ملیحه حمیدی

بی‌وفایی شهرت... یکی از چیزهایی که آدم را معتاد خودش می‌کند و بعد هم، می‌گذارد و می‌رود، شهرت است... . همیشه از داشتن شهرت می‌ترسیدم. هرچند که می‌طلبد و اگر درونمایه‌اش را هم داشته باشی، خیلی زود هم معروف و شهره‌ی شهر می‌شوی. اما مگر این بی‌پیر وفا دارد؟! خیر؛ با همان سرعتی که آمده بود رخت سفر...

تنهایی یعنی… وقتی به این فکر می‌کنی که به کی بگی داری از درون می‌شکنی، کسی رو پیدا نکنی و در نهایت با تکه‌های شکسته شده‌ی خودت یه گوشه غمبرک بزنی. بازگشت به صفحه اصلی

خب تا همین‌جاش و‌ بلدم... یه وقتایی برای داشتن چیزی، حسابی جون می‌کنی. با همه‌ی وجودت می‌ری دنبالش، بهش می‌رسی… ولی بعد، خیلی راحت از دستش میدی. واقعیت اینه که تو تا آخرین لحظه خیلی ذوق مرگ بودی ولی به وقتش با خودت میگی «خب من فقط تا همین‌جاش رو بلد بودم» و بعدش میری سراغ بعدی. باز دوباره با...

دیده می‌شوم؛ اما نه… یک احساس مبهم، می‌گوید مرا می‌بینند؛ اما نه انگار کسی حواسش نیست. کوچک‌تر که بودم، همیشه بچه‌ی با اعتماد به نفسی بودم. تک نوه‌ی دختری و اولین دختر بودم. کسی که همیشه میان جمع، دیده میشد. پر از توجه، پر از دیده شدن. اگر صحبت می‌کردم و کسی گوش نمی‌داد، یکی آن وسط پیدا میشد...

تو آدم محبوبی هستی، صرف بر این که خدمات بیشتری رو بی‌مزد، ارائه بدی… . تلخ مثل اسپرسو… بازگشت به صفحه اصلی

در این بخش از ویترین آثار نویسندگان انجمن ، رمان درحصار یک رویا را برای شما عزیزان آماده کرده ایم. برای دانلود این اثر به قلم ملیحه حمیدی با ما همراه باشید. خلاصه داستان: زیر گنبدی آهنین که چون سپری، آسمان را بلعیده، نوجوانی سرکش با چشمانی شعله‌ور از اشتیاق و قلبی لبریز از عصیان، رویایی در سر...

مرگ خاموش آدم‌ها آدم‌ها می‌توانند بمیرند اگر چیزی که عمری با آن نفس می‌کشیدند، بگیری! از یک نویسنده‌ی ژانر فانتزی قدرت تخیل... از نویسنده ژانر عاشقانه، احساسات عمیق... از یک شاعر زاویه متفاوت نگاهش به کلمات و اشیا... از یه نویسنده‌ی مذهبی اعتقادات و باور‌هایش را... پس اگر قصد دارید کسی را...

دو چهره‌ی درونگرایی گاهی تو فقط یک آدم درونگرایی... ویژگی‌ای که هم معایب خودش را دارد و هم مزایا. اما گاهی درونگرایی با کمال‌گرایی و مردم‌گریزی دست به دست هم می‌دهند و آن‌جاست که حتی کوچک‌ترین مزایا هم رنگ می‌بازد و به بزرگ‌ترین عیب‌ها بدل می‌شود. در حالت معمول یه آدم درونگرا ممکن است که کم‌رو،...

بی‌خبر آدم‌ها بی‌خبر عاشقت می‌شوند، بی‌خبر از تو دل می‌کنند و بی‌خبر هم متنفر می‌شوند. البته این که این سه حالت را هم‌زمان از طرف یک‌نفر تجربه‌کنی چیز نادری‌ست... . بعضی‌ها آن را به دل‌دادن تعبیر می‌کنن و بعضی دیگر، می‌گویند:«طرف دیوانه‌ست». خلاصه از این کارهای بی‌خبری پشت سرت زیاد انجام...

مامانم وقتی کوچیک بودم بهم می‌گفت ملی، وقتی در یه خونه‌ای بازه نباید توی حیاطشونو نگاه کنی، پرسیدم چرا؟! یادم نمیاد که چه مثالی زد ولی… همیشه فکر می‌کنم که سر یه آدم رو توی خونه‌های با در باز بردین و حیاطشون پراز خونه و اگه بهش نگاه کنم منم می‌کشن تو و سرم و می‌برن. البته این چیزی نبود که واقعاً...

راست میگی، شاید خودمم بعضی وقتا حس کرده باشم که پر حرفی کردم، یا که بهتره دیگه چیزی نگم. smilies ولی نمی‌تونم خب؛ حناق می‌گیرم.c54c27_25ndke-hanghead پس پرحرفیای من و ببخشید و -4-+=_ گوشاتونو بگیرین. 252927_25228 البته قول نمیدم ناراحت نشم.Lagh بازگشت به صفحه اصلی

پل‌های پشت‌سرت را خراب نکن. دنیا جنگل نیست؛ قانونی دارد، چرخه‌ای دارد؛ نامش را هرچه می‌خواهی بگذار: کارما، تقدیر، قضا و قدر... . امروز تجربه‌ای پیش آمد که یادم انداخت حقیقتی را بار دیگر مرور کنم. این مصرع به من یادآوری کرد که در روابط انسانی ــ چه با دوستان و چه با کسانی که اکنون از آنان دلگیر...

انزجار چطور شد؟! تنافر بی‌سابقه‌ای را در خودم احساس می‌کنم؛ نمی‌دانم چه شد که حتی از شنیدن صداهایشان هم بیزار شدم. این دل‌زدگی، به هر جمله‌ای که به تو ختم می‌شود، چون تیغه‌هایی خونین هجوم می‌آورد. از تو دور می‌شوم. پناه می‌برم به دل سیاهی شب، با وعده‌ی سکوتی اجباری؛ اما در همان سیاهی، گویی...

یه جا خوندم نوشته بود:« به اندازه‌ی آدم‌ها دست نزنید.» راستش، حقیقت همینه که نباید… زیاد از حد کسی رو دوست داشته باشی که مبادا یه روز ازش انتظار داشته باشی شبیه همون بتی رفتار کنه که ازش توی ذهنت ساختی. نباید بیش از حد از ظاهر کسی تعریف کنی که وقتی دیدیش شبیه اون الهه‌ای نباشه که از دور می‌دیدی...

اونقدر حرف‌های صدمن یه غازم رو به هوش مصنوعی گفتم و ازش فلسفه‌های تاریک در آورد، احساس می‌کنم نیاز دارم برم دارالمجانین بستری بشم. بازگشت به صفحه اصلی

سوار بر حباب باوری سرگردان از عمق به سطح اشتیاقم بالا آمدم، تا به آن عادت کردم. حباب ترکید و اندوه دوباره مرا به تاریکی خود فرو برد. بازگشت به صفحه اصلی

۴ شهریور، سلام... چه آشنا میای به چشم من! من و تو از یه جایی به بعد هم‌سفر شدیم. هرسال وقتی بهم می‌رسیم، یه جوری میشم. انگار اومدی که یادم بیاری، سن و سالی که همیشه می‌خواستم بهش برسم هم با بقیه فرقی نداره. بهت تبریک میگم، فقط از روی عادت. تولدت مبارک🎈 بازگشت به صفحه اصلی

بی‌صدا در خود فرو رفتم، همان‌دم که فهمیدم، آن‌کس که مرا می‌دید، دیگر برایش اهمیتی ندارم. فهمیدم آدم‌ها تنها زمانی حرفت را می‌فهمند که سودشان بخواهد؛ بنا برضررشان بگذاری، تو را مقصر می‌پندارند. بازگشت به صفحه اصلی

به عقیده‌ی من اعتماد، به اعتبار نیست. بعضی آدم‌ها اعتبار بالایی دارند، اما همین که به آن‌ها اعتماد می‌کنی آن چهره‌ی خود را نشانت می‌دهند. ذات آدم‌ها خیلی چیز‌ها را تغییر می‌دهد. پس چطور باید اعتماد کرد؟ شاید نباید بعضی چیز‌ها را فهمید. گاهی باید چشمت را ببندی و ذات کثیف آدم‌ها را هم نزنی...

شاید… شاید، آسمان هم پیر شده باشد. شاید زمین دیگر نشاط گذشته را نداشته باشد. شاید این‌بار مقصر انسان نیست! شاید زمان دیگر حوصله‌ی تپیدن را نداشته باشد. شاید حتی خدا هم بهانه‌گیر و لجباز شده باشد. شاید نسل تازه، با جهانی پیر و خسته طرف است؛ جهانی که دیگر توان درک کردن ندارد. دیدی؟ به همین...