رستگاران چه كسانى هستند؟
با یك نگاه اجمالى به اوصاف رستگاران در قرآن می فهمیم كه:
آنان اهل عبادت و كار خیرند. «ووَاعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَافْعَلُوا الْخَیْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ » (حج، 77)
از بخل دورى مىكنند. «وَمَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ » (حشر،9)
غافل نیستند و خدا را زیاد یاد مىكنند. «وَاذْكُرُواْ اللّهَ كَثِیرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلَحُونَ » (انفال، 45)
در راه او جهادگرند. «وَجَاهِدُواْ فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ » (مائده، 35)
اهل توبه و استغفارند. «وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُۆْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (نور، 31)
و در جامعه، اصلاح گر و آمر به معروف و ناهى از منكرند. (آل عمران، 104)
و به پیامبران خدا ایمان دارند و آنان را احترام و یارى مىكنند. (اعراف، 157)
كوتاه سخن آنكه اگر مىبینیم همیشه در طول تاریخ گروهى به دنبال مكتبهاى مختلف و دانشمندان و عُرفا و مصلحان و فیلسوفان و حاكمان و شاعران مىروند، آرزوى همه آنها رسیدن به رستگارى است كه هركسى آن را در چیزى و كسى مىجوید؛ یكى رستگارى را (همچون فرعون) در زور و قدرت مىپندارد و مىگوید: «قد أفلح الیوم من استعلى» آنكس كه پیروز است، رستگار است كه این تفكّر هنوز در ابرقدرتها وجود دارد.
یكى رستگارى را در هنر و صنعت و جمعیت و داشتن منابع طبیعى و پیشرفت تكنولوژى، توسعه سیاسى، اقتصادى، نظامى، علمى و ... مىداند.
امّا اسلام رستگارى را در جوهر خود انسان جستجو مىكند و مىفرماید: اگر این انسان روابط خود را با خدا از طریق نماز عاشقانه و با مردم نیازمند از طریق پرداخت زكات و با جامعه از طریق وفاى به عهد و امانتدارى و با خود از طریق كنترل غرایز و هوسرانىها حفظ كند، به رستگارى رسیده است.
با نگاهى گذرا به جوامع بشرى به خوبى مىتوان دریافت كه پیشرفتها و توسعههاى گوناگون، ابزار رفاه و آسایش را فراهم كرده؛ ولى از آمار خ*یانتها و جنایتها و تجاوزها، هو*سبازىها و حقكشىها چیزى نكاسته و سردمداران حركت غیرالهى تمام فكر و قدرت پیروان خود را در راه رسیدن به هو*س هاى پوچ و بیهوده صرف كردهاند.