دلنوشته آنلاین وصف حال خود با نثر

جهان رحمی ندارد جانانم... جهان زادگاه نا امنی هاست،جهانِ تردید ها،جهانِ سنگ دلی ها،جهان مقر بی تفاوتی هاست! عشق در آن ویرانگر است و روح در آن خسته است... چشم در آن طوفانی است و قلب در آن به سختی برای بقا تلاش می‌کند. و میدانی چه چیزی از همه جان گداز تر است؟پذیرش! در این شکنجه گاهِ روح ها پذیرش...

من سرَم را شیره می‌مانم که یادت نیستم اما؛ پشت حجم بی‌خیالی دوستت دارم.)!