"محفل منتقدین | چهارمین دورهمی"

[RIWAN]

درسته...
اما... جدا از بحث، یه نظریه‌ای وجود داره،‌ ما یک راننده تاکسی رو بر فرض می‌گیریم که لحن لاتی داره.. مثل:
-‌ لامصب وقتی تنها میشما.. هزار جور فکر میاد تو سرم!
خوب خواننده که این رو میخونه... میتونه اطلاعات از نوع شخصیت کسب کنه... می‌تونم حدس بزنم از این دیالوگ که سطح زندگی راننده شاید پایین باشه،‌ کلا لحن لاتی داره،‌ از نوع ظاهر هم ... یه حدس‌هایی میشه زد که مثلا سیبیل مارپیچی داره!!
نمی‌تونیم بازم به لحن و سبک نگارش ربط بدیم؟ احساس میکنم اینجوری دیالوگ زنده میشه و میشه باهاش ارتباط برقرار کرد.

ولی شاید همه مثل شما فکر نکنن
همونطور که میگید (حدس)
حدس و گمان هرکی متفاوته
ولی خب با لحن و سبک موافقم

 

[جُمانه]

ببینید لحن و سبک به قول @HILDA ی عزیز خیلی مهمه.
فکر کنید یه دکتر تحصیل کرده رو بیایم دیالوگ‌هاش رو با یه لحن لاتی بنویسیم.
یا بلعکس.
اکثر مشکلات داخل دیالوگ‌ها سر همینه

 

[HILDA]

خب ببینید من همه صحبت‌ها رو خوندم
حرف هیلدا جون درسته و شاید به عنوان یک منتقد داره درست میگه
ولی همونطور که نسترن گفت جاهایی از رمان باید یه جورایی باور ناپذیر باشه
جوری که خواننده بگرده دنبالش و پیداش کنه
رمانی که همه چیز توی اون معلوم باشه خواننده‌های سبک خودشو داره ولی به قول ملیکا دیگه به اون نمیشه گفت رمان
و اینکه حرف درسته هیلدا جان
گاهی حرف‌های عامیانه توی دیالوگ‌ها درست نیست
ولی خب ما اگر نگاه کنیم توی خیلی از رمان‌ها همین دیالوگ‌های ساده با قلم خیلی متوسط تونسته رمان رو ادامه بده
نویسندگی یعنی تخیل
یعنی نوشتن بدون فکر کردن
اگر نویسنده‌ای بخواد رمانش رو عامیانه بنویسه همونطور که نسترن گفت ما نمیتونیم بگیم چرا اینطوری نوشتی
ما فقط حس دیالوگ رو نقد میکنیم

خیلی ممنون از اینکه نظر میدی بانو...
درسته جانان،‌ یک‌سری اطلاعات اصلا نباید فاش بشه که اگر بشه رمان اسم رمان رو به خودش اختصاص نمی‌ده.
نه جانان،‌ فکر می‌کنم اشتباه متوجه شدید.. من منظورم این هستش که دیالوگ کلا باید عامیانه باشه! اما... اما توی رمان‌هایی مثل قرون وسطایی لازمه‌ی یک قلم نویسنده این هستش که سبک و لحن و حتی و حتی نوع اطلاعات رسانی که داره هم مثل اون زمان انجام بده.‌
برای چی ما الان اشعار حافظ و سعدی رو مخصوص فردوسی بزرگوار رو میخونیم میگیم که وای چقدر سخته!‌ درحالی که این اصلا سخت نبوده و توی زمان اینها بدین گونه صحبت میشده!‌ فقط ممکنه بعضی از کلمات جنبه‌ی ادبی داشته باشند..
ولیک توی زمان فردوسی دقیقا اونجوری که ما توی اشعار می‌خونیم صحبت می‌شده...
حرف من با حرف شما هستش.. دیالوگ باید عامیانه باشه،‌‌جز همون استثنایی که گفتم.

 

[HILDA]

ولی شاید همه مثل شما فکر نکنن
همونطور که میگید (حدس)
حدس و گمان هرکی متفاوته
ولی خب با لحن و سبک موافقم

هر خواننده‌ای دیدگاهی داره... هر دیدگاهی فرق داره..
من وقتی لحن لاتی رو میخونم.. این افکار میاد توی ذهنم..
شما وقتی میخونید،‌ یک سری چیزهای دیگه میاد توی ذهنتون.. اما از این دیالوگ چی دریافت می‌کنید؟ مگه به این فکر نمی‌کنید که شخصیت راننده تاکسی کلا لحنش لاتی هستش؟ خوب ما به این میگیم بُعد درون مایه یا همون زیرمتن یک دیالوگ که اهمیت خیلی حیاتی رو داره.

ببینید لحن و سبک به قول @HILDA ی عزیز خیلی مهمه.
فکر کنید یه دکتر تحصیل کرده رو بیایم دیالوگ‌هاش رو با یه لحن لاتی بنویسیم.
یا بلعکس.
اکثر مشکلات داخل دیالوگ‌ها سر همینه

دقیقا درسته..

 

[RIWAN]

خیلی ممنون از اینکه نظر میدی بانو...
درسته جانان،‌ یک‌سری اطلاعات اصلا نباید فاش بشه که اگر بشه رمان اسم رمان رو به خودش اختصاص نمی‌ده.
نه جانان،‌ فکر می‌کنم اشتباه متوجه شدید.. من منظورم این هستش که دیالوگ کلا باید عامیانه باشه! اما... اما توی رمان‌هایی مثل قرون وسطایی لازمه‌ی یک قلم نویسنده این هستش که سبک و لحن و حتی و حتی نوع اطلاعات رسانی که داره هم مثل اون زمان انجام بده.‌
برای چی ما الان اشعار حافظ و سعدی رو مخصوص فردوسی بزرگوار رو میخونیم میگیم که وای چقدر سخته!‌ درحالی که این اصلا سخت نبوده و توی زمان اینها بدین گونه صحبت میشده!‌ فقط ممکنه بعضی از کلمات جنبه‌ی ادبی داشته باشند..
ولیک توی زمان فردوسی دقیقا اونجوری که ما توی اشعار می‌خونیم صحبت می‌شده...
حرف من با حرف شما هستش.. دیالوگ باید عامیانه باشه،‌‌جز همون استثنایی که گفتم.

خواهش میکنم عزیزم?
بله
بله درسته موافقم