نتایح جستجو

بله حتما

مواردی مثل درخواست جلد هم مونده

سلام. داستان تموم شده. ولی هنوز نرسیدم ویرایش هایی که فرمودید رو اعمال کنم

نباید دور و بر نقاشی‌های آبرنگ گریه کنی. فرق زندگی با نیش زدن زنبورعسل چیه؟

برای پرواز تمام پرنده‌های جهان باید کافی باشه. خرگوش های عروسکی روزی چند تا آرزو می‌کنن؟

چون هندوانه گرمش می‌چسبه! تا به حال یه زمین‌تخت‌گرا دیدی؟

دوباره!

همون داستان قبلی خلاصه: غیرت، آن حفاظِ دیرینه‌ی ناموس و شرافت، ستونی است که در بافتِ سنتی جامعه‌ی ما ریشه‌هایی ژرف دوانده است. این مفهوم، گاه در هم‌تنیده می‌شود با مردسالاریِ نهادینه شده و تعصباتی که نسل‌به‌نسل رسیده‌اند. ولی آیا این "غیرتِ" مقدس‌شمرده شده، می‌تواند توجیه‌گر مالکیت بر بدن و...

سلام. ممنون. حتما در اسرع وقت انجام میدم🌻

سلام و احترام. تمام پارت های داستان کوتاه قرار داده شد. از قانون حداکثر سه پارت مطلع نبودم.

لحظه‌ای که سوزن‌ها تنها یک قدم با او فاصله داشتند، تصویر گنگی از خاطره‌ای دور در ذهنش شکل گرفت. تصویری عجیب و باورنکردنی! اوه نمی‌توانست باور کند که زمانی همچین کاری کرده‌ باشد. دستش را از روی زخم پهلو برداشت و روی زانو گذاشت و اجازه داد جریان غلیظ و گرم آزادانه از بدنش جاری شود. درحالی که...

مردمان زمین، هنوز بی‌حرکت ایستاده‌ بودند. گرچه چشم‌هایشان به‌تدریج تنگ‌تر می‌شد و نگاهشان کدرتر. اوه حالا از بالای سر آن‌ها، در پس‌زمینه آبی روشن صبحگاه، به صدها آسمان‌خراش کوچک و بزرگ نگاه می‌کرد که آرزو داشتند به آسمان برسند. سرش را پایین آورد و این بار جور دیگری به شن‌زار نگاه‌کرد. آسمان، از...

شن‌های گرم، مانند والدی چشم‌به‌راه او را در آغو*ش نرم خود گرفتند. به‌ پشت، روی تلی از شن درازکشیده بود و برای کنارزدن ذراتی که سر و رویش را پوشانده بودند عجله‌ای نداشت. ذهنش از تمام مساله‌ها پاک شده بود و در خود رخوت و آسودگی بی‌سابقه‌ای احساس می‌کرد. از صدای قدم‌هایی که به سمتش می‌آمدند هوشیار...

آواز مداوم های خاموش شده بود. تنها صدایی که به گوش می‌رسید، خش‌خش ناخن‌هایی بود که بر دیوارها کشیده‌ می‌شد و شن‌هایی که روی هم قرار می‌گرفتند تا طبقات جدید ساخته شود. داشتند عادت می‌کردند؛ چشم‌هایش به تاریکی و گوش‌هاش به خش‌خش سایش شن بر شن. آسمان‌خراشِ او مثل گهواره‌ای ‌تکان می‌خورد. آرام و...

در آن آبادی کوچک که از تمام جهان جدا شده‌ بود، در میان حرکات بی‌معنی و پراکنده‌ی موجودات زمین و های‌های بی‌پایان ساکنان آسمان‌خراش‌ها، جریان باریک و پیوسته‌ی آب بی‌صدا روی سطح شن‌زار می‌خزید. دست‌هایش را روی لبه‌ی پنجره گذاشت و سرش را به پایین خم کرد و برای لحظه‌ای به جویبار کوچکی که از...

صبح روز بعد، اوه همانند مجسمه‌ای شنی بی‌آن‌که توان حرکتی داشته‌ باشد، در آستانه‌ی پنجره ایستاده‌ بود. باد، ذرات بی‌ارزش شن را به رقص در نمی‌آورد. جهان او در سکون و سکوت فرو رفته‌ بود. در مقابل مردمک‌های لرزانش، پنجره‌‌ای خالی بود و طبقه‌ای ترک شده. هی بالاتر رفته‌ بود. چند طبقه بالاتر. زانوهای...

آن روز، با این‌که اشک‌های زیادی جمع‌ کرده‌ بود، در مقابل آخرین پرتوی خورشید تصمیم‌گرفت که شب، هیچ طبقه‌ی جدیدی نسازد. نباید اجازه می‌داد نگاهش به سمتی غیر از آسمان روانه‌ شود. می‌خواست در همان ارتفاع بماند تا هِی بالاتر برود. بااین‌حال، اوه تمام شب را به خودش و دیگری فکرکرد. زیر ل*ب زمزمه‌ کرد: -...

سلام. یه کروسان دکارت لطفا. می خوام مطمئن باشم که هستم. کنارش یه دمنوش سارتر هم می خوام. حالم داره از سنگینی غروب امروز به هم می خوره.

سلام. مطالعه شد. با تاخیر البته.

زندگی ایوان ایلیچ یه زندگی معمولیه. ولی چون با درنظر گرفتن این که مرده دارم می خونمش غم انگیز به نظر می رسه. یه جورایی انگار همیشه درگیر این بوده که از عرف جامعه خارج نشه و ظاهر زندگیش رو حفظ کنه. لذت هایی که در زندگی چشیده به نظر سطحی و برای گول زدن خودش میان. انگار هیچ رابطه ی واقعی و عمیقی در...