ارسی

پهنه بی‌کران آسمان، وارونه گشت. آدمیزادنماها به میخ کشیده شدند و خانه‌هایشان با خاک یکسان شد. راه رهایی؟ افسوس که چنین چیزی وجود نداشت!

گویی روح شیطانی لانه کرده درون پارچه نخ‌کش شده دستمال، کنترل تن آنا را دست می‌گیرد. لبانش به خنده‌ای سرشار از شرارت از هم فاصله می‌گیرند و کهکشان بی‌ستاره و سیارک چشمانش، در بی‌احساسی مطلق غوطه‌ور می‌شود. دسته‌ای کوچک از موهای طلایی رنگش از زیر شال زرشکی رنگ و ساده‌ای که همان عصر بعد تعویض...