آخرین فعالیت mahdiye97
-
Mmahdiye97 به دلبر که جان فرسود از او نوشته در موضوع شاخص رمان خون درنا سرخ نیست | جانان.م با
Like واکنش نشان داد.
عطا سرش را به ضرب بالا آورد: - بهونه نیست به مولا! تو که می‌دونی من چند ساله خاطرخواهشم. ولی آره راست میگی. همین جوری خشک و خالی هم به... -
Mmahdiye97 به دلبر که جان فرسود از او نوشته در موضوع شاخص رمان خون درنا سرخ نیست | جانان.م با Like واکنش نشان داد.
مُری به طرفش بُرّاق شد: - تو روح آدمِ آدم فروش! عطا به طور ناگهانی به پس کله‌ی مُری کوبید: - من از کی تا حالا خبر کشی کردم مُری قراضه؟...
-
Mmahdiye97 به دلبر که جان فرسود از او نوشته در موضوع شاخص رمان خون درنا سرخ نیست | جانان.م با Like واکنش نشان داد.
فصل اول _ کمین سه سه بار، نه بار دیگر هم که می‌گفت فایده نداشت. راست گفته‌اند که نرود میخ آهنین در سنگ. مُری همیشه همین‌طور بود. کله...
-
Mmahdiye97 به دلبر که جان فرسود از او نوشته در موضوع شاخص رمان خون درنا سرخ نیست | جانان.م با Like واکنش نشان داد.
«به نام خالق سیال ذهن» مقدمه: گفته‌اند درنا نماد صلح است. درنا، برکت و رفاه است. اگر امسال از مزارع ما عبور کند، سال مبارکی است و مرگ...
-
Mmahdiye97 به دلبر که جان فرسود از او نوشته در موضوع شاخص رمان خون درنا سرخ نیست | جانان.م با Like واکنش نشان داد.
نام رمان: خون درنا سرخ نیست. نام نویسنده: جانان.م ژانر: اجتماعی_ جنایی_ عاشقانه ناظر: @دلارامـــ! https://pixvid.org/image/0x78f...
-
Mهم‌چنان خودم را از تک و تا نینداختم. برای این‌که آسوده‌خاطری‌ام بیشتر مشخص شود، دوباره روی تخت دراز کشیدم و دست راست بی‌نوایم را...
-
Mسر چرخاندم و نگاهم را به هستی دادم که داشت عصبی زیر ل*ب با خود چیزی را زمزمه می‌کرد. - چیزی گفتی؟ بدون آن‌که نگاهم کند توپید: - با تو...
-
Mیک دفعه یادم افتاد داشتم با بچه‌ها چت می‌کردم. زود صفحه گوشی‌ام را روشن کردم که شمارنده‌ی ۲۲۵ پیام را پایین صفحه دیدم. سوتی کشیدم و یکی...
-
Mمامان با آن دامن چین‌چینی سبزش از جلویم رد شد و پتوی مسافرتی را روی مانی غرق خواب کنارم انداخت. - متوجه نمیشم مرشدی جان. برای چی؟ خود...
-
M*** سقش سیاه بود. هستی را می‌گویم. دقیقاً همان شد که او گفت. درست ظهر همان روز از محل کار بابا تماس گرفتند و گفتند: «تعطیلات بی‌تعطیلات،...
-
M*** صبح که شد، به طرز عجیبی دل و دماغ هیچ‌چیز را نداشتم. طوری که مدام توی فکر بودم و صدایی ازم درنمی‌آمد. حتی خانواده‌ام هم تعجب کرده...
-
Mهمان‌طور که آرنج هر دو دستم را به عقب برده و ساعدهایم را به دسته چوبی تخت تکیه می‌دادم، اخم کرده و جدی گفتم: - نه...همه میگن خیلی خوب و...
-
Mپاهایم را به حالت چهارزانو گرفتم و با تفریح بیشتری نگاهش کردم. - ای‌بابا، چرا ناز می‌کنی؟ جزام که ندارم. بیا بشین قول میدم نخورمت. سر شب...
-
Mهستی آمد جوابش را بدهد که همان لحظه مادرش کنارش ایستاد و چیزی را آرام بهش گفت که من طبیعتاً از آن فاصله نفهمیدم؛ اما باعث شد هستی...
-
Mبابا لبخند محجوبی زد. کمی سرش را پایین انداخت و گفت: - ببخشید. عادت کردم. - خِیلِخُو حالا. ناهار خو افتخار ندادی، بجاش بیا شولی خُورون...
