بهطور کلی از روستاهای اطراف تهیه میگردد.
در استان کرمانشاه و کردستان بافت پنج نوع گیوه معمول است که شامل: گیوه زیرپارچه ای، گیوه تخت آجیده، گیوه تخت چرمی، گیوه تخت لاستیکی و گیوه رویه ابریشمی است.
گیوه زیرپارچه ای؛ در پاوه و در بخش اورامانات گیوه کشی و تولید گیوه زیره پارچهای مرسوم است و در روستاهای حجیج و نودشه که از مراکز قدیمی و مهم تولید این نوع گیوه میباشد تولید میشود. کار گیوه کشی در دو مرحله کارگاهی و خانگی انجام میشود اعمال کارگاهی آن درمغازهها و با ابزارهای گوناگون و همیشه بدست مردان انجام میگیرد و کلاً مربوط به تخت گیوه است و به علت اینکه ساختن زیر گیوه مستلزم نیروی زیاد و مهارت کافی میباشد و یک کار فنی و تخصصی و سنگین است فقط توسط مردان انجام میگیرد. عملیات خانگی بر روی رویه توسط زنان و مردان انجام میگیرد و ابزار آن فقط یک سوزن است. همچنین نوعی گیوه به نام کلاشهورامی در اورامانات کرمانشاه توسط گیوه بافان هورامان با تکههای پارچه به هم دوخته شده با روده دام به هم بافته میشود.
گیوه تخت آجیده (ملکی)؛ گیوهای است کف تخت آن با نخ پرک آج خوردهاست و از استحکام زیادی برخوردار است در زمستان و تابستان و روی یخ و سنگ محکم به زمین میچسبد و در شرایط طبیعی منطقه و نوع فعالیت کوهستانی کارایی دارد. زیره این تولید توسط سه کارگر زن تولید میگردد. یک نفر دور گیوه را میبافد کارگر دوم رویه گیوه را میبافد و کارگر سوم دم گیر یا شیرازه که از قسمت تکمیلی گیوه میباشد را میبافد. پس از تکمیل زیره، رویه آن توسط زنان و با سوزن چیده میشود این گیوه در قدیم در شهرهای تویسرکان و نهاوند که جز استان کرمانشاه بودند متدوال تر بود، و مهمترین منطقه تولید این گیوه در قدیم شهر کرمانشاه بوده که این پایه افزار به گیوه کرمانشاهی ملکی معروف است.