آموزشی مهم؛ حداقل‌های پیش از نوشتن.

[ارغنون؛]

«پیش از نوشتن، بخوان.»

این تاپیک صرفا یک راهنمایی برای گسترش استعداد شعر نویسی شماست.

​

 

[ارغنون؛]

۱. در شعر خود به دنبال مفهوم‌های پرعمق و گیج‌کننده نباشید، سادگی شعر به معنای بد بودن آن نیست، به شعرهای سهراب سپهری مراجعه کنید، گاهی حتی از یک جوی آب و گل‌های سرخ و سفید گفته شده است، ساده و ملموس!
چیزی که البته این اشعار را این‌گونه زیبا می‌کند و بسیار مهم است: نوع نگارش شعر و شکل چینش واژگان است که انسان را به وجد می‌آورد و بسیار لطیف است.
​

 

[ارغنون؛]

۲. پس چه دریافتیم؟ طرز نگارش شما باید احساس و ژانر را منتقل کند، اگر قرار است از خون بنویسید، در نوشتن خشن باشید و شجاع بنویسید و اگر شعر شما عاشقانه است، سعی کنید که در نوشتن مراعات حال مع*شوق‌تان را بکنید!
​

 

[ارغنون؛]

۳.از جابه‌جا کردن فعل و فاعل نترسید!
یکی از قواعد شعر، زیر پا گذاشتن قواعدی‌ست که تاکنون توی کله‌تان کرده‌اند. رها باشید و بنویسید، قرار نیست رمان بنویسید، این شعر است. اگر می‌خواهید رمان بنویسید، دیگر بروید آن را بعنوان نثر چاپ کنید. از هیچ چیز نترسید‌، منتقد هم نمی‌تواند به شما بگوید چرا سر و شکل شعرتان کج است! اصلا شعر باید کج و کوله باشد. شما خودتان می‌دانید که افتضاح می‌نویسید و همیشه درتلاشید بهتر و بهتر بنویسید. شعری که هم وزنش را حفظ کند و هم آزادی‌اش را، برنده است.
​

 

[ارغنون؛]

۴.حتی اگر مفهومی ساده دارید و یک حال و احوال کلیشه، طرز نوشتن خود را اعجاب انگیز کنید. اگر دارید از شر*اب و می می‌نویسید، شر*اب را یک چیز شگفت‌آور جلوه دهید‌، اگر از چشم یار می‌نویسید، آن را دروازه‌ای به دنیای دیگر بخوانید که در چهره‌ی یک الهه کاشته شده باشد! بنویسید و پاک کنید و بنویسید تا بتوانید اعجازِ واقعیت را به خود واقعیت نشان بدهید. اگر قرار نیست از برگ گل دریچه‌ای به خدا بزنید، ننویسید!
اگر حتی از یک سیگار ساده نوشتید، سیگار را رفیق خود بخوانید که می‌سوزد و پابه‌پای شما خاکستر می‌شود. وظیفه شاعر غیر از به دوش کشیدن زخم دنیا، باید نگاه کردن از نگاهی باشد که هیچکس ندیده است و اگر توسط شما ببیندش، تا یک هفته در خماری آن بماند.
​

 

[ارغنون؛]

۵.دایره لغات خود را افزایش بدهید، جملات نو، ترکیبات نو، واژگان نو و... از مهم‌ترین رازهای نوشتن شعر است. برای شاعر شدن، خود همیشگی‌تان را بریزید دور و نو شوید!
نمی‌گویم همه چیز را در دنیای توهم و تخیل ببینید، اما گاهی بگذارید یک چیز نو، مثل نور از پس پنجره روزمرگی بر قلم شما بتابد. نکته مهم: در این قسمت، آرایه‌های ادبی را دست کم نگیرید.​