دلنوشته صوتی

یه داستانِ ترسناک میخوام تعریف کنم که ترسناک‌ بودنش بخاطر واقعی بودنشه! یکی از همین روزای بهارِ زرد بود و سرِ سفره، کنارِ اهالی خونه نشسته بودم که یه اتفاقی افتاد و من خندم گرفت؛ یه طورِ عجیبی! خنده با صدای بلند، قهقهه تا دلِ آسمون... وسطِ همین سرخوشیا یچی خفتم کرد و دستشو گذاشت رو گلوم..نه که...

ما بهم قول داده بودیم! انگشت همو محکم فشار داده و قول داده بودیم: عاشق هم بمونیم! حالا اینکه اون سه سال از من کوچیکتر بود اهمیتی نداشت. چیزهای مهمتری هم بود. من مشقاشو می نوشتم و اون نقاشیامو می کشید. بعد با هم می دویدیم تو کوچه و تا خود شب "زو"می کشیدیم. حس خوبی بود؛ اینکه تو راه مدرسه اون سیب...

لینک اثر