خلاصه دلنوشته پیر بی‌خواب از کوهیار راد : روزهای زیادی است که آدمها را به تماشا نشسته‌ام! آدم‌هایی که ایستاده‌اند و منتظر کسی هستند که نفس‌زنان به سمتشان میدود. آدم‌هایی که نفسزنان به سمت کسانی که ایستاده‌اند، میدوند. آدم‌هایی که نه ایستاده‌اند و نه میدوند، در تنهایی خویش با سلوک قدم میزنند...

من رو به روزهایی که نمی‌شناختمت برگردان، و بعد برو

و آدم اگر دلش بگیرد دردش را به کدام پنجره بگوید که دهانش پیش هر غریبه ای باز نشود؟ -لیلاردبچه

هيچ‌كس ‏بى‌دليل شروع به نِوشتن نمى‌كند. ‏كسی مى‌نويسد كه دَردى دارد. كسی مى‌نويسد ‏كه روزها ديگر برايَش عادى نيست. ‏كسی مى‌نويسد ‏كه دارد از يک شكست، برمی‌گردد.

اگه گفتن کجا میری بخند! بگو "میرم به سادگی" نوشتن آزادی بخون "بند" بدون نور رفیقِه با تیرگی [او و دوستانش]

«بسم رب النور...» _____________ نام اثر: مرغزن به قلم: کوهیار راد ژانر: اجتماعی-تراژدی *** دیباچه: لباس‌های کودکی‌ام پاره بود. پدر رفته بود پدال چرخ خیاطی را تعمیر کند. مادر با کفش‌های پاره‌اش داشت می‌رقصید. پدر بازگشت، لباس‌هایم دوخته شد؛ اما مادر هنوز داشت می‌رقصید!... .