همگانی `°•°` قیلی‌ویلی‌ترین لحظه‌های رمان‌ها `°•°`

[دِلکَـــــش]

اون لحظه ای که دلت میخواد جا دختره باشی چون پسره کرا*ش زندگیته

 

[دِلکَـــــش]

لحظات زیادی وجود داره برا قیلی ویلی رفتن ولی من اون لحظه ای رو میپسندم که پسره مهربون شده و من مجبورم گوشی رو بزارم کنار با لبخند به در و دیوار بنگرم چارتا بد و بیراه به شانس و سرنوشت و تقدیرم بدم و بعد باز شروع کنم به خوندن
یا مثلا اونجایی که من همراه با شخصیت اصلی برا پسره که کراشمه میمیرم

 

[یمنا]

یه قسمتی بود پسره گند زده بود و بدجوری خر*اب کرده بود...با دختره بحثش شد..وسطه دعوا:
پسر: نیاز بود برات
دختر: من نخوام چی؟
_ تشخیص دادم خوبه یا بد
_ چی؟!
_ حرفه مفت نمیزنم
_ من تعلیق شدم
_ منم گفتم نیاز بود
به آهستگی زمزمه میکند:دردت چیه آخه...
و صدایی محکم: دردم تویی

کاراکتر پسره فوق العاده خشک بود...کلا رمان صحنه احساسی زیادی نداشت?اینو که دیدم خیلی ذوق کردم??

 

[دِلکَـــــش]

از اونجایی من کلا با دخترا مشکل دارم و دشمن خونیم هستن اونجایی که پسره بخاطر رفتارهای نامناسب دختره باهاش دعوا میکنه
چقدر قربون قد و بالا و جذبه اشون رفتم ?

 

[دِلکَـــــش]

به طور مثال بخوام بگم کجای یه رمانو دوست داشتم
توی اسطوره اون سکانسی که تو بالکن وایساده بود دانیار و داشت با شاداب تلفنی حرف میزد
اخ? چقدر غصه خوردم که نمیتونه اون احساسات زیباشو بیان کنه

 

[کامیشا]

قسمت هایی که مبهم هستند خیلی دوست دارم
قشنگ میمونی تو خماریش

 

[جوجـــه طـــلا]

وایییی من عاشق رمان اسطورم
تاحالا شاید 4 بار خوندمش
جلد اولش اونجا که دانیار به دیاکو گف شاداب دوست دارع و شاداب رو هی به هم پاس میدادن
شادابم همه چی میشنید خیلی خوشگل شستشون

با عروسی دیاکو که حال شاداب بد بوده بردتش خونشو ادامه...

 

[HADIS.HPF]

مثلا توی رمان‌های خودم دقیقاً اون لحظه‌ای که زوج‌های داستان از هم جدا میشند???
خیلی مریضم، می‌دونم!?

 

[هیوم]

هی دست رو دلم نزارید ...
اون قسمتِ اعتراف فردین تو دوئل دل، با هزاران اشک و قلب درد به پایان رسید.
تا قسمت اعتراف خوب بود ها!
بعدش خر*اب شد.
مرگ رادمانم دوست داشتم.
حق بارمان و (اسم دختره یادم نیست) بود.

 

[هیوم]

پشت یک دیوار سنگی هم کوهیار خیلی جالب بود.
اعتراف‌های عاشقانه‌شون فقط..

وای اون قسمت قرمه‌سبزی و ماجراهای تراس..
خیلی جذاب بودن