آریا از ماشین پیاده شد و سپس با لبخند مهربانی، دستش را بهسمت النا گرفت که دخترک با بدعنقی اخمی کرد. دستش را روی قفسه سینهاش گذاشت و با دست دیگر آن را پوشاند و بچهگانه گفت:
- الان... نه.
آریا حیرتزده تکخندهای کرد؛ منظور او را از جملهی «الان نه» متوجه نشد. شاید اشارهاش به بیمارستان بود که...
مادرش ترسیده با صورتی پر از اشک، عقب رفت و تندتند کلمات را پشت هم چید:
- چی شده جان دلم؟ دلم هزارراه رفت عزیز دل مادر... منو کشتی.
چشمش که به خون خشکشدهیِ روی لباس آریا افتاد، باری دیگر صدای گریهاش بلند شد. دستانش را مشت کرد و همانطور که به سینهی پسرش میکوبید، نالید:
- مگه قرار نبود که...
داشتیم قدم میزدیم و با همدیگه صحبت میکردیم که در کمال تعجب، سه مرد قدبلند جلومون وایستادن و همهی اطرافیانمون ساکت شدن. سرمون رو آرومآروم بالا بردیم که رهبر رو دیدیم، درحالی که چند نفر سریع خودشون رسوندن و پشتش قرار گرفتن. پاهای هر سهتامون شروع به لرزیدن کرد و با ترس خیره به اونها شدیم؛...