ارسطو

انسان واقعی از نیکی کردن به دیگران خوشحال می شود اما از اینکه دیگران به او نیکی کنند شرمنده می شود زیرا آن نهایت بزرگواری و این نهایت حقارت است و هیچ کس دوست ندارد حقیر شود .

این مسئله پاک‌سازی اولین نمونه‌ای است که می‌توان از ورود نظریه‌های هنر ارسطویی به یک قلمرو مدرن‌تر (روانکاوی) به دست آورد. با کمال تعجب، زیگموند فروید با اعتراض اخلاقی افلاطون به هنر موافق است. به گفته فروید، هنر توسط هنرمندان و بینندگان هنر به طور یکسان و به عنوان نوعی فرار استفاده می‌شود...