متون و دلنوشته بریده‌هایی از کتاب "مثل خون در رگ‌های من"

[Ermia]

روزگار درازی بود که شعر را گم کرده بودم. این روزها احساس می‌کنم که شعر، دوباره در من جوانه می‌زند. به بهار می‌مانی که چون می‌آید، درخت خشکیده شکوفه می‌کند.

 

[Ermia]

هر چه بیشتر می‌بینمت، احتیاجم به دیدنت بیشتر می‌شود.

 

[Ermia]

من فقط موقعی آرام و آسوده هستم و تنها موقعی به «تو» فکر نمی‌کنم، که تو با من باشی.

 

[Ermia]

تو را دوست دارم و تمام ذرات وجود من با فریاد و استغاثه تو را صدا می‌زند. آن آینه که من می‌جستم تا بتوانم نقش وجودم را در آن تماشا کنم تویی