به کافه نویسندگان خوش آمدید
با خواندن و نوشتن رشد کنید و به آینده متفاوتی فکر کنید.در کوچه پس کوچه‌های هفت شهر نوشتن با ما باشید
آخرین فعالیت یاسمن بهادری
-
ییاسمن بهادری به حسام.ف نوشته در موضوع در حال تایپ رمان آپارتمان 52 | گروه چهارم مسابقه با
rose واکنش نشان داد.
ظهر از شیشه فاصله گرفته بود، نه به‌خاطر تاریکی بلکه انگار خودش هم می‌خواست اجازه بدهد تا نورِ تازه‌ای از دل آدم‌ها بدرخشد. مایکل پشت... -
ییاسمن بهادری به موضوع اطلاعیه [ تاپیک جامع درخواست جلد ] پاسخ داده‌است.درود. درخواست جلد برای رمان آپارتمان 52 https://forum.cafewriters.xyz/threads/40876/
-
ییاسمن بهادری به موضوع در حال تایپ رمان آپارتمان 52 | گروه چهارم مسابقه پاسخ داده‌است.ظهر، اندک‌اندک خودش را از خطوط دیوارها عقب می‌کشید؛ مثل کسی که فهمیده باشد گفت‌وگوی تازه‌ای قرار است آغاز شود و دیگر جای تماشای خاموشی...
-
ییاسمن بهادری به حسام.ف نوشته در موضوع در حال تایپ رمان آپارتمان 52 | گروه چهارم مسابقه با rose واکنش نشان داد.
نیم‌روز روی دیوارهای خسته‌ی ساختمان سایه انداخته و هیچ‌کس در راهرو نبود، صدای پله‌ها که صبح با بی‌اعتنایی کوبیده میشد حالا ناپدید شده...
-
ییاسمن بهادری به RPR" نوشته در موضوع در حال تایپ مجموعه اشعار پابرهنه‌های آفتاب‌سوخته | به قلم سونیا با
Like واکنش نشان داد.
در کوچه پس‌کوچه‌ها، بوی خاک می‌آید نه بوی نان و عشق، بوی هلاکت می‌آید کودک می‌دود پی لقمه‌ای ناچیز در چشم‌های او، اشکی ساکت می‌آید -
ییاسمن بهادری به چَڪاوڪِ سِـپید؛ نوشته در موضوع در حال تایپ مجموعه اشعار پابرهنه‌های آفتاب‌سوخته | به قلم سونیا با Like واکنش نشان داد.
•● به نام خالق واژه‌ها ●• پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه...
-
ییاسمن بهادری به RPR" نوشته در موضوع در حال تایپ مجموعه اشعار پابرهنه‌های آفتاب‌سوخته | به قلم سونیا با Like واکنش نشان داد.
بِسْمِ نْورْ اثر: پابرهنه‌های آفتاب‌سوخته به قلم: ریپر ژانر: اجتماعی-تراژدی قالب: شعرنو دیباچه در پس کوچه‌پس‌کوچه‌هایی که غبار فراموشی...
-
ییاسمن بهادری به چَڪاوڪِ سِـپید؛ نوشته در موضوع فراخوان جذب مدیر تخصصی و عمومی {۱۴۰۴} با Like واکنش نشان داد.
درود، با درخواست شما مخالفت شد!
-
ینفس می‌کشیدم و فکر می‌کردم، فکری که به نتیجه نمی‌رسید، بی‌ثمر فقط ذره ذره انرژی من را در خود حل می‌کرد و سرکش‌تر میشد. دوست داشتم به...
-
یدستم را سمت دستگیره‌ی در بردم، انگار حرف‌های من را اصلاً نمی‌فهمید. صحبت کردن با شهریار مثل آواز خواندن برای آدمی بود که اصلاً نمی‌شنود...
-
یکیوان به زحمت خودش را از لای جوان‌های متعجب و حیران به حلقه‌ی تنگ چسبیده به شیشه مجاور خیابان رساند. قبل از ورود آستین‌های تیشرت سفیدش...
-
یکت چرمی مشکی رنگ که در این هوای گرم سرِ ظهر پوشیده بود، باعث میشد من به جای او احساس خفگی کنم. موهای حالت دار خرمایی رنگش دقیقاً شبیه...
-
یدستش را گرفتم و او را روی صندلی چوبی نشاندم. در برابر کارهایی که می‌کردم، مقاومت نشان می‌داد مثلاً تمام مدت اخم‌هایش را در هم کشیده بود...
-
یبه دست‌های چروکش خیره شدم. بامهارت و سریع می‌بافت و جلو می‌رفت. جوری میل را لای انگشت‌هایش تکان می‌داد که انگار جزءی از انگشت‌هایش است...
-
یتا رها را دست مربی‌اش بسپارم و بیرون برگردم، دعا می‌کردم رفته باشد. به همین خاطر هر چه قدر می‌توانستم کارهایم را لفت دادم. قدم که از درب...