- Apr
- 758
- 1,330
- 103
سال موش، نخستین سال از دور دوازده ساله ترکان و قبچاقیان و اویغوران است که منجمان ترکستان در قدیم بودند. آنها یک دور نجومی ترتیب دادند که پس از استیلای مغول دوره دوازده ساله ترکان در ایران رواج یافت. جالب است بدانید حوادثی که در هر سال رخ میدهد، زیر تاثیر و نفوذ حیوان نماد آن سال قرار میگیرد. شاید چنین باورهایی خرافی و بیپایه و اساس به نظر برسد و شاید عدهای باشند که حرکت ماه و خورشید را بر زندگی انسانها موثر میدانند و بعید هم نیست که به واقع هم چنین اثری وجود داشته باشد و تمام متولدین یک سال سرنوشت و ویژگیهای شخصیتی و خصوصیات یکسانی داشته باشند. اما از دیر باز و ایام قدیم در ایران نیز برای هر سال شمسی نام حیوانی نام گذاری میشد که تا به امروز نیز متداول است. این نامها که متعلق به 12 حیوان یاد شده است به صورت چرخشی بر روی سالها گذاشته میشوند.
جزئیات این نوع گاهشمار را میتوان از تاریخهایی که در آثار قدما و پیشینیان ثبت شده، بدست آورد. بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته است و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران میگذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بودهاست. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دورههای مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمده است.
پیشینه گاهشمار
آغاز این نوع گاهشماری در روز پنجشنبه ۱۵ ژوئیه سال ۶۲۲ مسیحی و با نخستین سال قمری که محمد (ص)، پیامبر اسلام از مکه به مدینه هجرت نمود، آغاز میشود و بنابراین شاید بتوان گفت که این نوع گاهشماری مستقیماً از گاهشماری هجری قمری گرفته شدهاست. در آغاز به کارگیری این نوع گاهشماری، ماههای قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد.
بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل میکردند؛ طول ماههای قمری را در زیجها وتقویمهای سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه میکردند. در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماههای گاهشماری جلالی و برجهای دوازده گانه سال، مشخص نمودند.
در اوایل به کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماههای هجری قمری استفاده میشد، امّا در دورههای بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برجهای دوازده گانهٔ آن مورد استفاده قرار میگرفت. بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تغییرات گاهشمار در دوره صفویه
تا دوره صفویه، گاهشماری حیوانی با ماههای قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماههای قمری، ماههای شمسی نیز در تقویمهای سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماههای شمسی با نام برجهای دوازده گانه پذیرفته شده و در تقویمهای سالیانه ثبت شدند. صفویان همچون مغولها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای همزمان چینی-اویغوری اطلاق میشد، نامگذاری میکردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری میباشد؛ همواره یک سال قمری در طی این مدت بینام میماند.
بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دوره سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی - قمری ِ چینی - اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد. با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود امّا در عرصه عمل چندان به صورت منظم اجرا نمیشد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دوره صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده است. این ترتیب در میان ترکان آسیای مرکزی از قدیم معمول بوده و سال مذکور از این قرار است :
نام سال ها به ترکی و ایرانی
سیچقان ئیل (سال موش)
اورئیل (سال گاو)
بارس ئیل (سال پلنگ)
توشقان ئیل (سال خرگوش)
لوی ئیل (سال نهنگ)
ئیلان ئیل (سال مار)
یونت ئیل (سال اسب)
قوی ئیل (سال گوسفند)
پیچی ئیل (سال میمون)
تخاقوی ئیل (سال مرغ)
ایت ئیل (سال سگ)
تنگوزئیل (سال خوک)
نام سالها به چینی
سال موش
سال گاو
سال ببر
سال گربه
سال اژدها
سال مار
سال اسب
سال گوسفند
سال میمون
سال خروس
سال سگ
سال خوک
حال میخواهیم ببینیم چگونه سالها را نامگذاری میکنند و روش نامگذاری به چه صورت است و منطق نامگذاری چگونه میباشد.
در ابتدا با این نامها آشنا می شویم:
موش و بقر و پلنگ و خرگوش و شمار زین چهار چو بگذری نهنگ آید و مار
آنگاه به اسب بر گوسفند است حساب حمدونه (میمون) و مرغ و سگ و خوک آخر کار
روش کار به این صورت است که برای تشخیص اینکه یک سال خورشیدی با نام کدام یک از این حیوانها مطابقت دارد،در ابتدا باید عدد ۶ را از سال خورشیدی کم کرد و عدد به دست آمده را بر ۱۲ تقسیم نمود.
نکته: تقسیم را با ماشین حساب انجام ندهید.
باقیمانده این تقسیم از ۰ تا ۱۱ میتواند باشد که هرکدام از این اعداد بیانگر نام یکی از حیوانات است. باقیمانده این تقسیم برای سال ۱۳۹۰ ، ۴ می شود که گویای سال خرگوش است.
نام این حیوانات طبق اعدادشان به صورت زیر است:
۰ خوک
۱ موش
۲ گاو
۳ پلنگ
۴ خرگوش
۵ نهنگ
۶ مار
۷ اسب
۸ گوسفند
۹ میمون
۱۰ مرغ
۱۱ سگ
همان طور که در تصویر مشاهده می کنید تنها کافی است عدد ۶ را از سال ۱۳۹۱ کم کنیم که می شود ۱۳۸۵ بعد در ادامه با تقسیمی ساده باقیمانده تقسیم ۱۳۸۵ بر ۱۲ را می یابیم که مطمئنا ۵ می شود و طبق داده های بالا ۵ برابر نهنگ می باشد.
نهنگ=۵ ۵+(۱۱۵×۱۲)=۱۲÷۱۳۸۵ ۱۳۸۵=۶-۱۳۹۱
مار=۶ ۶+(۱۱۵×۱۲)=۱۲÷۱۳۸۶ ۱۳۸۶=۶-۱۳۹۲
حیوان سال شما کدام است؟ (طالع بینی)
موش:
متولدین سالهای: 1279، 1291، 1303، 1315، 1327، 1339، 1351، 1363، 1375، 1387 و ...
علایق
رنگ: اُکر ---------------------------------------------------------- حیوان: غاز
گُل: آفتاب گردان -------------------------------------------------درخت: بلوط
رایحه: چوب -------------------------------------------------------گیاه: رزماری
طعم: تند و بامزه -------------------------------------------------ادویه: گشنیز
جواهر تولد: زمرد سبز ------------------------------------------فلز: برنز
شعار موش: من فرمانروایی میکنم
گرچه در نگاه مردم موش به هیچ وجه قابل ستایش نیست، و حتی در بسیاری از ضرب المثلهای چینی مایه رسوایی قلمداد شده است، اما در راس علائم طالع بینی چینی قرار گرفته است. این علامت، حیوانی با روحیه، هوش، زیرکی، ظرافت، انعطاف پذیری، و سرزندگی بسیار میباشد. افراد تحت این علامت معمولاً افرادی تیزهوش هستند که طالب جمع آوری ثروت و رسیدن به موفقیت هستند. افراد زیادی هستند که میتوانند به زندگی آنها شانس بیاورند. از اینرو، با وجود خجالت ذاتی، بسیار با دیگران میجوشند و با آنها خوب کنار میآیند.
بهترین جفت: اژدها، میمون
بدترین جفت: بُز، اسب، خرگوش، خروس
گاو:
متولدین سالهای: 1280، 1292، 1304، 1316، 1328، 1340، 1352، 1364، 1376، 1388 و ...
علایق:
رنگ: آبی تیره -------------------------------------------حیوان: خرس
گُل: داودی -----------------------------------------------درخت: گلابی
رایحه: شالیمار -------------------------------------------گیاه: مریم گلی
طعم: شیرین ---------------------------------------------ادویه: گشنیز
جواهر تولد: لاجورد --------------------------------------فلز: مس
عدد شانس: 1 -------------------------------------------آلت موسیقی: شیپور
شعار گاو: من پشتکار دارم
گاو جثه بسیار بزرگی دارد. مردم معمولاً از گاو برای نشان دادن یک چیز بزرگ استفاده میکنند. گاو حیوانی کوشا، ساده، صادق، رک و روراست است. افرادی که تحت این علامت به دنیا آمدهاند، افرادی صادق، صبور، زحمت کش، سرسخت، و با قدرت ارتباطی پایین هستند. رئیسانشان معمولاً هیچوقت پی به تواناییهای آنها نمیبرند. در سنین پیری، به خوشبختی خواهند رسید. زنان این علامت معمولاً همسرانی خوب میشوند که به تحصیل فرزندان خود بسیار اهمیت میدهند.
بهترین جفت: موش، مار، خروس
بدترین جفت: اژدها، اسب، بُز، سگ، خرگوش
جزئیات این نوع گاهشمار را میتوان از تاریخهایی که در آثار قدما و پیشینیان ثبت شده، بدست آورد. بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته است و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران میگذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بودهاست. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دورههای مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمده است.
پیشینه گاهشمار
آغاز این نوع گاهشماری در روز پنجشنبه ۱۵ ژوئیه سال ۶۲۲ مسیحی و با نخستین سال قمری که محمد (ص)، پیامبر اسلام از مکه به مدینه هجرت نمود، آغاز میشود و بنابراین شاید بتوان گفت که این نوع گاهشماری مستقیماً از گاهشماری هجری قمری گرفته شدهاست. در آغاز به کارگیری این نوع گاهشماری، ماههای قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد.
بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل میکردند؛ طول ماههای قمری را در زیجها وتقویمهای سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه میکردند. در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماههای گاهشماری جلالی و برجهای دوازده گانه سال، مشخص نمودند.
در اوایل به کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماههای هجری قمری استفاده میشد، امّا در دورههای بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برجهای دوازده گانهٔ آن مورد استفاده قرار میگرفت. بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تغییرات گاهشمار در دوره صفویه
تا دوره صفویه، گاهشماری حیوانی با ماههای قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماههای قمری، ماههای شمسی نیز در تقویمهای سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماههای شمسی با نام برجهای دوازده گانه پذیرفته شده و در تقویمهای سالیانه ثبت شدند. صفویان همچون مغولها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای همزمان چینی-اویغوری اطلاق میشد، نامگذاری میکردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری میباشد؛ همواره یک سال قمری در طی این مدت بینام میماند.
بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دوره سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی - قمری ِ چینی - اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد. با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود امّا در عرصه عمل چندان به صورت منظم اجرا نمیشد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دوره صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده است. این ترتیب در میان ترکان آسیای مرکزی از قدیم معمول بوده و سال مذکور از این قرار است :
نام سال ها به ترکی و ایرانی
سیچقان ئیل (سال موش)
اورئیل (سال گاو)
بارس ئیل (سال پلنگ)
توشقان ئیل (سال خرگوش)
لوی ئیل (سال نهنگ)
ئیلان ئیل (سال مار)
یونت ئیل (سال اسب)
قوی ئیل (سال گوسفند)
پیچی ئیل (سال میمون)
تخاقوی ئیل (سال مرغ)
ایت ئیل (سال سگ)
تنگوزئیل (سال خوک)
نام سالها به چینی
سال موش
سال گاو
سال ببر
سال گربه
سال اژدها
سال مار
سال اسب
سال گوسفند
سال میمون
سال خروس
سال سگ
سال خوک
حال میخواهیم ببینیم چگونه سالها را نامگذاری میکنند و روش نامگذاری به چه صورت است و منطق نامگذاری چگونه میباشد.
در ابتدا با این نامها آشنا می شویم:
موش و بقر و پلنگ و خرگوش و شمار زین چهار چو بگذری نهنگ آید و مار
آنگاه به اسب بر گوسفند است حساب حمدونه (میمون) و مرغ و سگ و خوک آخر کار
روش کار به این صورت است که برای تشخیص اینکه یک سال خورشیدی با نام کدام یک از این حیوانها مطابقت دارد،در ابتدا باید عدد ۶ را از سال خورشیدی کم کرد و عدد به دست آمده را بر ۱۲ تقسیم نمود.
نکته: تقسیم را با ماشین حساب انجام ندهید.
باقیمانده این تقسیم از ۰ تا ۱۱ میتواند باشد که هرکدام از این اعداد بیانگر نام یکی از حیوانات است. باقیمانده این تقسیم برای سال ۱۳۹۰ ، ۴ می شود که گویای سال خرگوش است.
نام این حیوانات طبق اعدادشان به صورت زیر است:
۰ خوک
۱ موش
۲ گاو
۳ پلنگ
۴ خرگوش
۵ نهنگ
۶ مار
۷ اسب
۸ گوسفند
۹ میمون
۱۰ مرغ
۱۱ سگ
همان طور که در تصویر مشاهده می کنید تنها کافی است عدد ۶ را از سال ۱۳۹۱ کم کنیم که می شود ۱۳۸۵ بعد در ادامه با تقسیمی ساده باقیمانده تقسیم ۱۳۸۵ بر ۱۲ را می یابیم که مطمئنا ۵ می شود و طبق داده های بالا ۵ برابر نهنگ می باشد.
نهنگ=۵ ۵+(۱۱۵×۱۲)=۱۲÷۱۳۸۵ ۱۳۸۵=۶-۱۳۹۱
مار=۶ ۶+(۱۱۵×۱۲)=۱۲÷۱۳۸۶ ۱۳۸۶=۶-۱۳۹۲
حیوان سال شما کدام است؟ (طالع بینی)
موش:
متولدین سالهای: 1279، 1291، 1303، 1315، 1327، 1339، 1351، 1363، 1375، 1387 و ...
علایق
رنگ: اُکر ---------------------------------------------------------- حیوان: غاز
گُل: آفتاب گردان -------------------------------------------------درخت: بلوط
رایحه: چوب -------------------------------------------------------گیاه: رزماری
طعم: تند و بامزه -------------------------------------------------ادویه: گشنیز
جواهر تولد: زمرد سبز ------------------------------------------فلز: برنز
شعار موش: من فرمانروایی میکنم
گرچه در نگاه مردم موش به هیچ وجه قابل ستایش نیست، و حتی در بسیاری از ضرب المثلهای چینی مایه رسوایی قلمداد شده است، اما در راس علائم طالع بینی چینی قرار گرفته است. این علامت، حیوانی با روحیه، هوش، زیرکی، ظرافت، انعطاف پذیری، و سرزندگی بسیار میباشد. افراد تحت این علامت معمولاً افرادی تیزهوش هستند که طالب جمع آوری ثروت و رسیدن به موفقیت هستند. افراد زیادی هستند که میتوانند به زندگی آنها شانس بیاورند. از اینرو، با وجود خجالت ذاتی، بسیار با دیگران میجوشند و با آنها خوب کنار میآیند.
بهترین جفت: اژدها، میمون
بدترین جفت: بُز، اسب، خرگوش، خروس
گاو:
متولدین سالهای: 1280، 1292، 1304، 1316، 1328، 1340، 1352، 1364، 1376، 1388 و ...
علایق:
رنگ: آبی تیره -------------------------------------------حیوان: خرس
گُل: داودی -----------------------------------------------درخت: گلابی
رایحه: شالیمار -------------------------------------------گیاه: مریم گلی
طعم: شیرین ---------------------------------------------ادویه: گشنیز
جواهر تولد: لاجورد --------------------------------------فلز: مس
عدد شانس: 1 -------------------------------------------آلت موسیقی: شیپور
شعار گاو: من پشتکار دارم
گاو جثه بسیار بزرگی دارد. مردم معمولاً از گاو برای نشان دادن یک چیز بزرگ استفاده میکنند. گاو حیوانی کوشا، ساده، صادق، رک و روراست است. افرادی که تحت این علامت به دنیا آمدهاند، افرادی صادق، صبور، زحمت کش، سرسخت، و با قدرت ارتباطی پایین هستند. رئیسانشان معمولاً هیچوقت پی به تواناییهای آنها نمیبرند. در سنین پیری، به خوشبختی خواهند رسید. زنان این علامت معمولاً همسرانی خوب میشوند که به تحصیل فرزندان خود بسیار اهمیت میدهند.
بهترین جفت: موش، مار، خروس
بدترین جفت: اژدها، اسب، بُز، سگ، خرگوش
آخرین ویرایش توسط مدیر: