علت حرکت ورقهها
بزرگترین ایرادی که به نظریهٔ وگنر وارد شد ناتوانی او در ارائهٔ سازوکار اشتقاق قارهها بود. وگنر ۲ منبع انرژی را برای اشتقاق قارهها در نظر گرفت. اولی جزر و مد و دیگری چرخش زمین بود که به نظر وگنر قدرت کافی برای جا به جایی قارهها را داشتند. اما به این سادگیها هم نبود. بستر اقیانوسها بسیار محکم است و چنین نیست که قارهها بتوانند به آسانی روی آنها حرکت کنند به همین دلیل دانشمندان و فیزیک دانان هم عصر او با این ۲ منبع مخالف بودند. بعدها فیزیکدانی هم عصر وگنر به نام هارولد جفریز بیان کرد که اگر چنین نیروی جزرومدی بتواند باعث حرکت قارهها شود پس در عرض چند سال میتواند سرعت دوران زمین را نصف نماید.
کامل شدن نظریهٔ وگنر
در نهایت زمینشناس اسکاتلندی به نام هولمز بیان کرد که جریان همرفتی درون گوشته باعث حرکت ورقهها میشود و این نظریه تا امروز از اعتبار خود برخوردار است.