دلنوشته دلنوشته به سبک عشق |silver__moon کاربر انجمن کافه نویسندگان

[Silver♡︎Moon]

نام دلنوشته: به سبک عشق
نام دل نگار: مریم زاری
ژانر دلنوشته: عاشقانه
مقدمه‌ای برای دلنوشته: بافتن مو بلد نبودم؛ اما آموختم!
نوازش بلد نبودم؛ اما آموختم!
جیغ و داد کردن بلد نبودم؛ اما آموختم!
خندیدن از ته دل بلد نبودم؛ اما آموختم!
دلتنگ شدن بلد نبودم؛ اما آموختم!
شب‌ها اس‌ام‌اس دادن بلد نبودم؛ اما آموختم!
دوستت دارم گفتن بلد نبودم؛ اما آموختم!
آشپزی کردن بلد نبودم؛ اما آموختم!
دلبر را شاد کردن بلد نبودم؛ اما آموختم!

 

[نهنــگ]

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!


پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ دلنوشته در انجمن کافه نویسندگان


شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.

درخواست جلد برای دلنوشته

همچنین شما می‌توانید پس از گذشت ۶ پست درخواست کاور تبلیغاتی دهید.

درخواست کاور تبلیغاتی

پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.

درخواست نقد

پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.

درخواست تگ برای دلنوشته

همچنین پس از ارسال ۲۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود...

اعلام اتمام آثار ادبی

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...

درخواست انتقال به متروکه

کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان​

 

[Silver♡︎Moon]

وقتی یارت بخندد، تو هم ناخودآگاه می‌خندی!
به زیبایی لبخندش، به چشمان بسته شده از خنده‌اش، به دندان‌های سفیدش که عجیب دل می‌برند، به صدای قهقهه‌اش، به موهای پخش شده بر صورتش...
اما دیگر تاب نمی‌آوری که بلکه دیگری لذ*ت این لحظه‌ها را بچشد!
دست دراز می‌کنی و موهایش را به داخل شال روی سرش، هدایت می‌کنی. اخم ریزی می‌کنی و با صدای بم و مردانه‌ای، از سر غیرت، محکم و استوار می‌گویی:
- دیگه نبینم موهات بیرون باشن و این‌طور بلند بخندی!
و این یار است که نه تنها غمگین نمی‌شود؛ بلکه برای هزارمین‌بار می‌فهمد که چقدر دوستش داری!

 

[Silver♡︎Moon]

آروم خم شدم و سرم رو روی شونش گذاشتم. نگاهم به آسمون افتاد که حتی یه ستاره هم توش پیدا نمی‌شد. بادی که وزید باعث شد موهام رو صورتم پخش بشن. گرمای دست دلبر که داشت موهام رو کنار می‌زد، باعث شد برای چند ثانیه چشم‌هام رو ببندم. برای هزارمین‌بار خدا رو برای داشتن همچین دلبری شکر کردم.
- اونجا رو!
آروم چشم‌هام رو باز کردم و دست دلبر رو که داشت آسمون رو نشون می‌داد دنبال کردم؛ ولی رسیدم به دو تا ستاره که تا چند دقیقه قبل پیداشون نبود.
همونجا بود که فهمیدم چقدر دلبرم رو دوست دارم!