بهروز شعیبی

[D A N I]

نام:بهروز

نام خانوادگی:شعیبی

تاریخ تولد:1358

محل تولد:مشهد

متاهل

در نوجوانی وارد بازیگری حرفه ای شد اما بعد به پشت صحنه رفت و تا مدت ها دستیار کارگردان و برنامه ریز بود و حالا در قامت بازیگر و کارگردان می درخشد

 

[D A N I]

شروع حرفه ای
بازیگری حرفه ای را از سال 1375 وقتی 17 ساله بود شروع کرد

او اولین بار نقش کوتاهی در فیلم آژانس دوستی ایفا کرد سپس توسط آتیلا پسیانی که در این فیلم حضور داشت به سریال بازگشت پرستوها در سال 76 معرفی شد

به این ترتیب با این سریال نیز وارد قاب تلویزیون شد

 

[D A N I]

ورود به پشت صحنه

به پیشنهاد سعید ابراهیمی فر کارگردان و نویسنده، از سال 1378 کمی از بازیگری جدا شدن و بعنوان دستیار دوم/اول کارگردان شروع کرد و مدتی هم برنامه ریز بود

شهرت
بازی زیبای ایشان در سریال طلا و مس سال 87 با نقش سیدرضا گل کرد اما شروع شهرت وی با سریال تنهایی لیلا به کارگردانی محمد حسین لطیفی از سال 94 بود

ازدواج

بهروز شعیبی چند سالیست با فاطمه کمالی از گریمور های سینما و تلویزیون ازدواج کرده که ثمره این زندگی یک فرزند پسر بنام هاتف می باشد



شروع کارگردانی

فیلمسازی را از سال 1388 وقتی 30 ساله بود با فیلم پیش خواهد آمد شروع کرد سپس مدتی فیلم کوتاه ساخت تا اینکه با فیم دهلیز سال 91 کار متفاوتی کرد



اوج کار وی در قامت کارگردانی فیلم سینانور سال 94 بود سپس فیلم دارکوب و مجموعه نمایش خانگی گلشیفته در سال 96 نشان داد او یکی استعداد بی نظیری کارگردانیست

 

[D A N I]

نقشهای بهروز شعیبی

شباهت زیادی به سیدرضا در طلا و مس دارد. بهروز شعیبیسریال تنهایی لیلا این شبها شاهد بازی بهروز شعیبی در نقش محمد در تنهایی لیلا مجددا همان گریم همیشگی خودش را حفظ کرده. موها و ریش نسبتا بلند و آشفته با همان عینک دور مشکی معروف؛ گریمی که بیشتر شکل و شمایل یک بچه مثبت، آدم خوب یا فردی بسیار ساده و بی آلایش را نمایش می دهد.

 

[D A N I]

اولین بار در طلا و مس بود که با گریم یک طلبه ساده به میدان آمد و با همین شکل و قیافه سیدرضا به مردم معرفی شد؛ ریش بلند، عینک و موهایی که به نسبت بلندتر از حد یک روحانی معمولی است و تا حدی پیشانی اش را می پوشاند. قبل از این فیلم کسی آنطور که باید چهره او را نمی شناخت و درواقع با این گریم و این نقش، توی ذهن ها جا افتاد.

بهروز شعیبی در فیلم طلا و مس برای مخاطبان عام شناخته شده و با نقش سیدرضا نام خود را سر زبان ها انداخت. شعیبی به خوبی از پس ریزه کاری های نقش برآمد و استیصال یک روحانی که در شرایط خاص بیماری همسر و کلاس های استاد اخلاق گیر کرده بود، تصویر کرد. اگر بخواهیم برای این بازیگر نموداری ترسیم کنیم، نقش سیدرضا در راس بالای کارنامه است و بقیه تکرار آن. نقش محمد «تنهایی لیلا» تقلیدی واضح و به بار نشسته از سیدرضا است.

 

[D A N I]

او در فیلم مهمان داریم عهده دار نقش رضا جانباز شیمیایی است که در آسایشگاه بستری شده. طبعا به خاطر ویژگی نقش، آدمی به شدت مثبت است و به دلیل شرایطی که داشته موی سر و صورتش کم پشت تر از رضای «طلا و مس» شده. هرچند در نماهای مربوط به دوران پیش از شیمیایی شدن، شمایل همیشگی و مشابه «طلا و مس» را دارد.

 

[D A N I]

شعیبی سال گذشته در فیلم نامه های خیس مرجان اشرفی زاده هم دقیقا با همین گریم تنهایی لیلا ظاهر شده بود. بازهم موها و ریش های بلند و آشفته مشکی با عینک؛ آن هم بدون کمترین تفاوت. جالب اینجاست که در این فیلم، شعیبی نقش یک راننده را دارد که مثل پیک، وسیله جا به جا می کند و اصلا نیازی نبوده که چنین گریمی داشته باشد.

بهروز شعیبی در نمایی از فیلم نامه های خیس

بهروز شعیبی بعد از «طلا و مس» در دو فیلم تلویزیونی «کلاس سوم ب» و «نامه های خیس» بازی کرد. در اولی نقش معلمی را داشت که در روستایی دورافتاده تدریس می کرد. در دومی هم ایفاگر نقش یک راننده تاکسی بود. شخصیت شعیبی در هر دو فیلم تحت تاثیر خصوصیات کاراکتر سیدرضای «طلا و مس» قرار داشت؛ آدمی نجیب و مثبت. حتی شمایل ظاهری اش هم تفاوت چندانی با آن نقش ندارد.

 

[D A N I]

او در «دهلیز» دست به انتخاب جسورانه ای زد و رضا عطاران را در نقش جدی به کار گرفت. داستانش هم درباره گذشت بود. فیلم اول او در سینما یعنی «باغ آلوچه» یکی از تولیدات خوب حوزه سینمای کودک است که بخش عمده ای از موفقیتش به خاطر تسلط شعیبی در بازی گرفتن از بازیگران خردسال است. بهروز شعیبی در ساخت تله فیلم هم موفق عمل کرده؛ بال های خوشبختی، جامانده، پیش خواهدآمد، جایی برای بودن، روزهای آخر اسفند و... از جمله تله های موفق او هستند.