دلنوشته ناد

یک چیزی بگویم! روزگار شبیه گذشته‌ی درختی صد ساله است! تو نمی‌دانی چه شده و چه گذشته. فقط می‌توانی راجع به آن بشنوی؛ اغراق هایی که می‌کنند، سختی‌هایی که درباره‌اش می‌گویند، نشده‌ها و ای کاش‌ها را افسوس گویی، آثار غم را روی زبریِ تنه‌اش حس کنی، سبز ماندنش را که نشانه‌ی حضور خوشی‌هایی در حیاتش...