به کافه نویسندگان خوش آمدید
با خواندن و نوشتن رشد کنید و به آینده متفاوتی فکر کنید.در کوچه پس کوچه‌های هفت شهر نوشتن با ما باشید
آخرین فعالیت میـراڪل
-
تنها کسالت و نکبت بود که از چهره‌هایشان می‌بارید. آری، آنان که هر روز را با حرص و طمع مال اندوزی و شهوت و شکم پرستی می‌گذراندند، اکنون... -
و در آن ابدیت بی‌رحم، جایی که خاطرات، سنگین‌تر از هر زنجیری بر روح می‌نشستند و آرزوها، مدت‌ها بود که در غبار بی‌زمانی مدفون شده بودند،...
-
آن‌ها جاودانه شدند؛ اما هیچ‌گاه نفهمیدند که خوشبختی، هرگز جاودانه نبود.
-
ورود برای عموم آزاد است همراه شما هستیم با چالش و تمرین ششم؛ اگر داستانی بنویسید که مردم در آن پیر نمی‌شوند، برای خط آخر چه چیزی...
-
و درست همان لحظه صدای سوتی بلند فضا را شکافت. نورها با یک ضرب کم‌جان شدند و جمعیت بی‌هیچ حرفی، بی‌هیچ دعوتی، شروع به عقب رفتن کردند...
-
آنید چیزی نگفت. سکوت حالا سپرش شده بود. پله‌هایی مارپیچ آن‌ها را به زیر برد؛ جایی که دیگر نور طبیعی مفهومی نداشت. و ناگهان در باز شد...
-
در را باز کرد و آنید با گامی مصمم سوار شد. فضای داخل ساکت و خفه آغشته به بوی چرمی سنگین و ته‌مانده‌ی تنباکو بود. ـ بستی کمربندتو؟ ـ لازم...
-
آنید چشم از لیوان برداشت، مستقیم در چشمان کامران خیره شد. نگاهش تیز بود، براق و کنجکاو، بی‌آنکه لرزشی از تردید در آن باشد. ـ پس نشونم...
-
نور قرمز و کبود در ضرب‌آهنگ ثابت موسیقی روی دیوارها می‌رقصید و سایه‌ها را به بازی می‌گرفت. بوی بد نوشیدنی‌ها، عطرهای سنگین و بخار عرق،...
-
مکث کرد، نزدیک‌تر رفت، صدایش پایین آمد، درست مثل صدای ماشه‌ای که کشیده می‌شد: ـ ما اینجا فقط با حقیقت کار می‌کنیم، آقای وکیل. حقیقت اینه...
-
عماد با آن هیبت آرام اما خونسردش وارد شد و صدای قدم‌هایش روی سنگ سرد اتاق طنین انداخت. پشت سرش مردی ایستاده بود با کت‌وشلوار اتو کشیده...
-
میکائیل گوشی را آرام روی میز گذاشت. صدای بوق ممتد جایی میان سکوت غلیظ اتاق گم شد. دستی به فک‌اش کشید، ریش دو سه روزه‌اش زیر انگشتانش خش...
-
میکائیل خندید. نه از روی شوخی، از روی درکِ نیت. ـ بازی یا نمایش؟ قراره چی نشون بدیم؟ یه خانواده‌ی خوشبختِ متحد؟ زمزمه‌ی سرد سوسن پشت خط...
-
اتاق میکائیل پر از سکوت بود، تنها صدای ریتمیک تهویه هوا و ضربات پیوسته سیگارش به ته سیگاری که از قبل پر شده بود، فضای سنگین و تقریباً...
-
لبخند نزد، بازی نکرد، حرف را نچرخاند فقط یک قدم دیگر جلو رفت، انگار فاصله‌ای که میانشان بود باید با صداقت پر می‌شد. ـ فرقش چیه، وقتی...
