دنیل!
میخواهم با دستان خودم، به درخت تنومندی که به پاس عشقمان در وجودم قد کشیده، تبر بزنم.
گاهی آنقدر دلم در هوایت پیچ و تاب میخورد که برای تسکین خودش، نقش تو را روی دیوار بی روح خانه رنگ میزند و من ساعتها، با تو صحبت میکنم.
با این حال، از تو میخواهم هرگز برنگردی و این نلی زودرنجِ حساس و...