- Jul
- 1,776
- 110
- 148
- وضعیت پروفایل
- ???? ?̈???? ????? ?????????
بسم تعالی
١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
لایَجتَمِعُ الحَسَدُ وَ الایمانُ فی قَل*بِ امْرِیءٍ.
حسد و ایمان (هرگز) در دل یک نفر با هم جمع نمیشوند. (مستدرک، ج ١٢، ص١٨)
٢ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیهالسلام)»:
الحَسَدُ مَقنَصةُ اِبلیسَ الكُبری!
حسد، بزرگترین دام شی*طان است! (فهرست غرر، ص ٦٧)
٣ـ امام حسن مجتبی(ع):
هَلاكُ الناسِ فیثلاثٍ: اَلكِبرُ و الحِرصُ وَ الحَسَد.
این سه چیز مردم را به هلاکت رسانده است: تکبر، حرص و حسد. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١)
٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
اَقَلُّ النّاسِ لَذّةً اَلحَسود.
آدم حسود كمترین لذ*ت و خوشی را از زندگی میبرد. (بحار، ج ٧٧، ص ١١٢)
٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الحَسَدُ یُذیبُ الجَسدِ.
حسد، بدن آدمی را آب و گداخته میکند. (فهرست غرر، ص ٦٧)
٦ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
الحاسِدُ مُغتاظٌ علی مَن لاذَنبَ لَه!
آدم حسود بر کسی غیظ و غضب دارد که گناهی نکرده است! (بحار، ج ٧٧، ص ١٦٥)
٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الحسودُ غضبانُ علیالقَدَر!
آدم حسود (در حقیقت) از مقدّرات الهی غضبناک و خشمگین است! (فهرست غرر، ص ٦٧)
٨ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
الحاسدُ یَضُرُّ بِنَفسِه قَبلَ أَن یَضُرَّ بِالمحَسودِ.
آدم حسود پیش از آنکه به طرف مقابل زیان برساند به خودش زیان رسانده است. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٨)
٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
یَكفیكَ مِنَ الحاسِدِ اَنَّهُ یَغتَمُّ وَقتَ سُرورِك!
کیفر آدم حسود برای تو همین بس که در وقت سرور و خوشحالی تو، او غمگین و غصّهدار است! (بحار، ج ٧٣، ص ٢٥٣)
١٠ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
وَیحَ الحَسدَ ما أعدلهَ بَدَأ بصاحِبِه فَقتَلَه!
به راستی که حسد چه بزرگ دادگری است! از همان اوّل به سراغ خود حسود میرود و در پایان، به زندگی او خاتمه میدهد! (فهرست غرر، ص ٦٨)
١١ـ امام حسنمجتبی(ع):
الحسدُ رائدُ السُّوءِ و مِنهُ قَتَل قابیلُ هابیلَ.
حسد، پیش قراول تمام شرور و بدیها است. از روی همین حسد بود که قابیل برادرش هابیل را به قتل رسانید. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١)
١٢ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
الحاسدُ جاحِدٌ لأنّهُ لَم یَرضَ بِقضاءِ الله.
آدم حسود ـ در حقیقت ـ یک آدم لَجوج و ستیزهجو است. زیرا او به قضا و مقدرات الهی تن نمیدهد. (لئالیالاخبار، ج ٢، ص ١٩١)
١٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
اَلحسدُ داء عَیاءٌ لایزولُ اِلاّ بِهَلْكِ الحاسِدِ أَو مَوتِ المَحسود!
حسد یک بیماری علاجناپذیری است که جز با از پای درآمدن حسود یا مرگ طرف مقابل زوال نمیپذیرد! (فهرست غرر، ص ٦٧)
١٤ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
النَّصیحةُ مِن الحاسِد محال!
توقع نصیحت و خیرخواهی از آدم حسود محال است! (خصال، ج ١، ص ١٢٧)
١٥ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیهالسلام)»:
الحسودُ دائمُ السُّقمِ و إنْ كانَ صحیحَ الجَسَدِ.
آدم حسود همیشه مریض است هرچند (به ظاهر) بدنی سالم و تندرست دارد. (فهرست غرر، ص ٦٧)
١٦ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
آفةُ الدّینِ: اَلحَسدُ وَالعُجْبُ وَالفَخرُ.
سه خصلت آفت دینند: حسد، خودپسندی و فخرفروشی به دیگران. (اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)
١٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
حَسدُ الصّدیقِ مِن سُقمِ المَوَدَّةِ.
دوستی که به دوستش حسد بِبَرَد دوست سالمی نیست. (نهجالبلاغه، کلمة ٢٠٩)
١٨ـ «امام محمدباقر(علیهالسلام)»:
إنَّ الحَسَد یَأكُلُ الایمانَ كما تَأكُل النّارُ الحَطَبَ الیابسَ.
حسد مانند آتشی که هیزم خشک را با حرص و وَلَع میخورد، ایمان آدمی را به سرعت تباه و نابود میسازد. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٥٢)
١٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الحَسدُ لایَجلِبُ اِلاّ مَضَرَّةً وَ غَیظاً، یُوهِنُ قَل*بَكَ وَ یُمرِضُ جِسمَكَ و شرُّ ما استَشَعَر قلبَ المرءِ الحَسدُ.
حسادت جز غیظ و ضرر برای تو نتیجه نمیدهد. قلبت را ضعیف و بدنت را رنجور میكند و از بدترین عارضههای قلبی به شمار میرود. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٧)
٢٠ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
إنَّ المُؤمِنَ یَغبِطُ وَ لایَحسُدُ و المُنافِقُ یحسُدُ ولایَغبِطُ.
مؤمن بر نعمتهای دیگران غبطه میخورد اما حسودی نمیکند در حالی که منافق بر آنها حسودی میکند ولی غبطه نمیخورد. (اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)
١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
لایَجتَمِعُ الحَسَدُ وَ الایمانُ فی قَل*بِ امْرِیءٍ.
حسد و ایمان (هرگز) در دل یک نفر با هم جمع نمیشوند. (مستدرک، ج ١٢، ص١٨)
٢ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیهالسلام)»:
الحَسَدُ مَقنَصةُ اِبلیسَ الكُبری!
حسد، بزرگترین دام شی*طان است! (فهرست غرر، ص ٦٧)
٣ـ امام حسن مجتبی(ع):
هَلاكُ الناسِ فیثلاثٍ: اَلكِبرُ و الحِرصُ وَ الحَسَد.
این سه چیز مردم را به هلاکت رسانده است: تکبر، حرص و حسد. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١)
٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
اَقَلُّ النّاسِ لَذّةً اَلحَسود.
آدم حسود كمترین لذ*ت و خوشی را از زندگی میبرد. (بحار، ج ٧٧، ص ١١٢)
٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الحَسَدُ یُذیبُ الجَسدِ.
حسد، بدن آدمی را آب و گداخته میکند. (فهرست غرر، ص ٦٧)
٦ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
الحاسِدُ مُغتاظٌ علی مَن لاذَنبَ لَه!
آدم حسود بر کسی غیظ و غضب دارد که گناهی نکرده است! (بحار، ج ٧٧، ص ١٦٥)
٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الحسودُ غضبانُ علیالقَدَر!
آدم حسود (در حقیقت) از مقدّرات الهی غضبناک و خشمگین است! (فهرست غرر، ص ٦٧)
٨ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
الحاسدُ یَضُرُّ بِنَفسِه قَبلَ أَن یَضُرَّ بِالمحَسودِ.
آدم حسود پیش از آنکه به طرف مقابل زیان برساند به خودش زیان رسانده است. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٨)
٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
یَكفیكَ مِنَ الحاسِدِ اَنَّهُ یَغتَمُّ وَقتَ سُرورِك!
کیفر آدم حسود برای تو همین بس که در وقت سرور و خوشحالی تو، او غمگین و غصّهدار است! (بحار، ج ٧٣، ص ٢٥٣)
١٠ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
وَیحَ الحَسدَ ما أعدلهَ بَدَأ بصاحِبِه فَقتَلَه!
به راستی که حسد چه بزرگ دادگری است! از همان اوّل به سراغ خود حسود میرود و در پایان، به زندگی او خاتمه میدهد! (فهرست غرر، ص ٦٨)
١١ـ امام حسنمجتبی(ع):
الحسدُ رائدُ السُّوءِ و مِنهُ قَتَل قابیلُ هابیلَ.
حسد، پیش قراول تمام شرور و بدیها است. از روی همین حسد بود که قابیل برادرش هابیل را به قتل رسانید. (بحار، ج ٧٨، ص ١١١)
١٢ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
الحاسدُ جاحِدٌ لأنّهُ لَم یَرضَ بِقضاءِ الله.
آدم حسود ـ در حقیقت ـ یک آدم لَجوج و ستیزهجو است. زیرا او به قضا و مقدرات الهی تن نمیدهد. (لئالیالاخبار، ج ٢، ص ١٩١)
١٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
اَلحسدُ داء عَیاءٌ لایزولُ اِلاّ بِهَلْكِ الحاسِدِ أَو مَوتِ المَحسود!
حسد یک بیماری علاجناپذیری است که جز با از پای درآمدن حسود یا مرگ طرف مقابل زوال نمیپذیرد! (فهرست غرر، ص ٦٧)
١٤ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
النَّصیحةُ مِن الحاسِد محال!
توقع نصیحت و خیرخواهی از آدم حسود محال است! (خصال، ج ١، ص ١٢٧)
١٥ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیهالسلام)»:
الحسودُ دائمُ السُّقمِ و إنْ كانَ صحیحَ الجَسَدِ.
آدم حسود همیشه مریض است هرچند (به ظاهر) بدنی سالم و تندرست دارد. (فهرست غرر، ص ٦٧)
١٦ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
آفةُ الدّینِ: اَلحَسدُ وَالعُجْبُ وَالفَخرُ.
سه خصلت آفت دینند: حسد، خودپسندی و فخرفروشی به دیگران. (اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)
١٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
حَسدُ الصّدیقِ مِن سُقمِ المَوَدَّةِ.
دوستی که به دوستش حسد بِبَرَد دوست سالمی نیست. (نهجالبلاغه، کلمة ٢٠٩)
١٨ـ «امام محمدباقر(علیهالسلام)»:
إنَّ الحَسَد یَأكُلُ الایمانَ كما تَأكُل النّارُ الحَطَبَ الیابسَ.
حسد مانند آتشی که هیزم خشک را با حرص و وَلَع میخورد، ایمان آدمی را به سرعت تباه و نابود میسازد. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٥٢)
١٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الحَسدُ لایَجلِبُ اِلاّ مَضَرَّةً وَ غَیظاً، یُوهِنُ قَل*بَكَ وَ یُمرِضُ جِسمَكَ و شرُّ ما استَشَعَر قلبَ المرءِ الحَسدُ.
حسادت جز غیظ و ضرر برای تو نتیجه نمیدهد. قلبت را ضعیف و بدنت را رنجور میكند و از بدترین عارضههای قلبی به شمار میرود. (مستدرک، ج ١٢، ص ١٧)
٢٠ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
إنَّ المُؤمِنَ یَغبِطُ وَ لایَحسُدُ و المُنافِقُ یحسُدُ ولایَغبِطُ.
مؤمن بر نعمتهای دیگران غبطه میخورد اما حسودی نمیکند در حالی که منافق بر آنها حسودی میکند ولی غبطه نمیخورد. (اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)
آخرین ویرایش توسط مدیر: