حالا که بهحال خود رها شدهایم، حالا که جز خودمان کسی را نداریم؛ کاش بیشتر مراقب هم باشیم، کاش بیشتر حواسمان به خستگیهای هم باشد
به کم آوردنهای هم، ضعفها و طاقت نداشتنهای هم.
کاش تحمل کنیم اینروزها و این محدودیتهای ناگزیر را. تحمل کنیم؛ بهخاطر هم. بهخاطر دلخوشیها و آرزوهای بر دل...