احادیث درباره‌ی سوره واقعه

[silent lady]

بسمه تعالی


۱
(واقعه/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ کُلَ لَیْلَهًٍْ لَمْ تُصِبْهُ فَاقَهًٌْ أَبَداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس هر شب سوره‌ی واقعه را بخواند هرگز دچار تنگی در روزی نمی‌شود.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۴۴۶
مستدرک الوسایل، ج۴، ص۲۰۴/ نورالثقلین
۲
(واقعه/ مقدمه)
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ فِی کُلِّ لَیْلَهًِْ جُمُعَهًٍْ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَحَبَّهُ النَّاسُ أَجْمَعِینَ وَ لَمْ یَرَ فِی الدُّنْیَا بُؤْساً أَبَداً وَ لَا فَقْراً وَ لَا فَاقَهًًْ وَ لَا آفَهًًْ مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا وَ کَانَ مِنْ رُفَقَاءِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ هَذِهِ السُّورَهًُْ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) خَاصَّهًًْ لَمْ یَشْرَکْهُ فِیهَا أَحَدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس در شب‌های جمعه سوره‌ی واقعه را بخواند، خداوند او را دوست می‌دارد و محبوب همه‌ی مردم می‌گرداند و در دنیا با هیچ سختی و فقر و نیازی روبه‌رو نخواهد شد و به هیچ مصیبتی از مصیبت‌های دنیا دچار نمی‌گردد و از دوستان علی (علیه السلام) به شمار می‌آید. این سوره مخصوص امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌باشد و هیچ‌کس در این سوره با او مشارکت ندارد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۴۴۶
وسایل الشیعه، ج۶، ص۱۱۲/ نورالثقلین/ البرهان
۳
(واقعه/ مقدمه)
الباقر (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ الْوَاقِعَهًَْ کُلَ لَیْلَهًٍْ قَبْلَ أَنْ یَنَامَ لَقِیَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَ وَجْهُهُ کَالْقَمَرِ لَیْلَهًَْ الْبَدْرِ.
امام باقر (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی واقعه را قبل از خواب بخواند، خداوند عزّوجلّ را ملاقات خواهد کرد و چهره‌اش مانند ماه شب چهارده درخشان خواهد شد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۴۴۶
ثواب الأعمال، ص۱۱۷/ نورالثقلین/ البرهان
۴
(واقعه/ مقدمه)
السّجّاد (علیه السلام)- لَمَّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاهًُْ أُغْمِیَ عَلَیْهِ ثُمَّ فَتَحَ عَیْنَیْهِ وَ قَرَأَ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ وَ إِنَّا فَتَحْنا لَکَ وَ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّهًِْ حَیْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ ثُمَّ قُبِضَ مِنْ سَاعَتِهِ وَ لَمْ یَقُلْ شَیْئاً.
امام سجّاد (علیه السلام)- هنگامی‌که وفات علیّ‌بن‎الحسین (علیه السلام) فرا رسید، بیهوش شد و سپس دیده باز کرد و سوره: إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ و إِنَّا فَتَحْنا را قرائت کرد و فرمود: آن‌ها می‌گویند: «حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به وعده‌ی خویش درباره‌ی ما وفا کرد و زمین (بهشت) را میراث ما قرار داد که هرجا را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم چه نیکوست پاداش عمل کنندگان»! (زمر/۷۴) و همان ساعت قبض روح شد و چیز دیگری نفرمود.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۴۴۶
الکافی، ج۱، ص۴۶۸/ بحرالعرفان، ج۱۵، ص۲۵۹/ نورالثقلین
۵
(واقعه/ مقدمه)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ دَخَلَ عَلَی عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌مَسْعُودٍ یَعُودُهُ فِی مَرَضِهِ الَّذِی مَاتَ فِیهِ فَقَالَ لَهُ مَا تَشْتَکِی قَالَ ذُنُوبِی قَالَ مَا تَشْتَهِی قَالَ رَحْمَهًَْ رَبِّی قَالَ أَ فَلَا نَدْعُو الطَّبِیبَ قَالَ الطَّبِیبُ أَمْرَضَنِی قَالَ أَ فَلَا نَأْمُرُ بِعَطَائِکَ قَالَ مَنَعْتَنِیهِ وَ أَنَا مُحْتَاجٌ إِلَیْهِ وَ تُعْطِینِیهِ وَ أَنَا مُسْتَغْنٍ عَنْهُ قَالَ یَکُونُ لِبَنَاتِکَ قَالَ لَا حَاجَهًَْ لَهُنَّ فِیهِ فَقَدْ أَمَرْتُهُنَّ أَنْ یَقْرَأْنَ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ‌الْوَاقِعَهًِْ کُلَّ لَیْلَهًٍْ لَمْ تُصِبْهُ فَاقَهًٌْ أَبَداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در بیماریی که عبدالله‌بن‌مسعود در آن بیماری از دنیا رفت، عثمان‌بن‌عفّان برای عیادت از عبدالله‌بن‌مسعود نزد او آمد و به او گفت: «آیا دستور ندهیم تا [از بیت المال] به تو عطا کنند»؟ گفت: «زمانی‌که به آن محتاج بودم آن را بر من منع کردی و الآن که نیازی به آن ندارم آن را به من عطا می‌کنی»! گفت: «برای دخترانت می‌باشد». گفت: «آن‌ها نیازی به آن ندارند؛ به آن‌ها امر کرده‌ام که سوره‌ی واقعه بخوانند؛ چون من از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیدم که می‌فرمود: «هرکس سوره‌ی واقعه را هر شب بخواند، هرگز نیازمند و تنگ دست نشود».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۴۴۸
مستدرک الوسایل، ج۴، ص۲۰۴