به کافه نویسندگان خوش آمدید
با خواندن و نوشتن رشد کنید و به آینده متفاوتی فکر کنید.در کوچه پس کوچه‌های هفت شهر نوشتن با ما باشید
آخرین فعالیت یاسمن بهادری
-
یآهسته دست‌های کوچکش را گرفتم. - خب پس بذار ماشین بگیرم، زودتر بریم. عصبی از من جدا شد و با دست‌هایش خود را ب*غل گرفت، یعنی که قهر کرده...
-
یبغض دوباره مهمان گلویم شد. - بهش فکر می‌کنم بابا، فکر می‌کنم. مچم را از حصر دستش آزاد کردم و سمت آشپزخانه پناه گرفتم. هر چه زمان...
-
یبابا سرش را مغموم سمت نگاه محمد منحرف کرد و زیر ل*ب گفت: - الفاتحه! محمد انگار که گرمش شده باشد، دکمه‌ی اول پیراهن آبی رنگش را باز کرد...
-
ی*** سبد قرص‌ها را به دنبال قرص‌های بابا زیر و رو کردم و بعد از پیدا کردنِ آن، ورقه‌ی قرص و لیوان آب را سمتش بردم. مقابل تلویزیون روی...
-
یسرم را بالا بردم که یعنی نه؛ ولی بعد که کمی فکر کردم پشیمان شدم. شاید دلیل اصلی تمام داد و هوارهایش همین بود. گپ و گفتمان که ادامه پیدا...
-
ی*** مداد رنگی‌های از حال رفته‌ی کف اتاق کیوان را جمع یکی یکی جمع می‌کردم. کیوان فنجان قهوه‌ای که دستش گرفته بود به دهان نزدیک کرد و به...
-
یقبلا در مورد باند‌های قاچاق دختران در صفحه‌های اجتماعی زیاد خوانده بودم، به همین خاطر لیلا را قریب به پرتگاه مرگ می‌دیدم و مدام فکر...
-
یخندید و لپ‌های گل انداخته‌اش تنها جوابی بودم که دریافت کردم. می‌ترسیدم که مبادا فریب شیادی را بخورد، چون حالا جز من فریادرسی نداشت. به...
-
یرسم و رسوماتی که تا چشم کار می‌کرد به ضرر اختیار و اراده‌ی زن‌ها بود، دلیل واضح بود. شک نداشتم پایه و اساس این فرهنگ را مردان...
-
ینفس عمیقی کشیدم و موهایم را روی تیشرت خاکستری رنگ کیوان مرتب کردم. لباس‌های این چند روزم را مدیون کمد تیشرت‌های کیوان بودم. باید در...
-
ی** در ابتدا کمی امید داشتم که حرف‌های لیلا دروغ باشد؛ اما از روز بعد که گُر و گُر سن و سال‌دار‌های فامیل برای پادرمیانی می‌آمدند و...
-
یگوشهی چادر را در چنگالم می‌فشردم، که حس‌های وحشتناکی که تحمل می‌کنم، تخلیه شوند. - دویدم که دختری که من آوردم تو این دنیای که تو بهش...
-
ینمیخواستم حرفی بزنم که عصبانیتش چند برابر شود. لبخندی گوشه‌ی صورتم چسباندم و فقط شنیدم. دوست داشتم آخرین حرف‌هایش، شعر عاشقانه یا از...
-
یحالم کمی بهتر شده بود و موقع حسابرسی رسیده بود، وقتش بود که حقیقت برملا شود. خلوت دو نفره در چارچوب فلزی ماشین شکل گرفته بود. آهسته...
-
یلحظهای از صدای تحکم آمیز مادر نگذشت که صدای گریه‌ی زهره بلند شد. از گوشه‌ی سفره سمتش خزیدم و سرش را در آغوشم کشیدم. - چرا گریه می‌کنی؟...
