نتایح جستجو

زبانش را روی دهانش می‌کشد و می‌گوید: - فقط چند‌تا سرفه ساده بود، همین... همراهم بیایین... . اِدریک نگران‌تر از قبل می‌پرسد: - مطمئنی؟ الی مصمم و جدی در حین ورود به اتاق پاسخ می‌دهد: - آره... آره مطمئنم... . به محض داخل شدنش اِدریک به آرامی با کف دستش ضربه‌ای به بازویم می‌زند و با پایین بردن...

سگی که رِبِکا خطاب شد به محض باز شدن در دوان‌دوان و با ولع شدیدی از کنار پای الی عبور می‌کند و به داخل اتاق می‌رود. سرعتش به قدری زیاد است که در حین این کار تعادل الی را به هم می‌زند اما نه در حدی که باعث زمین خوردنش شود. الی کلافه دستی به پیشانی و صورتش می‌کشد، لباسش را با ضربات دست می‌تکاند و...

با نزدیک شدنش به الی روبه‌روی او می‌ایستد و با باز کردن دهان و پوزه‌اش که توسط لکه‌های کهنه خون تسخیر شده‌‌اند کلید را زمین می‌‌گذارد. الی روی زانو‌هایش می‌نشیند، دستی به سر سگ شکاری‌اش می‌کشد و با صدایی که به تشویق کردن شباهت دارد او را نوازش می‌کند: - آفرین ربکای عزیزم...دختر خوب... آفرین... ...

اِدریک با چشمانی از حدقه درآمده نگاهی به خواهرش می‌اندازد، چند قدم به او نزدیک می‌شود و مضطربانه می‌گوید: - هِی... هِی وایسا... وایسا... داری چیکار می‌کنی؟ الی کف دستش را به او نشان می‌دهد و با صدایی که اطمینان شدیدی از آن موج می‌زند می‌گوید: - نزدیک نشو برادر! خواهرت می‌دونه کارش رو چطور باید...

دستش را از شانه‌‌ام دور می‌کند و خطاب به خواهرش که با فشار آوردن به دسته دایره‌ای‌شکل و چوبی در اتاق تلاش دارد تا آن را باز کند می‌گوید: - هیچی الی... فقط اومدم بهت یه سری بزنم و احوالت رو بپرسم... می‌دونی که تحمل دور بودن از هم‌خون خودت چقدر می‌تونه سخت و طاقت‌فرسا باشه! الی در حین فشار آوردن...

با اشاره چشم به اِدریک از او می‌خواهم تا سخنم را تایید کند. اِدریک دستی به کلاهش می‌کشد و می‌گوید: - آره، نگران نباش خواهر... دفعه بعدی اون رو حتماً با خودم میارم... بعداً که خودش اومد می‌تونی این سوال‌ها رو ازش بپرسی... . سکوتی طولانی بر دیوار‌ها و محیط اطرافم تار می‌زند، الی کلماتی را زیر ل*ب...

به سختی کلمات آخر را بر لبانم جاری می‌کنم، یاد کردن از دختر مرده اِدریک دوباره با شدتی بیشتر از قبل درد و رنجم را شعله‌ور می‌کند. تلاش برای رسیدن به این خانه و حوادث چند لحظه پیش باعث شده بود تا غم مرگ دختر و همسرم کمی برایم کم‌رنگ شود اما اکنون دوباره با قدرتی بیشتر از قبل به جانم افتاده است...

پشت به ما به سمت محیط مقابلم که در تاریکی تسخیر شده است قدم بر می‌دارد و در حالی که با تکان دادن دست از ما می‌خواهد تا او را همراهی کنیم می‌گوید: - همراهم بیایین... باید راه خیلی طولانی رو برای رسیدن به این‌جا طی کرده باشین... توی زیر‌زمین بسته مخصوص غذا و بطری نوشیدنی به اندازه کافی هست...

حالت و نوع نگاه الی نشان می‌دهد که اصلاً قصد پذیرفتن خواسته برادرش را ندارد، سکوتی عمیق بین‌مان حکم‌فرما می‌شود، ثانیه‌ها به سختی می‌گذرند، هر لحظه اضطراب و بالا و پایین شدن دل و روده‌ام بیشتر و بیشتر می‌شود. حالت گارد گرفته و نوع نگاه سگ شکاری آن را بد‌تر می‌کند. لبخند شیطانی که به گوشه لبان...

الی بی‌توجه به حرف‌های اِدریک دستی به چانه‌ زخمی‌اش می‌کشد و معترضانه می‌گوید: - انقدر شلوغش نکن... تازه انگار یادت رفته پدرشون چقدر سر اون اتفاق رو اعصابمون رفت... اصلاً باید از خداش باشه که هر دوشون رو این‌ طوری تحویل بگیره! اِدریک خشمگینانه نفس عمیقی می‌کشد، دستی به صورتش می‌زند و مضطربانه...

با فشار آوردن به دست‌ و پا‌هایم سعی می‌کنم از روی زمین بلند شوم اما خستگی شدید به همراه سوزش وحشتناک ماهیچه‌هایم این اجازه را به من نمی‌دهد. به ناچار کف زمین آرام می‌گیرم و بی‌ هیچ حرکت اضافی به بدنم استراحت می‌دهم. اِدریک با چهره‌ای رنگ پریده به جسد آن پسر زل می‌زند و در حالی که سعی دارد...

درود( سلام). بابت تبریک روز تولدم از شما و دیگر اعضای انجمن سپاس گذارم. ان‌شالله. به یاری خدا نویسنده معروفی میشم( هر چند شاید غیر‌ممکن باشه).