دعای سیفی صغیر

[خط بنفش]

قبل از هرچيز، خواص دعاي سيفي صغير را متذكر مي شويم:

1. از علي ـ عليه السّلام ـ نقل شده است. هركس دِين و قرض داشته باشد و اين دعا را به جهت اداي دين بخواند خداي تبارک و تعالي از خزانة غيبش دين او را اداء نموده، و او آسوده گردد.


2. هركس آن را در سفر يا حضر بخواند آفتي به او نرسد.


3. و اگر دعا را نوشت و با خودش حمل كند، از شرّ دشمن و دزد و راهزن و هر مفسدي در امان باشد. و اگر اين دعا را با شكر يا آبي كه از نهري جاري برداشته اند، بخواند و آن را بخورد، باب سعادت بر روي او گشوده شود و اسباب سفر برايش به بهترين وجه فراهم گشته و همنشيني نيك قرين او گردد.


4. خواندن اين دعا موجب رستگاري در دو جهان مي گردد.


و باز از آن حضرت نقل شده است كه فرمودند: در اثناي خواندن دعاي سيفي مُلهِم به اين حكمت شدم و دانستم كه هر خاصيتي در دعاي سيفي كبير است در اين كلمات نيز هست.


5. عرفاء مي فرمايند: هركس اين كلمات (دعاي سيفي) را هر روز يك بار بخواند، از سرّ توحيد چيزي بر او منكشف گردد كه «لا عينٌ رأت، و لا اُذُن سمعمت» [1] يعني هيچ چشمي نبيند و هيچ گوشي نشنود . و هركس صدبار بخواند، صاحب كشف(مكاشفه) مي گردد و از اهل يقين مي شود. و اين كلمات شريفه به جهت داشتن مقاصد و مضامين عاليه توحيدي، تأثير بسزايي در دل آدمي دارد. و اگر بعد از دعاي سيفي كبير[2] خوانده شود در سرعت اجابت بسيار مجرّب است.[3]

 

[خط بنفش]

دعاي سيفي صغير در كلمات بزرگان و عارفان

1. مرحوم سيد هاشم حدّاد. يكي از عرفاء بزرگ، نظرش اين بوده كه اين دعا، آنقدر مضامين قدرتي و سلطنتي دارد كه موجب قبض و تنگي صدر مي گردد. و نبايد بدون اجازه استاد خوانده شود. يعني معلوم مي شود كه بايد انسان مراحلي از عرفان و سير و سلوك را بپيمايد تا لياقت و توان خواندن چنين دعائي را داشته باشد. چنان كه نقل شده، مرحوم قاضي، به شاگردان خصوصي اجازه مي دادند، اين دعا را بخوانند.


2. ولي آية الله مرعشي (ره) و همچنين آية الله كشميري، هم خودشان مي خوانده اند و به افراد هم توصيه مي كرده اند.

 

[خط بنفش]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانیاش هميشگى است
رَبِّ أَدْخِلْنِي فِي لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِيَّتِكَ وَ طَمْطَامِ يَمِّ وَحْدَانِيَّتِكَ وَ قَوِّنِي بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطَانِ فَرْدَانِيَّتِكَ حَتَّى أَخْرُجَ إِلَى فَضَاءِ سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَ فِي وَجْهِي لَمَعَاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ آثَارِ حِمَايَتِكَ مَهِيبا بِهَيْبَتِكَ عَزِيزاً بِعِنَايَتِكَ مُتَجَلِّلاً مُكَرَّما بِتَعْلِيمِكَ وَ تَزْكِيَتِكَ وَ أَلْبِسْنِي خِلَعَ الْعِزَّةِ وَ الْقَبُولِ وَ سَهِّلْ لِي مَنَاهِجَ الْوُصْلَةِ وَ الْوُصُولِ وَ تَوِّجْنِي بِتَاجِ الْكَرَامَةِ وَ الْوَقَارِ وَ أَلِّفْ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَحِبَّائِكَ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ دَارِ الْقَرَارِ وَ ارْزُقْنِي مِنْ نُورِ اسْمِكَ هَيْبَةً وَ سَطْوَةً تَنْقَادُ لِيَ الْقُلُوبُ وَ الْأَرْوَاحُ وَ تَخْضَعُ لَدَيَّ النُّفُوسُ وَ الْأَشْبَاحُ يَا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقَابُ الْجَبَابِرَةِ وَ خَضَعَتْ لَدَيْهِ أَعْنَاقُ الْأَكَاسِرَةِ لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْكَ إِلا إِلَيْكَ وَ لا إِعَانَةَ إِلا بِكَ وَ لا اتِّكَاءَ إِلا عَلَيْكَ ادْفَعْ عَنِّي كَيْدَ الْحَاسِدِينَ

 

[خط بنفش]

پروردگارا مرا در ژرفاى درياى يگانگى ات، و در ميان اقيانوس يكتايى ات وارد ساز، و با نيروى چيرگى سلطنت تنهاى ات توانمند گردان تا به فضاى بیكران رحمتت درآيم، درحالى كه در چهره ام درخشندگي های پرتو قرب از آثار حمايتت فروزان باشد و به شوكتت پرشكوه باشم، و به عنايتت عزيز باشم، و به آموزش و پرورشت بزرگ و بزرگوار باشم، خدايا خلعت هاى عزّت و قبولى را بر من بپوشان، و برايم راه هاى پيوند و پيوستگى را هموار كن، و به تاج كرامت و وقار تاجدارم نما، و ميان من و شيفتگانت در دنيا و آخرت پيوند انداز، و از نور نامت شوكت و قوّتى به من عنايت كن كه دلها و جانها مطيع من گردند، نفوس و بدنها نزد من فروتن شوند، اى آن كه گردن گردنكشان برايش خوار گشته، و پادشاهان در پيشگاهش فروتن شده اند، پناهگاه و راه رهايى از تو جز به تو نيست و كمكى نيست جز از تو، و تكيه گاهى نيست جز بر تو، خدايا! بدانديشى حسودان،

 

[خط بنفش]

وَ ظُلُمَاتِ شَرِّ الْمُعَانِدِينَ وَ ارْحَمْنِي تَحْتَ سُرَادِقَاتِ عَرْشِكَ يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ أَيِّدْ ظَاهِرِي فِي تَحْصِيلِ مَرَاضِيكَ وَ نَوِّرْ قَلْبِي وَ سِرِّي بِالاطِّلاعِ عَلَى مَنَاهِجِ مَسَاعِيكَ إِلَهِي كَيْفَ أَصْدُرُ عَنْ بَابِكَ بِخَيْبَةٍ مِنْكَ وَ قَدْ وَرَدْتُهُ عَلَى ثِقَةٍ بِكَ وَ كَيْفَ تُؤْيِسُنِي [تُوئِسُنِي ] مِنْ عَطَائِكَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِي بِدُعَائِكَ وَ هَا أَنَا مُقْبِلٌ عَلَيْكَ مُلْتَجِئٌ إِلَيْكَ بَاعِدْ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَعْدَائِي كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ أَعْدَائِي اخْتَطِفْ أَبْصَارَهُمْ عَنِّي بِنُورِ قُدْسِكَ وَ جَلالِ مَجْدِكَ إِنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الْمُعْطِي جَلائِلَ النِّعَمِ الْمُكَرَّمَةِ لِمَنْ نَاجَاكَ بِلَطَائِفِ رَحْمَتِكَ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا وَ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِينَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ

 

[خط بنفش]

و تيرگي هاى شرّ دشمنان را از من دور كن، و به من مهر ورز زير سراپرده هاى عرشت، اى گرامى ترين گراميان، ظاهر هستى ام را در به دست آوردن خشنوديت تأييد كن، و قلب و نهادم را با آگاهى بر راه هاى رسيدن به پيشگاهت روشن فرما.


خدايا چگونه از در خانه ات مأيوس و نااميد بازگردم درحالى كه با اعتماد به تو وارد آن شدم، و چگونه از عطايت نااميدم میكنی درحالیكه مرا به دعا در پيشگاهت فرمان دادى، اينك به تو روى آورده ام و از تو پناه می جويم بين من و دشمنانم دورى انداز، چنان كه بين دشمنانم دورى انداختى، به نور پاك و عظمت و بزرگوارى ات ديدگان دشمنانم را از دين من نابينا كن، به يقين تو خداى عطابخش نعمت هاى بزرگ و باارزش به بندگان نجواگر خويش هستى، كه با لطائف رحمتت تو را مى خوانند، اى زنده، اى پاينده اى صاحب بزرگ و كرامت و درود خدا بر مولاى ما و پيامبر ما محمّد و بر خاندان پاك و پاكيزه اش همه و همه.