نتایح جستجو

نوشته بود : اگر یه کتاب بنویسی راجع به کسی که عاشقش بودی و بهش نرسیدی ، صفحه آخرش چی مینویسی ؟! یه نفر نوشته بود : خیالِ بودنت به وسعتِ یک کتاب شد اما اندوه نبودنت در یک جمله خلاصه می‌شود " تو متعلق به من نیستی ، هیچ وقت نبودی " 《شما چی مینوشتین؟؟》

دنبال فایل کتاب (365روز بدون تو)میگردم کسی داره بفرسته واسم

شرمنده ام که واست کم گذاشتم ،شرمنده ام اگه به اندازه کافی عاشق نبودم ،شرمنده ام اگه همه چی خراب شد هه خرابش کردی ،من شرمنده ام که تو بزدلی ،ترسویی ،نامردی،جدی میگم ؛شرمنده ام که بهت دل دادم که اوردمت توزندگیم ،شرمنده ام که باورت کردم ...من فک میکردم که همه چی آخر درست میشه ،فک میکردم آدم میشی،...

اگر آن اتفاق مبارک رخ بدهد به سال ها بعد فکر می کنم! به زیبایی سپیدی موهایمان، میدانستی؟ پیرشدن کنارتو چقدر می چسبد؟! اینکه دستانم بلرزد، پاهایم توان راه رفتن نداشته باشند،و کنارت بنشینم و بی اختیارسنگینی سرم را روی شانه هایت رهاکنم!خوابم ببرد،و رویای آن روزی را ببینم که برای اولین بار گفته ام،...

ڪاش براے دوست داشتنمان دنبال بهانہ هاے موجہ نمیگشتیم ، دنبال یڪ تاریخ ، یڪ مناسبت ، یڪ روز ڪہ در تقویمِ دلِ عزیزانمان خاطرہ اش ڪنیم . باورڪنید هر روز میشود بدون مناسبت دوست داشت بدون دلیل هدیہ داد بدون تاریخ شاد بود و بے بهانہ در آغو*ش ڪشید این ماییم ڪہ مهربانیمان را "زمان دار" ڪردہ ایم این ماییم...