نتایح جستجو

اگر بنا به رفتن داريد بار و بنديلتان را جمع كنيد و برويد جانِ عزيزتان،بهانه هاي خنده دار نياوريد؛ سرم شلوغ است...حوصله ندارم...زندگي ام پاشيده... همه هزار و يك بدبختي دارند، مهم "اولويت بندي هاست" شما كه عينِ خيالتان نيست ولي به طرفتان فكر كنيد كه ذهنش پر از علامت سوال ميشود... پر از مقايسه پر...

برجِ ميلاد ميشوم همان هواى غليظ َش باش! چشمي بهم بزني گم ميشوم در تو

تمامِ دلتنگى هايم را برايش نوشته ام؛ خط به خط..روز به روز...ساعت به ساعت...اما ميترسم! ميترسم از اينكه بخواند و با پوزخندى از كنارش رد شود! ميترسم از اينكه بخواند و با يك "مرسى" گفتن، تمامِ تصوراتم را خراب كند! ميترسم از اينكه يك نفر قبل از من، تمامِ اينها را برايش گفته باشد! شجاعتم تا همين حد...

صبح اگر چشم باز كرديد و ديديد به جاى پيغام، برايتان "نقطه" آمده، بدانيد تمامِ شب را براى زدنِ حرفهايش جان كَنده! در علمِ جديد،"نقطه"ها پُرِ حرفَند

من به مادَرَت حسودى ام ميشود... موهاى ژوليده و صورتِ پُف كرده ات غُرولندِ اولِ صبحت؛ ديدنِ تمامِ اينها، صبحِ اولِ وقت، آخ كه عجيب ميچسبد...

جلوى پاى بعضى ها بايد يك خط بكشيم و بگوييم: ببين فلانى جانم من شب تا صبح صبح تا شب به تو فكر ميكنم... من عكسهايت را روزى هزاران بار زير و رو ميكنم من جاى تو هم در كافه ها قهوه مينوشم من نگرانت ميشوم خلاصه در يك كلام، برايت جانم را ميدهم تو اما از اين خط جلوتر نيا من تو را با فاصله دوست دارم من...

ما شبيه جنسِ خاك خورده ى داخلِ ويترينيم، كه يك نفر انتخابمان كرد اما حاضر نشد بهايمان را پرداخت كند! فقط آمد،دلخوشمان كرد،و رفت... رفت يك دورى بزند و برگردد!

تمامِ گنجشكانِ شهر، منتظرِ باز شدنِ چشمانت هستند! ميشود پروازشان را به تاخير نيندازى؟

با من تكرار كن ببين ترس ندارد بگو ؛ "شب بخير" همين! ديدى؟ تمامِ وقتى كه از تو گرفت سه ثانيه بود هيچ چيز هم از تو كم نكرد ولي شبم را به خير كردي دلخوشي به اين سادگي انقدر گفتنش سخت است؟

آسمانِ شبهاى پاييز حسابش با همه ى شب ها فرق دارد... "شب بخير"ها بغض ميشوند در آسمان... بوى خاكِ باران خورده ى اولِ صبح حكايت از همين دارد

مشكل اينجاست كه شبها، دقيقاً دلتنگِ آنهايى ميشويم كه براى فراموش كردنشان جان كَنديم!

ما نسلِ حرف زدن جلوى آیینه ایم تمامِ عاشق شدنمان تمام درد و دلهایمان تمامِ دیالوگهاى وقتِ قرارمان تمامِ قُلدر بازیهایمان تمامِ گلایه هایمان... به موعدش كه میرسد، لال میشویم لال ...

ما را از بچگى ترساندند به ما اجازه ندادند خودمان را باور كنیم تا چشم باز كردیم و آمدیم خودى نشان دهیم، مقایسه مان كردند... ما دائماً روى ترازویى بودیم كه كفه ى بچه هاى فامیل،همیشه سنگین تر بود! نسلى بودیم كه منتظر میماندند زمین بخوریم تا شیپور دست بگیرند و توى گوشمان بخوانند؛ "ما بهت گفته بودیم"...

نگرانِ حرفِ مردم اگر نبودیم مسیرِ زندگیمان طورِ دیگرى رقم میخورد دوست داشتن هایمان را راحت تر جار میزدیم لباسى را بر تن میکردیم که سلیقه ى واقعیمان بود آرایشى میکردیم که دوست داشتیم دلمان که میگرفت،مهم نبود کجا بودیم، بى دغدغه اشک میریختیم صداى خنده هایمان تا آسمانِ هفتم میرفت با پدر و مادرمان...

ببخشم؛ ببخش که اینطور دیونه وار، اینطور افراطی ، اینطور عمیق، اینطور شدید، اینطور غلیظ می خواهمت

به یه ساحل که روبرو ی دریا با یه فنجان قهوه بنشینم و غروب آفتاب رو تماشا کنم

1- اگه نوشیدنی بودی:قهوه 2- اگه کشور بودی:سوئد 3- اگه بیماری بودی:سندرم داون 4- اگه غذا بودی:ماکارونی 5- اگه خواننده بودی:چارتار 6- اگه بازیگر بودی:نوید محمد زاده 7- اگه تالار ( انجمن کافه وریترز ) بودی:نمی دونم 8- اگه کانال (تلگرام) بودی:دلنوشته 9- اگه آهنگ بودی:نگم برات سهیل مهزادگان 10- اگه...

مثبت شاداب منفی وکیل مدافع شیطان

عجـــب!!!! دروغ!!! همینارو یادمه

غرور هدیه ى شیطان است و دوست داشتن هدیه‌ی خداست جالب این است هدیه‌ى شیطان را به رخ هم میکشیم … و هدیه‌ى خداوند را از یکدیگر پنهان میکنیم بیا هدیه خدا روبه یکدیگر بدیم